Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

манман (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хоу ҫакна манман та, каҫарма та пултарайман.

Хоу не забыл и не простил такого отношения.

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Эпӗ, ватӑ Сунь, манман.

А я, старый Сунь, не забыл.

XVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Авалхи юлташӑра эсир манман пулӗ тесе шанассӑм килет, — тенӗ вӑл.

— Смею надеяться — вы не забыли старого товарища?

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Чутах манман, — асне илчӗ Чжао.

— Совсем ведь забыла, — спохватилась вдова Чжао.

XII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл ашшӗн тискер, хӑрушӑ вилӗмне те манман.

Не забыл он и лютой смерти отца.

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ван Чунь-шэн ашшӗн хӑрушӑ вилӗмне те, амӑшӗн вилес умӗнхи куҫҫульне те манман.

И Ван Чунь-шэн не забывал ни страшной гибели отца, ни скорбных слез матери.

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ҫакна вӑл яланах асра тытнӑ, ӑна нихҫан та манман.

Которому он никогда не изменял.

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ман ҫинчен ватӑ колхозник Конев та манман: мана вӑл хӑнана чӗнет, хӑйсен колхозӗ фронт валли мӗнле ӗҫлени ҫинчен пӗлтерет.

Не забывал меня и старый колхозник Конев: приглашал в гости, сообщал о том, как работает для фронта колхоз.

10. Атте ҫырӑвӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Каллех хама фронта яма ыйтса рапорт ҫырса паратӑп, анчах мана фронта ямаҫҫӗ: авари ҫинчен халӗ те манман иккен.

Снова пытаюсь добиться отправки на фронт и подаю рапорт, но мне отказано: авария всё ещё не забыта.

7. Инҫетри тыла // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Матвей Иванович мана ҫурӑмран лӑпкаса илчӗ те: манман эпӗ хам сӑмаха, терӗ, вара мана пӗр чӑхпа автан сарса яратӑп, терӗ.

Матвей Иванович меня немножко по спине хлопнул и сказал, что не забыл и что курочек мне даст: одну курочку и одного петушка.

Эпӗ асаннене ача сачӗ ҫинчен каласа пани // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Ҫав хушӑрах, вӑл хӑй пӑшалне авӑрламан иккенне манман, вӑл ӑна пӗлсех тӑнӑ.

И в то же время он знал, что в магазине нет патрона.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Эпӗ турӑ ҫинчен манман, эпӗ турра пӗлетӗп!

Я про бога не забыл, я бога знаю!

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл (алӑка хупма манман ӗнтӗ) майортан ҫич-сакӑр утӑмра чарӑнса тӑчӗ.

(дверь он не забыл закрыть) и остановившись на почтительном расстоянии от военкома.

10 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Ун ҫинчен манман эп, мерӑсем йышӑнтӑм, генерал юлташ.

— Об этом я уже позаботился, товарищ генерал.

1 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

«Эпӗ турра кӗлтума ир те, каҫ та манман пек туйӑнать, апла пулсан мӗншӗн асапланатӑп-ха эпӗ?»

«Я, кажется, не забывал молиться утром и вечером, так за что же я страдаю?»

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Икӗ ҫырӑвӗнче те вӑл юлашкинчен: «Ҫав вӑхӑтрах…» — тесе ҫырма манман.

И в обоих письмах, где-то в конце страницы — было написано: «Но в то же время…»

Таса промокашкӑсем // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Анчах тӗрӗссипе, ку маншӑн ҫӗнӗ япала мар — эпӗ вӑл педологсемпе мӗнле тӗл пулнине манман.

Впрочем, это для меня не новость — я ведь не забыл встречу с педологами.

57 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Хамӑн ҫурт ҫинчен эпӗ нихҫан та манман, коммунӑна эпӗ яланах астӑваттӑм, анчах ҫав кунхине пӗрле пулса ларичченех эпӗ урӑх нимӗн ҫинчен те шухӑшлама пултараймарӑм.

Я никогда не забывал о своем доме, всегда помнил коммуну, но в тот день я уж до самой ночи ни о чем другом думать не мог.

46 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

— Э, кӑшт ҫеҫ манман! — терӗ вӑл алӑк патӗнче чарӑнса.

— Да, чуть было не забыл! — остановился он у порога.

Пӗчӗк сунарҫӑсем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Король кӗрсе курса кайма, мӗн те пулин кӑтартса пама, иртнинче вӗреннине мӗнле астуса юлнине тӗрӗслеме манман («Ҫук, пӗр йӗрпе ҫӳреме вӗренеймен, авӑ епле таптаса тултарнӑ — кӗтӳ иртсе кайнӑ пек! Пытанасса та япӑх пытанатӑр!»), ытти вӑхӑта вара пӗтӗмпех, пӗр минут юлмичченех вӗренӗве панӑ.

Король только не забывал зайти посмотреть, показать что-нибудь новое, проверить, как усвоено то, чем занимались в прошлый раз («Нет, ходить след в след не умеете — вон натоптали, как стадо прошло! И прячетесь плохо!»), а все свое свободное время до минуты стал отдавать ученью.

31 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней