Корпус чувашского языка

Вӑраххӑн йӑрӑлтатса тухнӑччӗ Пӑлаки аппа куҫӗнчен куҫҫуль тумламӗсем.

Помоги переводом

3 // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 37–84 с.

Куҫӗнче куҫҫулӗ шӑрҫаланчӗ амӑшӗн, туртӑннӑ питҫӑмарти тӑрӑх йӑрӑлтатса юхса анчӗ…

Помоги переводом

43 // Владимир Кузьмин. Владимир Кузьмин. Виҫӗ юман: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 144 с.

Алли унӑн куркана тытаймасть те, халь-халь ӳкерет, тейӗн, сиксе чӗтрет, ҫавна май куркари шыв йӑрӑлтатса урайне тӑкӑнма тытӑнчӗ.

Помоги переводом

Пролог // Юхма Мишши. Юхма М. Кӑвал ҫӗмрен: историлле роман. — Шупашкар: «Вучах» библиотеки, 1998. — 352 с.

Куратӑп: ман сулахай хул тӑрӑх пӳрнесем патне юп йӑрӑлтатса анчӗ.

Помоги переводом

Хӑвӑл йӑмра // Сергей Юшков. Юшков С. П. Кӗрен кӳлӗсем: повеҫпе калавсем — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1975. — 112 с. — 74–85 с.

Ытти пӗрхӗмсемпе тӑванла ытамлашса, чӑмӑртанса, хӑй виҫине тулса хӑпарса, хӑйне кукӑр-макӑр ҫул хывса, пӗрре сике-сике, тепре васкамасӑр, йӑрӑлтатса, ярӑмласа юхса анать вӑл дебаркадер кӑшкарӗ тӑрӑх.

Помоги переводом

Вӑрттӑн сыхлавҫӑ // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 36–70 с.

Шыв йӑрӑлтатса юхать, ҫыран хӗрринчи курӑка тайӑлтарать.

Помоги переводом

Тӳме // Ева Лисина. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 83-84 с.

Пур картинӑна та кирлӗ пек вырнаҫтарса тухсан, хӗвел шевли йӑрӑлтатса кӗчӗ тейӗн самаях аслӑ, малтанласа тӗксӗммӗнрех курӑнакан пӳлӗме: ҫуталчӗ вӑл, чиперленчӗ, тӗс кӗчӗ тес пулать.

Помоги переводом

XIV // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Андрей Васильевич хӗр питҫӑмартийӗсем тӑрӑх йӑрӑлтатса анакан пӗчӗк-пӗчӗк куҫҫуль пӗрчисене тултан кӗнипе ӑшӑнмах ӗлкӗреймен пӳрнисемпе хӳтере-хӳтере типӗтрӗ.

Помоги переводом

8 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫапла шухӑшласа илсен, эпӗ вӑраннӑ пек пулатӑп та хам каллех: тӗттӗм чӑланти арча ҫинче ларнине куратӑп, питҫӑмартисем тӑрӑх куҫҫуль тумламӗсем йӑрӑлтатса юхаҫҫӗ, эпир ҫӳлтен ҫӳле вӗҫетпӗр, тетӗп ҫине-ҫинех, ним ҫинчен те шухӑшламасӑр.

Тут я как будто просыпаюсь и нахожу себя опять на сундуке, в темном чулане, с мокрыми от слез щеками, без всякой мысли, твердящего слова: и мы все летим выше и выше.

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗр вӑхӑт хушши нимӗн шухӑшламан пиркиех — тӑн сапаланса кайнӑ пек пулнӑ вӑхӑтра — хресченӗн вунҫичӗ ҫулхи ывӑлӗ, ватӑ ашшӗ ҫывӑрса выртакан сак ҫывӑхӗнче тин ҫеҫ хӑйранӑ пуртӑн ҫивӗчӗшне тӗрӗслекенскер, сасартӑк пуртине сулса ярать те касса татнӑ мӑйран сак ҫине юн йӑрӑлтатса юхнине тӑмсайла пӑхать; пуҫра шухӑш ҫукран тата инстинктла интересленӳ пиркиех этем чӑнкӑ ҫыран хӗрринех пырса тӑрса, аялалла сиксен мӗн пулӗ-ши? тесе шухӑшланинче киленӳ тупать, е авӑрланӑ пистолета ҫамки тӗлне тытса, гашетка ҫине пуссан мӗн пулӗ-ши? тесе шухӑшлать, е мӗнпур ҫынсем йӑпӑлтатса хисеплекен мӑнаҫлӑ ҫын ҫине пӑхса, ҫапла шутлать: эхер ун патне пырса, сӑмсинчен тытнӑ хыҫҫӑн: «Ну-кӑ, савнӑ ҫыннӑм, каяр» тесе каласан мӗн пулӗ-ши?

Под влиянием этого же временного отсутствия мысли — рассеянности почти — крестьянский парень лет семнадцати, осматривая лезвие только что отточенного топора подле лавки, на которой лицом вниз спит его старик отец, вдруг размахивается топором и с тупым любопытством смотрит, как сочится под лавку кровь из разрубленной шеи; под влиянием этого же отсутствия мысли и инстинктивного любопытства человек находит какое-то наслаждение остановиться на самом краю обрыва и думать: а что, если туда броситься? или приставить ко лбу заряженный пистолет и думать: а что, ежели пожать гашетку? или смотреть на какое-нибудь очень важное лицо, к которому все общество чувствует подобострастное уважение, и думать: а что, ежели подойти к нему, взять его за нос и сказать: «А ну-ка, любезный, пойдем»?

XIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑйлӑ ҫил хӑваласа пыракан чалӑш ҫумӑр витререн янӑ пек ҫӑвать; хулӑн пуставран ҫӗлетнӗ тумтирлӗ Василин ҫурӑмӗ тӑрӑх таса мар шыв кӳме ҫитти ҫинче пухӑннӑ кӳлленчӗке йӑрӑлтатса юхать.

Косой дождь, гонимый сильным ветром, лил как из ведра; с фризовой спины Василья текли потоки в лужу мутной воды, образовавшуюся на фартуке.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӗттӗмре тимӗр йӳҫеклӗ ҫӑл-куҫӗ йӑрӑлтатса юхса выртать.

В темноте журчит железистый источник.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хумсем ҫапӑннипе уҫӑ шӑтӑкран шыв сирпӗнсе кӗчӗ те пит тӑрӑх йӑрӑлтатса юхса анчӗ.

Брызги волн ворвались в открытое отверстие и тонкими струйками побежали по лицу.

Ҫирӗм тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Эсӗ пӑх-ха, епле телейлӗ те ӑнӑҫлӑ ҫын вӑл, унӑн ӗҫӗсем, кустӑрма пек, йӑрӑлтатса кӑна пыраҫҫӗ.

Ты гляди, как он удачлив, все дела у него шаром катятся.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ытларахӑшӗн юн йӑрӑлтатса юхса пырать.

Большинство оставляют за собой кровавые следы.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ҫумӑр уйрӑм тумлампа мар, йӑрӑмпа йӑрӑлтатса ҫӑвать, вӑхӑтран вӑхӑта ҫӗр ҫине ҫӳлтен Ниагара шывсикки пек йӑтӑнса анать.

Дождь не падал отдельными каплями, а лил струями, временами потоки воды низвергались на землю сплошной стеной, как Ниагара.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Унта та кунта шыв йӑрӑлтатса юхса выртать.

То тут, то там змеились ручейки.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Мӑшӑр куҫӗнчен чӗркӗмӗл пек вӗри куҫҫуль пӗтӗм кунҫулӗнче хӑй астӑвасса пӗрремеш хут пит-куҫне те чун-варне ҫунтарса илес пек йӑрӑлтатса анчӗ…

Из глаз его катились горячие слезы, которые, казалось, прожигали насквозь не только кожу на лице, но и всю его изболевшуюся за эти дни душу…

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шыв йӑрӑлтатса юхма тытӑнсан, Кантюк ӑна аллипе тытса чарчӗ.

Брызнула струйка воды, Кандюк зажал отверстие рукой.

XXXI. Йӗпетнӗ ҫул // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Урнашка Элентее вӑйӗ ҫитнӗ таран хытӑ чышса ячӗ, Элентей тутинчен йӑрӑлтатса юн анчӗ.

Урнашка что есть силы толкнул Элендея в грудь; c губ Элендея закапала кровь.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.