Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

йывӑҫсен (тĕпĕ: йывӑҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Йывӑҫсен сулхӑнӗнче ҫӑра та ешӗл кавир сарӑлса выртать, ӑна кӑшт-кашт хӑйӑр сапса тӑп-тӑваткал читлӗхсене пайланӑ.

Густой зелёный ковёр расстилался в тени деревьев, разделённый насыпями.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тӗмеллӗ йывӑҫсен леш енӗпе анлӑ хир уҫӑлса пырать.

По ту сторону зарослей тянулось широкое открытое поле.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсем лутра йывӑҫсен вӗтлӗхне кӗрсе кайнӑ, ирӗкре ӳсекен виноград аврисене сире-сире пынӑ.

Они проникли в чащу кустарника, пробираясь сквозь заросли дикого винограда.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Саркайӑксем, вӗлтрен кайӑкӗсем, ылтӑн тӗклӗ кӑвакарчӑнсем, пакӑлти попугайсем тата ытти кайӑксем ҫыран тӑрӑхӗнчи йывӑҫсен хушшинче пинӗ-пинӗпе вӗҫсе ҫӳреҫҫӗ.

Тысячи птиц — иволги, зяблики, голуби с золотистым оперением, не говоря уже о болтливых попугаях, — летали в зелёных речных зарослях.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Материк нӳрӗ мӗн иккенне пӗлмест; кунти йывӑҫсем ҫулсерен хуппине тӑкаҫҫӗ, ҫулҫине мар; кунта хӗвеле хӑяккӑн ӳсекен ҫӳлҫӑсем нимӗнле сулхӑн та памасҫӗ; кунта нумай йывӑҫсен ҫунма та пултараймаҫҫӗ; кунта темӗн пысӑкӑш чулсем ҫумӑрпа ирӗлсе ванаҫҫӗ; кунта вӑрмансем лутра, курӑксем темӗн ҫӳллӗш; кунта, халапри пек, тӑват ураллӑ чӗрчунсем те хурчӑка пек сӑмсаллӑ, ҫавӑнпа та натуралистсен вӗсен валли ятарласа клоачнӑйсен класне, е тепӗр майлӑ каласан, пӗччен ҫӳрекенсен класне шухӑшласа кӑлармалла пулнӑ.

Материк, не знающий, что такое сырость; где деревья ежегодно теряют свою кору, а не листья; где листья растут ребром к солнцу и не дают тени, где дерево часто несгораемо, где массивные камни растворяются, тают под дождём; где леса низкорослые, а трава достигает гигантской высоты; где, как в сказке, четвероногие имеют клюв, что заставило натуралистов придумать для них специальный класс клоачных, или однопроходных.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Каҫпаларах тӳрем ҫӗр сӑн-сӑпачӗ чӗрӗлчӗ; акацисем тӗл пула пуҫларӗҫ, темиҫе ушкӑн шурӑ камед йывӑҫҫисем тата Европӑран илсе килнӗ хӑш-пӗр йывӑҫсен: ҫу йывӑҫҫисем, лимонсем тата ем-ешӗл юманлӑхсем тӗл пулма пуҫларӗҫ.

К вечеру вид равнины оживился; попадались чащи акаций, несколько групп белых камедных деревьев и отдельные деревья европейского происхождения: оливки, лимоны и зелёные дубы.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Унтан тырӑ уйӗсем курӑнма пуҫларӗҫ, темӗн пысӑкӑш вӗллесем пек ларакан утӑ капанӗсем, йӗм-ешӗл йывӑҫсен ҫупӑрлавӗсенчи улма пахчи, клетсемпе хуҫалӑхра кирлӗ тата ытти хуралт таврашӗсем, юлашкинчен, ҫап-ҫутӑ пӳрт курӑнчӗ, унӑн хыҫӗнче арманӑн кӗмсӗркке кӳлепи хаваслӑн ҫӗкленсе ларать.

Затем показались посевы злаков, стога сена, поднимавшиеся точно гигантские ульи, плодовый сад за зелёной изгородью, амбары и всяческие другие хозяйственные сооружения и, наконец, уютный жилой дом, за которым весело возвышался острый шпиль мельницы.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ирӗкре ҫитӗнекен тӗме вырӑнӗнче кунта тин ҫеҫ тасатнӑ лаптӑка хупӑрласа илнӗ чӗрӗ йывӑҫсен карти тӑсӑлса каять.

