Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пурӑнмаҫҫӗ (тĕпĕ: пурӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шурӑ хӗрарӑмсем негрсем патне каймаҫҫӗ тата вӗсен шӑршлӑ карҫинккисенче пурӑнмаҫҫӗ.

Белые женщины не уходят к неграм и не живут в их вонючих корзинах.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Хӑйсен ялӗсене сайра хутра пыркалаҫҫӗ те, вӗсенче тӑтӑшах пулмаҫҫӗ вӗсем, пулсан та, нумаях пурӑнмаҫҫӗ, влаҫ аллине ҫакланасран хӑраҫҫӗ.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Лешсем пек лагерьте пурӑнмаҫҫӗ, хӑйсем ҫав тери тискер, ҫынна ним мар вӗлереҫҫӗ, шутсӑр асӑрхануллӑ тата, нумай-нумай ялсенче хӑйсен ҫыннисене тытса тӑни сисӗнет.

Помоги переводом

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унӑн ҫак юратӑвӗ — вӗрентсе ӳстернипе тата шӑпа пӳрнипе — чунӗнче ҫирӗпленсе ларнӑ туртӑмӗсене чӗрӗлӗх кӳрекен пӗртен пӗр вӑй темелле: туртӑмӗсем вара пурӑнмаҫҫӗ ӗнтӗ, кӑмӑлне нимӗн тума та хистеме пӗлмесӗр аран-аран ҫеҫ куҫкалаҫҫӗ.

Эта любовь была, надо полагать, единственным клапаном тех ее склонностей, захлороформированных воспитанием и судьбой, которые уже не живут, но смутно бродят, оставляя волю бездейственной.

II. Грэй // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Анчах, манӑн телейсӗрлӗхе пула, вӗсен ҫӗршывӗнче сыснасем пурӑнмаҫҫӗ.

Но, к моему несчастью, их там не было.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Ҫӗр ҫинче ҫынсем пурӑнмаҫҫӗ пулмалла…

Должно быть, Земля необитаема…

Марс // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Вӗсем Воронежра та пурӑнмаҫҫӗ, унта хӑйсен ҫурчӗ пур пулсан та; вӗсем унта вӑхӑтран-вӑхӑта, акӑ хальхи пек, пит кирлӗ пулсан ҫеҫ кайса килкелеҫҫӗ.

Они не живут даже в Воронеже, хотя у них там собственный дом; они наезжают туда только время от времени, когда совершенно необходимо, вот как сейчас.

XX сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Анчах, паллах, уездра вӗсем пурӑнмаҫҫӗ.

Но в уезде, конечно, они не живут.

XX сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Темшӗн ун йыттисем пурӑнмаҫҫӗ; пӑхасса вӑл вӗсене лайӑх пӑхать, ҫапах пурӑнмаҫҫӗ, вилеҫҫӗ.

Не живут они у него отчего-то, так-таки никогда и не жили, а псарь он хороший, всем взял.

Бежин ҫаранӗ // Ярукка Сантри. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 71–91 с.

Утрав ҫинче ҫынсем пурӑнмаҫҫӗ.

Остров был необитаем.

XIV сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Ҫак мазутпа вараланса пӗтнӗ пӗвере шапасем те пурӑнмаҫҫӗ, ҫыранӗсем вара йӑлтах тутӑхпа витӗннӗ.

Берега в том ставке были черны от мазута, даже лягушек там не было.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Авӑ тухатмӑшсем те начар пурӑнмаҫҫӗ, тӗрлӗрен турра ӗненмен ҫынсем…

— Вот колдуны тоже не плохо живут, безбожники разные…

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кунта, ачам, урам, урамра ҫынсем пурӑнмаҫҫӗ, урамра вӗсем сут тӑваҫҫӗ, е урам тӑрах хӑвӑрттӑн утса иртсе каяҫҫӗ те, унтан каллех килелле!

Здесь, парень, улица, а на улице человеки не живут, на улице они торгуют, а то — прошел по ней скоренько да и — опять домой!

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ухмахсем жулик пулса пурӑнмаҫҫӗ.

Дураки жуликами не живут.

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Болгарсем те хура, ну, кусем пирӗн пек тӗнпе пурӑнмаҫҫӗ.

Болгаре — тоже черные, ну, эти веруют по-нашему.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Вӗреннисем те тутлӑн пурӑнмаҫҫӗ тата: ав Бахиловӑн хӗрӗ вӗренчӗ-вӗренчӗ те, хӑй учительницӑна кайса кӗчӗ, учительница пулса кайсан, вара ӗмӗрлӗхех хӗр пулса юлмалла…

— Тоже ведь и учёные не сладко живут: вон у Бахилова дочь-то училась-училась, да и сама в учительши пошла, ну, а коли учительша, значит — вековуша…

VIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Манӑн та аттепе анне укҫа-тенкӗрен тулӑхах пурӑнмаҫҫӗ: атте — счетовод, анне — ҫӗвӗҫ, мансӑр пуҫне вӗсен ӗнси ҫинче тепӗр тайӑн икӗ хӗр пӗрчи: пӗри вунвиҫҫӗре, тепри ҫиччӗре.

Мои родители тоже люди весьма среднего достатка: отец — счетный работник, мать — швея, а кроме меня, на их шее еще две птички-невелички — одной тринадцать, другой семь лет.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

— Вӗсем ҫуртсенче пурӑнмаҫҫӗ вӗт-ха, — кулса ячӗ Шишкин.

— Да они ведь в домах не водятся, — засмеялся Шишкин.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

— Пирӗн ҫуртра шурӑ шӑшисем пурӑнмаҫҫӗ, пирӗн кӑваккисем кӑна, — терӗм эпӗ.

— У нас в доме белые мыши не водятся, у нас только серые, — сказал я.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Халӗ пур — пурӑнмаҫҫӗ, — ҫӳреҫҫӗ ҫапкаланса тӗнче тӑрӑх, пӗр-пӗрин ҫине шӑл хӑйраҫҫӗ…

А то не живут, а бродят по миру и лязгают зубами…

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней