Корпус чувашского языка

Вӑл тӗмсен йӗпе сӗмлӗхнелле вунӑ утӑм пек чупса кайрӗ те чарӑнчӗ; мӗн пулса иртнине пӗтӗм чун-чӗрипе итлет: йытӑ тилӗрсе вӗрет; пенӗ сасӑ, тепре, тата тепре… икӗ ҫын кӑшкӑрашать; Гелли чӗри хӗрсе кайса ӗҫлекен ҫӗвӗ машини евӗр шаккать; вырӑнтан вырӑна хӑвӑрттӑн куҫа-куҫа, авкаланса-хуҫкаланса мӗлкесем ҫурма уҫӑ алӑк еннелле ыткӑнаҫҫӗ; темиҫе ҫеккунтран чӳрече кантӑкӗ тулалла янӑравлӑн тухса сирпӗнчӗ те — тавралӑх иккӗленӳсӗр, анчах ҫак самантшӑн тӗлӗнмелле шӑплӑха путрӗ.

Она отбежала шагов десять в мокрую тьму кустов и остановилась, слушая всем своим существом: неистовый лай, выстрел, второй, третий; два крика; сердце Гелли стучало, как швейная машина в полном ходу; в полуоткрытую дверь выбрасывались тени, быстро меняющие место и очертания; спустя несколько секунд звонко вылетело наружу оконное стекло и наступила несомненная, но удивительная в такой момент тишина.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Йывӑҫ-курӑкӑн ҫӑра та вӑйлӑ шӑрши чӗрене хумхантарать, инҫетӗн янкӑр таса тӑрӑлӑхӗ сарлакан сарса хунӑ, савӑнса кулакан ытамсем евӗр; ирхи сӑрӑсен ҫепӗҫлӗхне сенкер мӗлкесем йышлантараҫҫӗ, кӑтра ҫутӑра унта та кунта эрешмен карти пайӑркан-пайӑркан йӑлтӑртатать.

Крепкий густой запах зелени волновал сердце, прозрачность далей казалась широко раскинутыми, смеющимися объятиями; синие тени множили тонкость утренних красок, и кое-где в кудрявых ослепительных просветах блистала лучистая паутина.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Шурӑ хӑйӑр ҫинче ӗренкесӗр вӑрӑм мӗлкесем хӗресленеҫҫӗ.

Бесформенные длинные тени скрещивались на белом песке.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Куҫӗсенче каҫхи мӗлкесем евӗр ярса тытайми, тӗрлӗ туйӑмсем шӑва-шӑва куҫаҫҫӗ; вӑл иртнӗлӗх юлашкисем сапаланнӑ урайнелле тӗмсӗлсе пӑхать.

Неуловимые, как вечерние тени, разнообразные чувства скользили в ее глазах, устремленных на пол, усеянный остатками прошлого.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пӗр-икӗ самант Аян фосфорлӑ симӗс куҫлӑ спрутсем, куҫа курӑнакан мӗлкесем е асаплӑ ыйхӑ евӗр пулӑсем, улӑпла нарвалсемпе шуҫлака какайран тунӑ, минтер пек йӗрӗнтерекен скатсем пирки шухӑшларӗ; анчах ку ӑсри сӑнарлавӑн юлашки хутланӑвӗ пулчӗ; вӑл кӗсменӗсене хучӗ, хунарне тӗртсе лартрӗ те хӗрарӑм портретне кӑларчӗ.

Одно-два мгновения Аян подумал еще о спрутах с зелеными фосфорическими глазами; рыбах, похожих на привидения или кошмарный сон; гигантских нарвалах, скатах, отвратительных, как подушка из скользкого мяса; но это уже была последняя судорога воображения; он положил весла, придвинул фонарь и вынул портрет женщины.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пӗлӗтрен кӑшт ӳкекен ҫутӑра вӗсем хура мӗлкесем пек куҫса пычӗҫ.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Лейтенант хыҫӗнче хӗвел аннӑ тӗлелле тӑрӑнса мӗлкесем чӗмсӗррӗн тӑсӑлаҫҫӗ.

За спиной лейтенанта, упираясь в зенит, бесшумно росли тени.

I. Пӗри ҫук // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Мачтӑсемпе ытти хатӗр-хӗтӗрӗн шап-шурӑ сӑнӗ ҫийӗн хӗрлӗ мӗлкесем куҫаҫҫӗ, саркаланса лӑпкӑн вӗлкӗшекен парӑссӑр — пысӑк савӑнӑҫ тӗсӗсӗр — пуҫне ытти пӗтӗмпех шап-шурӑ.