Дикорастущий кустарник вдруг сменился живой изгородью, насаженной вокруг только что расчищенного участка.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ем-ешӗл йывӑҫсен тӗмисем ҫинче питӗ нумай кайӑк парӑлтатса вӗҫет.

В ярко-зелёном кустарнике порхало множество птиц.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫавӑн пекех хутран-ситрен фисташ йывӑҫҫисен пӗчӗк вӑрманӗсем «ханарсемпе» лӑсӑллӑ йывӑҫсен катисем тӗл пулаҫҫӗ.

Изредка встречались также маленькие рощи фисташковых деревьев — ханаров и хвойных деревьев.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Нумай вӑхӑт кайсан вӗсем лутра вӑрмансенчен иртрӗҫ, ҫав вӑрмансен ешӗл-хура тумӗсене вырӑнӑн-вырӑнӑн качака мӑйракин шурӑ йывӑҫҫисем хупӑрласа тӑраҫҫӗ, ҫав йывӑҫсен ҫимӗҫӗ пылак та уҫӑлтарса яракан сӗткенлӗ пулать.

Через большие промежутки времени путники проезжали мимо невысоких лесов, тёмная зелень которых местами была прорезана группами белых рожковых деревьев; стручки этих деревьев содержат вкусную и освежающую сладковатую мякоть.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Майор ҫӳлерех ӳснӗ йывӑҫсен ушкӑнне суйларӗ те, ҫавӑнта пӗр вӑхӑтлӑх лагерь туса хучӗ.

Майор выбрал группу деревьев повыше и под ними разбил временный лагерь.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсем халь лутра йывӑҫсен зонинче пыраҫҫӗ.

Они находились ещё в зоне кустарников.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Чили ялавӗпе чиркӳ тӑррийӗ йывӑҫсен хушшипе кӑшт ҫеҫ курӑнса пытанчӗҫ.

Чилийский флаг и шпиль колокольни мелькнули между деревьями и исчезли.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Натка хӑйне ан асӑрхаччӑр тесе йывӑҫсен ӗмӗлки тӗлне шалалла сикрӗ.

Натка подвинулась глубже в чёрную тень листвы, чтобы её не заметили.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Этем е лаша йӗрри, шӑрши, тункатасем, шашанланӑ вутӑ та, такӑрланӑ ҫул хури те ӑна пурте хӑратаҫҫӗ; йывӑҫсен хыҫӗнчи тӗттӗмре ҫынсем тӑнӑ пек, вӑрман леш енче йытӑсем уланӑ пек туйӑнать ӑна.

Запах человеческих и лошадиных следов, пни, сложенные дрова и темная унавоженная дорога пугали ее; ей казалось, будто за деревьями в потемках стоят люди и где-то за лесом воют собаки.

Хушка ҫамка // Мирун Еник. Антон Чехов. Хушка ҫамка: калав. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 16 с.

Усал ҫил, йывӑҫсен пурнӑҫне ҫавӑн пек телейсӗр туса, хӑш чухне кунта килсе, вӗсене силлентерсе, авкалантарса пӑхнӑ.

Злой ветер, устроив деревьям такую несчастную жизнь, прилетал сюда иногда покачать их.

IV // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Пӗр сасӑ та ҫук: автансем кӑна ялта, хӑйсене илтекенсене тӗлӗнмелле тӗлӗртсе, кичемлетсе, пӗр-пӗринпе ӑмӑртса авӑтаҫҫӗ; тата таҫта, ҫӳлте, йывӑҫсен тӑрринче, ҫамрӑк хурчӑка такама макӑрса чӗннӗ пек лӑпланми пиклетни янӑрать.

Все молчало, одни петухи задорно перекликались на деревне, возбуждая в каждом, кто их слышал, странное ощущение дремоты и скуки; да где-то высоко в верхушке деревьев звенел плаксивым призывом немолчный писк молодого ястребка.

XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Акӑ ӗнтӗ чи ҫӳллӗ йывӑҫсен тӑррисем те тӗксӗмленчӗҫ; кӗрен пӗлӗт кӑвакарать.

Вот и самые верхушки потускнели; румяное небо синеет.

Ермолайпа мелник арӑмӗ // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 132–142 с.

Йывӑҫсен хыҫӗнчен пальто тӑхӑннӑ, аллине винтовка тытнӑ пысӑк арҫын тухрӗ, Катя ун ҫине пӗр самант шак хытса пӑхса тӑчӗ.

Из-за деревьев вышел высокий мужчина в пальто, с винтовкой в руках, Катя пригляделась к нему — и обмерла.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней