Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пӗлтерӗшсӗр (тĕпĕ: пӗлтерӗш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ну хальхи юрӑсем вара, сая пӗлтерӗшсӗр!

Ох уж эти современные песни, совсем в них нет смысла!

Ӳпле // Александра Сергеевна. https://t.me/sergeyevnachavashla/582

Мӗне кирлӗ мана пӗр пӗлтерӗшсӗр ирӗклӗх?

Помоги переводом

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Унтан Моргиана кунта килнӗ чухнех палӑртса хунӑ пӳлӗме иртрӗ, — нимӗнле пӗлтерӗшсӗр ҫак пӳлӗмре вӑл Ева Страттонпа калаҫнӑччӗ; кӗтесри пӗчӗк сӗтел умне ларчӗ те ҫыру кӗнекинче кӑранташпа йӗрлеме пуҫларӗ:

Замет Моргиана прошла в комнату, которую уже имела в виду, направляясь сюда, — в ту, не имеющую никакого назначения комнату, где был у нее разговор с Евой Страттон, — и, присев к угловому столику, начала писать в записной книжке карандашом.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ку — планра йӑнӑшнипе пысӑк ҫуртра пулакан ытлашши пӳлӗмсенчен пӗри: пӗчӗк, чӳрече алӑк еннелле тухать, нимӗнле пӗлтерӗшсӗр; унта ӑнсӑрт сӗтел-пукан ҫеҫ ларать.

Это была одна из тех лишних комнат, какие иногда образуются в большом доме из-за ошибки в плане: маленькая, с окном на проход и не имеющая никакого назначения; там стояла лишь случайная мебель.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ун патне ҫырни пӗлтерӗшсӗр тата теветкеллӗ, манӑн ҫыру ҫав алӑсенче пулмалла мар.

Писать ему бессмысленно и рискованно, мое письмо не должно быть в этих руках.

XXIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ытти пӗтӗмпех маншӑн нимӗн пӗлтерӗшсӗр.

Все остальное не имеет для меня никакого смысла.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Пурнӑҫран тӑпӑлтарса кӑларнӑскерсем, — вӗсем кашни утӑмсерен янӑравлӑн чӑнкӑртатакан сӑнчӑрлӑччӗ, тӗнче тулашӗнчи пӗлтерӗшсӗр ӗҫ патне танккатчӗҫ.

Вырванные из жизни, в цепях, глухо звеневших при каждом шаге, шли они, вне мира, к бессмысленному труду.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ахаль халӑх урмӑшсах кайнӑ; пусмӑрлав, ҫӗҫӗпе ҫапӑҫни, вӗлерӳсем, — ялан тенӗ пекех ним сӑлтавсӑр, пӗлтерӗшсӗр тата тигр ыйхилле тискерскерсем, — хроникерсене япӑх мар шалупа тивӗҫтереҫҫӗ.

Простонародье освирепело; насилия, ножевые драки, убийства, часто бессмысленные и дикие, как сон тигра, дают хроникерам недурной заработок.

II. Зурбаган // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Тӗрлӗ ӑрӑва тӗнчепе хаяр кӗрешӗве талккӑшпех явӑҫтаракан идейӑсем маншӑн ниме те пӗлтермеҫҫӗ; пӗтӗмлетӳ: идейӑна чӑннипех пурнӑҫлани — унӑн вилӗмле хире-хирӗҫлеве, унӑн чир-чӗрӗ тата карикатури; айккинчен тӗсесен вара идея — пӗлтерӗшсӗр: нихӑҫан та пурнӑҫланми, ӗшентерекен тата суя сӑмах паруллӑ ӗмӗрлӗхпе танлаштарсан.

Идеи, вовлекающие целые поколения в ожесточенную борьбу с миром, не имели для меня никакой цены: я знал, что реальное осуществление идеи есть ее гибельное противоречие, ее болезнь и карикатура; в отвлечении же она имела не более смысла, чем вечное, никогда не выполняемое, томительное и лукавое обещание.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Анчах кӑмӑлӑма пытармасӑр калатӑп: эпӗ ҫав вӑрҫа хутшӑнни пачах та пӗлтерӗшсӗр.

По совести говоря, мое участие в войне не будет, конечно иметь решающего значения.