Розовые тени скользили по белизне мачт и снастей, все было белым, кроме раскинутых, плавно двинутых парусов цвета глубокой радости.

VII. Хӗрлӗ «Вӑрттӑнлӑх» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Пӗри — ал ӑсти матрос хӗрӗ, тетте ӑсталаканскер, тепри — чӗрӗ сӑвӑ, унӑн кӗввипе сӑнарӗсен мӗн пур тӗлӗнтермӗшӗпе, сӑмахсен — пӗрин ҫинчен теприн ҫине ӳкекен ҫутӑпа мӗлкесем пӗр-пӗтӗм ҫыхӑнура тӑракан сӑмахсен — кӳршӗлӗх вӑрттӑнлӑхӗпе.

Одна была дочь матроса, ремесленника, мастерившая игрушки, другая — живое стихотворение, со всеми чудесами его созвучий и образов, с тайной соседства слов, во всей взаимности их теней и света, падающих от одного на другое.

IV. Пӗр кун маларах // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Шыва ӳкнӗ ҫулӑм сӑнӗпе мӗлкесем куҫма пикенчӗҫ; сирӗлсе тамалнӑ сӗмлӗхре курӑкпа туратсем курӑнаҫҫӗ.

Двинулись тени и отраженное водой пламя; в отступившем мраке высветились трава и ветви.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ирпе ирех вара, мӗлкесем пек, пӳртрен те, ялтан та шӑппӑн тухса шӑвӑнчӗҫ.

Помоги переводом

Янкӑлч тӑрӑхӗ – чӑваш литературинче // М. Петрова. http://gazeta-kanash.cap.ru/publication. ... 6&page=658

Каллех пӗтӗм уй-хир курӑнса каять, пӗшкӗнсе пыракан хура мӗлкесем палӑрма пуҫлаҫҫӗ.

Опять четко выступила из тьмы вся степь, обозначились на ней угольно-черные, сгорбленные фигурки.

6 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Сайра пӗлӗтсем кӑн-кӑвак тӳпери шурӑ тӗтӗм чӑмӑрккисем пек ишнӗ, вӗсенчен ӳкекен мӗлкесем сухаланӑ вырӑнсен металл пек хура анисем тӑрӑх, пӑрахӑҫа янӑ уйсен хыт курӑкӗсем тӑрӑх ярӑнса вӗҫнӗ.

Редкие облака плыли, как белые дымы в синеве, тени от них летели по металлически черным полосам пашен, по бурьянам брошенных полей.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ун пуҫӗ тӗлӗнче хунар сулланса тӑрать, — ҫакна пула ҫирӗп сӑн-пичӗ тӑрӑх мӗлкесем шӑваҫҫӗ, хӑй пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе кӳлӗнсе тӑрать.

Фонарь качался над его головой, — по крепкому лицу его ползали тени, весь он был напряжен.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Унта вара эпӗ, чылай инҫетре, темле мӗлкесем пуррине куртӑм.

И там я заметил на фоне серого неба какие-то силуэты.

Ултавлӑ шӑплӑх // Уйӑп Мишши. Медведев Д.Н. Ровно патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 246 с.

Галилей вӗсен ҫӳлӗшне сӑрт-тусенчен ӳкнӗ мӗлкесем тӑрӑх виҫме вӗреннӗ.

высоту которых Галилей научился определять по длине их тени.

Галилео Галилей тата унӑн тӗлӗнмелле ӗҫӗсем // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Ман пуҫ ҫийӗпе хура пӗлӗт таткисем кахаллӑн шуса иртеҫҫӗ, вӗсем хушшипе уйӑх ылтӑн пӳске пек кусса пырать, ҫӗре мӗлкесем хуплаҫҫӗ, шыв лупашкисем кӗмӗлле хурҫӑ пек ҫутӑлса выртаҫҫӗ.

Надо мною лениво плывут чёрные клочья облаков, между ними золотым мячом катится луна, тени кроют землю, лужи блестят серебром и сталью.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Путвалтан хура мӗлкесем пӗрин хыҫҫӑн тепри йӑраланса тухнӑ.

Тёмные фигуры одна за другой вылезали из подвала.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Ҫуртсенчен, йывӑҫсенчен, тараса каштисенчен вӑрӑм мӗлкесем тӑсӑлса выртнӑ.

Длинные тени тянулись от домов, от деревьев, от колодезных журавлей.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Лампа ҫунать, кӗтессенче сӑрӑ мӗлкесем пуҫтарӑнаҫҫӗ, чӳрече хыҫӗнче сӗм тӗттӗм.

Лампа горит, в углах собираются серые тени, и за окном темно.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.