Поиск

Шырав ĕçĕ:

йӑлтӑртатса (тĕпĕ: йӑлтӑртат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Тинӗс шоколада чӗркенӗ кӗмӗл тӗслӗ хут евӗрлех йӑлтӑртатса выртать.
Море блестело, как мятая серебряная бумага от шоколада.

Пӗрремӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

— Пӑхӑр-ха! — терӗ вӑл, чӳречерен курӑнакан самолетӑн йӑлтӑртатса тӑракан ҫуначӗпе ун ҫийӗнче ҫаврӑнакан ҫаврашка ҫине кӑтартса.
— Смотрите! — указала она в окно, где виднелись блестящее крыло самолета и радужные круги от винтов.

Унӑн ҫаврӑнӑҫуллӑ пӳрнисем хушшипе тӗрлӗ тӗспе ӳкернӗ ӳкерчӗксем вӗлтлетсе иртеҫҫӗ: ракетлӑ пассажир самолечӗсем, глянцӑллӑ хут ҫине сӑрланӑскерсем, кӗренрех тӗслӗ йӗр хӑварса вӗҫеҫҫӗ; тӑррине ҫавракалатса тунӑ кӑвак тӗслӗ тепловозсем вӑшлатса иртеҫҫӗ, лутра автобуссем хыттӑн каяҫҫӗ, шыв ҫийӗпе ҫав тери пысӑк глиссерсем шӑваҫҫӗ; страница тӑршшӗпех пӗр ҫын ертсе пынипе ӗҫлекен автоматла станок ӳкерсе хунӑ; Алтай сӑрчӗсенчен карнӑ пысӑк вольтлӑ магистральсен бронзӑран тунӑ провочӗсем йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ; тинӗс тӗпне батисфера антараҫҫӗ…
Под ее проворными пальцами мелькали красочные, разноцветные рисунки: проносились ракетные пассажирские самолеты, оставляя за собой оранжевый след, навсегда застывший на глянцевитой бумаге; бежали голубые обтекаемые тепловозы, приземистые автомашины, скользили по воде гигантские глиссеры; тянулась через всю страницу автоматическая линия станков, управляемая одним человеком; блестели бронзовые провода высоковольтных магистралей постоянного тока, тянувшихся с гор Алтая; опускалась батисфера на морское дно…

Тинӗсре хурҫӑран тунӑ ҫӗршер вышкӑсем ҫинче ҫутӑсем йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ, ҫав ҫутӑсем ҫыран ҫинчи ҫутӑсемпе мӗлтлетсе куҫ хӗсмелле вылянӑ пекех туйӑнаҫҫӗ.
Горят над морем огни стальных островов, как бы перекликаясь с огнями наземных вышек.

Малтан калани // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Тинӗс тӗпне шӑтаракан станок роторӗпе унӑн йӑлтӑртатса тӑракан йывӑр дискӗ пӗр чарӑнмасӑр ҫаврӑнса тӑраҫҫӗ.
Крутится ротор бурильного станка, его тяжелый блестящий диск.

Куҫӗн хура шӑрҫинче пӗр вӑхӑтрах темиҫе хӗвел йӑлтӑртатса илчӗ.
В черных зрачках отражалось сразу несколько солнц.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Малта пӗчӗкҫӗ кӳлӗсем йӑлтӑртатса илеҫҫӗ.
Впереди поблескивали небольшие болотные окна.

Ҫил Дон ҫумӗнчи симӗсрех шурӑ айлӑмсенчен чечеке ларнӑ тирексен тутлӑ шӑршине варкӑштарса килчӗ; улӑхри улмуҫҫи ҫеҫкисемпе витӗннӗ кӳлӗ шурӑмпуҫ шевли пек шупка хӗрлӗн йӑлтӑртатса выртрӗ.
Обдонье, зеленовато-белесое, насыщало ветер медвяным запахом цветущих тополей, в лугу зарею розовело озеро, покрытое опавшим цветом диких яблонь.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Ҫырма хӗрринчи йӗпе хыр вуллисем хӗрлӗ тӗспе йӑлтӑртатса илчӗҫ.
На берегу красновато заблистали мокрые сосновые стволы.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Хура пӗлӗтсем хушшинчен хутран-ситрен хӗвел пайӑркисем йӑлтӑртатса илеҫҫӗ, тӗтре ӑшнелле тирӗне-тирӗне кӗреҫҫӗ, анчах шыв патнех ҫитеймеҫҫӗ.
Сквозь серые глыбы облаков нет-нет да и проглядывал солнечный луч, он вонзался в пар, но до воды достать не мог.

Утрав ҫинчи ҫӑра хыр тураттисем хушшинче тем йӑлтӑртатса ҫуталчӗ.
На острове, в гуще сосновых ветвей, что-то блеснуло.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Вӑл малтан сарӑрах тӗслӗн юхса тухрӗ, кайран вара, асамат кӗперӗ пек тӗрлӗ тӗслӗн йӑлтӑртатса, хура юпа пек тапма пуҫларӗ.
Она выплеснулась тонкой желтой струей, а потом хлынула черным столбом, переливаясь радужными бликами.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Унӑн куҫӗсем ҫиҫеҫҫӗ, йӑлтӑртатса ларакан пысӑк машинӑсем пӗр сасӑ кӑлармасӑр ӗҫлеҫҫӗ.
Глаза его сияли, огромные лоснящиеся машины работали без шума, без стука.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Автомашинӑсем халлӗхе типҫӗр ҫинчен утрав ҫине ҫӳреҫҫӗ-ха, анчах ҫуррине кӑна тиеҫҫӗ автомобильсен кустӑрмисем шыва, фонтан пек, хыттӑн сирпӗнтернипе асамат кӗперӗсем сывлӑшра йӑлтӑртатса илеҫҫӗ.
Автомашины продолжали пока ходить с материка на остров, но с половинной нагрузкой, колеса автомобилей взметывали водяные фонтаны, в которых на миг возникали сверкающие рыжие радуги.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Садра тӗттӗмленсех, сывлӑш кӑвакарсах пычӗ; мунча патӗнче салтак анасласа, ӳлесе илчӗ, вӑл ӗнтӗ пачах курӑнми пулчӗ, штыкӗ кӑна шыври пулӑ пек йӑлтӑртатса тӑрать.
Сумрак в саду становился всё гуще, синее; около бани зевнул, завыл солдат, он стал совсем невидим, только штык блестел, как рыба в воде.

IV сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Вӑл пуҫне ҫӗклерӗ; мунча алӑкӗ патӗнче, йывӑҫ тӗмисем витӗр темскер йӑлтӑртатса тӑнӑ, унтан ку япала тӗмӗсем хушшинче курӑнман симӗсрех салтак ҫурӑмӗ хыҫӗнчи штыклӑ пӑшал пулни палӑрчӗ.
Он приподнял голову, у двери в баню сквозь кусты что-то блестело, потом оказалось, что это ружьё со штыком за спиною зеленоватого солдата, неразличимого в кустах.

Яков ҫине унпа пӗр кӑмӑллӑ ҫын пулнӑ пек пӑхса, ҫарамас, хӗвел ҫинче ылтӑн тӗслӗн курӑнса, сазан пулӑ хӑйӗн хуппипе йӑлтӑртатнӑ пек, ӳчӗпе йӑлтӑртатса, офицер каллех ыйтрӗ:
И глядя на Якова глазами соучастника, голый, золотистый на солнце, блестя кожей, как сазан чешуёй, офицер снова спросил:

Акӑ, хӑйӗн ученицисем умӗн чул сӑнлӑ Вера Попова утать; юр пӗрчисем унӑн кӑвакарнӑ ҫӳҫӗсем ҫинче йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ; вӑл ҫӑра ҫӳҫлӗ, нимӗнпе те витмен пуҫӗпе сулса илсен, унӑн пасарнӑ шурӑ куҫ тӗкӗсем тӑрук хускалса илчӗҫ.
Вот шагает во главе своих учениц Вера Попова с каменным лицом; снежинки искрятся на её седых волосах; белые, в инее, ресницы её дрогнули, когда она кивнула пышноволосой, ничем не покрытой головой.

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Пуринчен ытла шӑллӗн ывӑлӗ хӑйне тарӑхмалла, йӗрӗнмелле тыткаланӑ; вӑл ӗнтӗ вӗренсе тухнӑ, темле вырӑсла мар ҫӗленӗ сӑран курткӑсем тӑхӑннӑ, ун ҫинче пӗтӗмпех ылтӑн куҫлӑхӗнчен пуҫласа сарӑ пушмакӗсем патне ҫитиех, йӑлтӑртатса тӑнӑ, вӑл куҫӗсене хӗссе, питне пӗркелентерсе калаҫнӑ:
Особенно дерзко и противно вёл себя племянник; он кончил учиться, одевался в какие-то нерусские, кожаные курточки, весь, от золотых очков до жёлтых ботинок, блестел, щурился, морщился и говорил:

Ҫатан хыҫӗнче пурҫӑн евӗрлӗ шыв симӗсрех тӗслӗн йӑлтӑртатса выртать.
За плетнём зеленовато блестела шёлковая вода.

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Страницы:

Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Сайт:

Статистика