Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

пичче сăмах пирĕн базăра пур.
пичче (тĕпĕ: пичче) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Яхуте пичче, Яхуте пичче! — чӗнчӗ Ахтупай, лашана йӗвенӗнчен тытса тӑраканскер.

Помоги переводом

15. Инҫе ҫул // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Вӑрмантан кам та пулин килчӗ тӗк, эсӗ, тӑванӑм, унран упапа кашкӑр ҫинчен мар, чи малтан пиччӳ ҫинчен ыйт — вӑл сывах-и, ун алли-ури тӗрӗсех-и? — ват ҫын йӑлипе вӗрентсе каларӗ Иштерек пичче.

Помоги переводом

10. Чӗре суранӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Шашша пичче тимӗр автан илсе пачӗ мана, пӑх-ха, Хӗветӗр пичче! — терӗ те Павлуш, ҫӑварӗнчен кӑларма пӗлмен автан сассилллӗ шӑхличӗпе виҫӗ хутчен шӑхӑртса илчӗ.

Помоги переводом

Ылханнӑ ывӑл // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Пичче килнӗ, пичче! — ав тӑрантас ҫинчен анать, — аллине кӑнтарса кантӑкран кӑтартрӗ.

Помоги переводом

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ялта пуян ҫынсем татах та пур-ҫке: ҫӑмарта хуҫи — Николай Осипович, Ҫытӑр Энтрейч, — анчах вӗсене ҫынсем «Микула пичче», «Ҫитӑр пичче» тесе чӗнеҫҫӗ.

Помоги переводом

5 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Пичче, пичче тетӗп! —

— Дядь, а дядь!

XXI сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Василий пичче калакан сӑмаха мӗнле персе янине Ленька хӑй сисмерӗ; ку сӑмахсемпе Василий пичче хӑйӗн тӑшманӗсене вӑрҫать.

Ленька и не заметил, как употребил выражение дяди Василия, которое тот применял к самым ненавистным своим врагам.

XVIII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Пирӗн килте улшӑнусем пулчӗҫ: пӗтӗм хуҫалӑха аслӑ пичче — Яккупа унӑн ҫамрӑк арӑмӗ тытса пыраҫҫӗ; аттепе Кӗркури пичче заводра ӗҫлеҫҫӗ.

Дома у нас произошли перемены: всем хозяйством ведают старший брат Яков и его молодая жена; отец и брат Григорий работают на заводе.

1. Ӑҫта каймалла? // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Пичче, пичче, ан тив… — терӗ вӑл аран-аран, тытса хупнӑ кӑсӑя пек чӗтресе.

— Дядя, дядя, не надо… — проговорил он и забился, как пойманная синица.

15 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Апла-тӑк, мӗншӗн Ташкичу ялӗнчи Муса пиччепе Гайса пичче шуррисем патӗнче ҫӳреҫҫӗ?

А почему дядя Муса и дядя Гайса ходят в белых?

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Унтан Лида аппапа Сережа пичче, унтан Надя аппапа Юра пичче тата Нина аппа килчӗҫ.

Потом пришли тетя Лида и дядя Сережа, потом тетя Надя и дядя Юра, и еще тетя Нина.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Манӑн пиччене тата ыттисене вӑрмантан ҫыхса пӑрахса турттарса килсен тата ещӗклӗ урапа вӗсене ҫакма хатӗрленӗ такан айне ҫитсе чарӑнсан, хӗрарӑмсем уласа йӗме тытӑнчӗҫ, анчах манӑн пичче йӗри-тавралла пӑхрӗ те ҫапла каларӗ:

Когда моего брата и других привезли из лесу связанных и подъехала бестарка уже под самую виселицу, чтоб их вешать, то бабы все заголосили, а он поглядел вокруг и сказал:

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Маттур-ҫке вӑл Тоби пичче! — хавасланчӗ Бенедикт пичче.

— Молодчина этот дядюшка Тоби! — воскликнул кузен Бенедикт.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Бенедикт пиччепе тӑванӗсем ҫеҫ мар, ыттисем те пичче тесе хисепленӗ, чӑнах та вӑл пуриншӗн те тӑван пек туйӑнакан ырӑ кӑмӑллӑ ҫын.

«Кузеном Бенедиктом» звали его не только члены семьи, но и посторонние: такие простодушные добряки, как он, кажутся всеобщими родственниками.

Пӗрремӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Жора пичче, Жора пичче, тетӗп! — шӑппӑн чӗкчӗ вӑл.

— Дядя Жора, а дядя Жора! — тихонько позвал он.

2 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Йӗтем ҫинчен пурте — Савелий пичче те, Кузьма пичче те, колхозницӑсем те — кайрӗҫ.

Все ушли с гумна — и дядя Савелий, и дядя Кузьма, и все колхозницы.

Тантӑшсем тырӑ кӑшӑлне хураллама пулӑшаҫҫӗ // Николай Резюков. Воронкова, Любовь. Тантӑшсем шкула каяҫҫӗ; вырӑсларан Н.Резюков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 48 с.

Пичче, хаклӑ пичче, пӗтрӗмӗр вӗт! — тесе кӑшкӑрса ятӑм эпӗ.

— Дядюшка, дядюшка, мы погибли! — закричал я.

XLIII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫук, хӑрушӑ шар урӑх ҫӗрелле кайрӗ, Ганс патнелле ҫывхарать, вӑл ун ҫине шӑтарас пек тинкерсе пӑхса тӑрать, унтан пичче патнелле шурӗ, унтан пӑрӑнса кайма тӑрӑшса пичче чӗркуҫленсе тӑчӗ: унтан ҫав ҫутӑ шар ман патӑма ҫитрӗ, эпӗ вилнӗ пекех пулса кайрӑм, унӑн ҫуттине вӗрирен чӗтӗресе тӑратӑп; вӑл манӑн ура ҫумӗнчех ҫавӑрӑнкаласа ҫӳрет, эпӗ хамӑн урама туртса илесшӗн, анчах ӑна ниепле те сиктерейместӗп.

Нет, сверкающий диск катится дальше: приближается к Гансу, который глаз от него не отрывает, затем к дядюшке; тот бросается на колени, чтобы увернуться от него; потом ко мне, мертвенно бледному и дрожащему от нестерпимого блеска и жара; шар вертится около моей ноги; я пытаюсь ногу отдернуть, но это мне не удается.

XXXV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

«Эх, пичче, пичче»!

«Ах, дядюшка, дядюшка!» — с отчаяньем, вскричал я.

XXVII сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Пичче пыракан ҫул темӗн вӑрӑмӑшех тӑсӑлать: ҫӗр чӑмӑрӗн вертикальлӗ радиусӗ тӑрӑх анас вырӑнне, пичче, хӑй калашле, гипотенуза тӑрӑх чалӑшшӑн пырать.

Путь, по которому следовал дядюшка, тянулся бесконечно в одном направлении; и вместо того чтоб спускаться по радиусу Земли, дядюшка шел, как он выражался, по гипотенузе.

XXIV сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней