Корпус чувашского языка

…Нумай сӑлтавпа куҫҫуль тухать ҫыннӑн: хурлӑх куҫҫулӗ, савӑнӑҫ куҫҫулӗ, тарӑху куҫҫулӗ, уйрӑлу куҫҫулӗ т. ыт. те.

Помоги переводом

Альбина // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 144–160 с.

Унӑн хӑрӑмлӑ питне куҫҫуль пӗрчисем йӗрлесе пӗтернӗ, мӑйӑхӗ ҫинче куҫҫуль тумламӗсем йӑлтӑртатаҫҫӗ, ҫыру ҫине куҫҫуль тумламӗсем пат! пат! ӳкеҫҫӗ.

Помоги переводом

VI // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 254–305 с.

Пӗртен-пӗр куҫҫуль тумламӗ ҫеҫ тухрӗ ун куҫ хӑрпаххи ҫине, тухрӗ те хунар ҫутинче йӑлтӑртатрӗ — ку вӑл алӑ ачин куҫҫулӗ пулмарӗ ӗнтӗ, ӑслӑ ачан йӳҫӗ те йывӑр, мӑнкӑмӑллӑ куҫҫулӗ пулчӗ.

И одна-единственная слеза просочилась на его ресницы и заблистала в свете фонаря — слеза трудная, уже не младенческая, а мальчишеская, горькая, едкая и гордая слеза…

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Унӑн вӑйсӑрланнӑ куҫӗнчен тӗрлӗрен хуйхӑ-суйхӑпа тахҫанах куҫҫуль сӑрхӑнса пӗтнӗ темле чун ыратсан та исленмен куҫран, темиҫе тумлам куҫҫуль пӑчӑртанса тухрӗ.

Помоги переводом

Курак Мӗтри // Юрий Скворцов. Скворцов, Ю. И. Ҫул юлташӗ: калавсемпе кӗске повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 184 с. — 19–34 с.

Пӗр сехете яхӑн ҫеҫ лартӑм эпӗ вӗсемпе пӗрле, ҫав кӗске самантрах Елюк куҫҫуль тухиччен сивӗ сӑмахсем илтме ӗлкӗрчӗ пулсан, унччен мӗн чухлӗ илтнӗ-ши вӑл ун пек сӑмахсене, мӗн чухлӗ куҫҫуль тӑкнӑ-ши?

Помоги переводом

I // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 5–93 с.

Нина куҫӗсенче ҫутӑ куҫҫуль, ҫамрӑклӑхри пӗрремӗш телей куҫҫулӗ, йӑлтӑртатса шӑранчӗ.

Помоги переводом

Ҫурӑлса ҫитеймен чечек // Василий Игнатьев. Игнатьев В.Г. Шӑпчӑк катинче: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 188 с. — 76–90 с.

Хӗне кайнӑ выльӑхсем сасӑсӑр йӗнӗ пек, Марине куҫӗнчен куҫҫуль йӑр-йӑр юхса анчӗ, ҫӑварӗ айккине кӳлленчӗ, кайран куҫҫуль пӗви татӑлчӗ те ҫӗрулми ҫеҫки ҫине шапӑртатрӗ.

Помоги переводом

Анне // Ева Лисина. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 88-89 с.

— Ку куҫҫуль — савӑнӑҫ куҫҫулӗ, ачам, эпӗ сана ҫав тери кӗтнӗ вӗт.

Помоги переводом

I // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Сывлӑша юрӑ сасси мар, ӳпкевпе вӗресе тухнӑ куҫҫуль — этем чӗрин куҫҫулӗ нӳрлӗн тултарса тӑнӑ; кӗрешсе тинки тухнӑ чун-чӗре пӑшӑрханни, нушан тимӗр аллипе ҫӗмӗрӗлнӗ этемӗн суранӗсем хаяррӑн ыратни — пурте ҫаксем юррӑн ахаль те тӳрккес сӑмахӗсене хывӑннӑ; вӗсем, тӳсме ҫук хурлӑхлӑ сасӑсем пулса, ҫӳле те пушӑ инҫете, чӗнсе те чӗнмен пӗлӗтелле юхса хӑпарнӑ.

Точно не звуки, не песня, а те горячие слезы человеческого сердца, на которых выкипела эта жалоба, — сами слезы увлажили воздух; тоска души, измученной в борьбе, страдания от ран, нанесенных человеку железной рукой нужды, — всё было вложено в простые, грубые слова и передавалось невыразимо тоскливыми звуками далекому, пустому небу, в котором никому и ничему нет эха.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑш чух ҫавнашкал курӑнусем ӑна, паттӑр энерги юхӑмӗпе ҫӗклентерсе, ӳсӗртсе янӑ, — вӑл вара ун пек чух, ура ҫине сиксе тарса, хулпуҫҫийӗсене карӑнтарнӑ, ырӑ шӑршӑллӑ сывлӑша кӑкӑр туллин ӗҫнӗ; анчах тепӗр чухне ҫав курӑнусемех ун ҫине хурлӑхлӑ кӑмӑл янӑ, — ун пек чух ун йӗрес килнӗ, куҫҫуль тухнӑ — намӑслантарнӑ, вӑл, макӑрас мар тесе, хӑйне хӑй хытарнӑ, ҫапах та куҫҫуль лӑпкӑн шӑпӑртатнӑ.

Порой эти видения возбуждали в нем прилив мощной энергии и как бы опьяняли его, — он вставал и, расправляя плечи, полной грудью пил душистый воздух; но иногда те же видения навевали на него грустное чувство — ему хотелось плакать, было стыдно слез, он сдерживался и все-таки тихо плакал.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑранипе тата ыратнине тӳсеймесӗр эпӗ хуллен макӑрса ятӑм, куҫҫуль юхни ан курӑнтӑр тесе, куҫсене хупрӑм, анчах куҫҫулӗ куҫ хупанкине ҫӗклентерет, тӑнлавсем тӑрӑх юхса, хӑлхасем ӑшнелле пырса кӗрет.

Я тихонько заплакал от страха и боли, а чтобы не видно было слёз, закрыл глаза, но слёзы приподнимали веки и текли по вискам, попадая в уши.

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кӑмакари ҫулӑм ӑна ҫакна аса илтерсен, пӗркунах унӑн куҫӗнчен куҫҫуль юхса анатчӗ; халӗ акӑ кӑмакара вут та ҫук, куҫӗнчен куҫҫуль те юхмасть, мӗншӗн тесен вӑл ӑна тахҫанах йӗрсе пӗтернӗ.

Раньше, когда пламя напоминало об этом, слезы текли у нее по лицу, а теперь ни огня не было в печке, ни слез у нее на глазах, потому что все слезы она уже выплакала.

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

— Чим, каласа пӗтерме пар мана, — пӳлтӗм эпӗ ӑна, сӑмсара, куҫҫуль тухассине систерсе, темскер палӑри-палӑрми кӑтӑклантарса илчӗ, тахҫантанпа чӗре тӗпӗнче пытарса усранӑ шухӑша каланӑ чухне манӑн яланах куҫҫуль тухать.

— Нет, дай мне договорить, — перебил я, уже начиная ощущать легкое щекотанье в носу, предшествующее слезам, которые всегда навертывались мне на глаза, когда я высказывал давно сдержанную задушевную мысль.

III сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ун пек ан та кала, кӑвакарчӑнӑм, чунӑмҫӑм! — кӑшкӑрса яратӑп эпӗ, унӑн чӗркуҫҫийӗнчен чуптуса, ҫав вӑхӑтра куҫӑмран куҫҫуль ҫумӑр пек тӑкӑнать, юратупа пысӑк савӑнӑҫ куҫҫулӗ вӑл.

И не говори этого, голубчик мой, душечка моя! — вскрикиваю я, целуя ее колени, и слезы ручьями льются из моих глаз — слезы любви и восторга.

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хумханнипе манӑн куҫҫуль тухрӗ: «Юхса тухрӗҫ куҫунтан куҫҫулӗсем, санӑн ҫар кӗпин сӑранланнӑ пирне сӑрӑхмасӑрах шӑпӑртатса анчӗҫ», терӗ Виктор шӳтлӗн.

Я был взволнован до слез, Виктор с шутливой напыщенностью сказал: — Слезы полились из твоих глаз и поскакали, не впитываясь задубелой материей твоей военной рубахи.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫапла ӑнӑҫсӑр пулса тухнӑ ӗҫ хыҫҫӑн мӗскӗн амӑшӗ пайтах куҫҫуль юхтарчӗ, — куҫҫуль те юхтарчӗ, намӑс та пулчӗ ӑна.

Много слез стоила бедной матери эта неудача, — слез и стыда.

VIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ҫак таранччен уйрӑлса пӗччен пурӑнса та пӗр тумлам куҫҫуль кӑлармасӑр тӳссе ирттернӗччӗ, халӗ ҫулталӑк хушши пухӑннӑ куҫҫулӗ тапса тухрӗ те чарма ҫук юхма пуҫларӗ.

До этого времени всю тяжесть двойной разлуки и одиночества перенесла без единой слезы, а теперь, скопленные за год, они прорвались и хлынули неудержимо.

1. «Кивви ҫӗнӗлле» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Эсӗ вӗри куҫҫуль ан юхтартӑр тетӗп-ҫке, ыррине ҫеҫ сунатӑп сана, Света, — хӗрне ҫилпе кушӑрханӑ, типсе тӑракан аллипе ачашларӗ, хӑй ҫав вӑхӑтра пӗркелене пуҫланӑ пичӗ тӑрӑх йӗр хӑварса юхса анакан куҫҫульне хӗрӗнчен вӑрттӑн шӑлса илчӗ.

Помоги переводом

Тӗпсӗр ҫырмари чун // Валентина Элиме. Килти архив

Куҫӑмсене куҫҫуль пӗҫертрӗ, анчах ку хӗпӗртесе савӑннипе тухакан куҫҫуль пулмарӗ.

Слезы закипали у меня на глазах, но то не были слезы беспредметного восторга.

X // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

— Сан куҫҫулӗ те тухнӑ-и? — терӗ вӑл, Ниловна куҫҫуль юхтарнине асӑрхаса.

— А ты уже со слезами? — сказал он, обращаясь к Ниловне, что уже проливала слезы.

X сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.