X. Мирамбо вӑрӑ-хурах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хурав вырӑнне — тытӑнчӑк-чӗтревлӗ сӑмахсем, — ҫыхӑнусӑр, пӗлтерӗшсӗр.

Ответом ему были судорожные слова, лишенные связи и смысла.

IX. Сӑпайлӑх урокӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Иртнӗлӗхре пӗлтерӗшсӗр нумай ӗҫ-пулӑм та, йывӑр самантсем те манӑҫаҫҫӗ, пусӑрӑнаҫҫӗ; хальхипе пуласлӑх та балластран тасалсан аван пулмалла та.

В нем забывается, сглаживается многое несущественное и тяжелое; было бы хорошо, будь настоящее и будущее также очищены от балласта.

III. Сив чир // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Анчах ҫак сӑнарсем пӗлтерӗшсӗр юлмарӗҫ; чун-хавалӑм тӗнчине оркестрӑн нумай-нумай сассинче пытаннӑ кӗвӗ-ҫемӗ уҫса кӑтартать, ҫак кӗвӗ-ҫемӗ вара Чаплӑран та чаплӑ Ҫӗр-шыва йыхравлать.

Но они не остались без выражения; за меня мир мой душевный выражала музыка скрытого на хорах оркестра, зовущая Замечательную Страну.

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫакӑ пӗтӗмпех машинӑн татӑклӑ хӑвӑртлӑхӗпе пулса пырать, ӑшӑмра унпа нимӗн те тавлашаймасть, мӗншӗн тесен хирӗҫлев тӗлсӗр те пӗлтерӗшсӗр.

Все это произошло в том категорическом темпе машины, против которого ничто не в состоянии спорить внутри вас, так как протестовать бессмысленно.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ӑшӗнче чарӑнса Галеран кресло ҫине ларчӗ те чӗлӗм туртса ячӗ, шухӑшӗсем пӗр ҫӗрте пӗлтерӗшсӗр хытса тӑрсан — чӗлӗмне шӑл хушшинчех тытать, мӗн те пулин тума май паракан шанӑҫ мӗлтлетсен — ӑна кӑларать.

Внутренне остановясь, Галеран сел в кресло и принялся курить, задерживая трубку в зубах, если размышление бессодержательно повторялось, или вынимая ее, когда мелькали черты возможного действия.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Анчах ҫак чӑнлӑха Тиррей пӗлтерӗшсӗр суя-ултав вырӑнне хурӗччӗ, нимӗн те ӑнланмасӑр — вӑл унӑн ашшӗ ӑсран тайӑлать текен шухӑшпа юлатчӗ.

Но такую истину Тиррей счел бы бессмысленной ложью; ничего не поняв, он остался бы в убеждении, что его отец сходит с ума.

V сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ӑна никам та хуравламарӗ, унӑн сӑмахӗсем никама та иккӗлентермерӗҫ: халӗ ӗненмеллех, халӗ иккӗленӳ — пӗлтерӗшсӗр.

Ему никто не ответил, никто не усомнился в его словах: верить было необходимо, сомнение не имело смысла.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Унӑн хӑйне евӗрлӗхӗ — нимӗнле пӗлтерӗшсӗр, хӑй шухӑшласа тупнӑ сӑмахсене француз чӗлхи манерлӗ калас йӑла, тата — ют чӗлхесенчен асне кӗрсе юлнине мӗн те пулин хушса хурать; ҫаксем пурте пӗрле — француз Раҫҫейре ыйхӑра аташни манерлӗрех.

Его особенностью была привычка произносить с окончанием на французский лад бессмысленные, выдуманные им самим слова, мешая сюда кое-что из иностранных словарей, засевшее в памяти; вместе это напоминало сонный бред француза в России.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 405–413 с.

Унра пӗр харӑсах пӗлтерӗшсӗр темиҫе хускану вӑранчӗ, анчах пӗри те ҫуралмарӗ.

В нем возникло несколько одновременных бессмысленных движений, но ни одно не родилось.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

Эпӗ пӗлтерӗшсӗр, усӑсӑр хистеве аса илтерекен туйӑмсен тискер тӗррине пуҫӗпех путрӑм.

Я погрузился в дикий узор чувств, напоминающий бессмысленные и тщетные заклинания.

Гладиаторсем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 93–97 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней