Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

горница (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫенӗкпе вӗҫе-вӗҫӗн, пӗр ҫивитти айӗнчех, горница.

Помоги переводом

IV // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Медынская тарҫисем Фомана лайӑх пӗлнӗ, ҫавӑнпа та: — Килте-и барыня? — тесе ыйтсанах, горница хӗрӗ ӑна: — Килте, иртсемӗрех… — тесе, хӑна пӳлӗмӗ енне кӑтартнӑ.

Прислуга Медынской привыкла к посещениям Фомы, и на вопрос его «дома ли барыня?» — горничная сказала: — Пожалуйте в гостиную…

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Аялта лавкка, ҫӳлте горница

Внизу лавка, наверху горница…

XV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Анчах вӑл ҫавӑнтах хӑй вӑраннӑ пӳлӗмех горница иккенне тавҫӑрса илчӗ, урӑх горница вӗсен нихҫан та пулман.

Но тут же вспомнила, что комната, где она проснулась, и есть эта самая парадная горница, а другой у них в хате и сроду не бывало.

XX сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Ку горница нимӗн чухлӗ те Ткаченко хӑй пурӑнакан пӳлӗм пек мар, кунта ӑшшӑн, лайӑххӑн, уҫҫӑн туйӑнать, кунта пурте Украинӑри пек пулнипе пӳлӗмпе горница иккӗшӗ те юнашарах иккенне, вӗсем пӗр пӳртрех пулнине ӗненме те йывӑр.

И до того была не похожа эта горница на комнату, где помещался хозяин, до того была она милой и простодушной, так славно, так прохладно пахло в ней Украиной, что трудно было поверить, что находятся они рядом, в одной хате, и покрывает их одна крыша.

XVI сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

— Иртӗр, тархасшӑн, — терӗ вӑл, таса горница алӑкӗ ҫине кӑтартса.

— Проходите, пожалуйста, — сказала она, показывая на дверь в чистую горницу.

Пысӑк ҫемьен пӗчӗк хуҫи // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Стенисене шуратнипе, илемлӗ ҫитти сарнипе тата сӗтел ҫине чечек лартнипе пӗчӗк горница праҫник чухнехи пек курӑннӑ, вӑл пысӑкрах та ҫутӑрах пек туйӑннӑ.

От выбеленных стен, нарядной скатерти и цветов на столе маленькая бедная горница приняла праздничный вид и даже, казалось, стала больше и светлее.

Вӑтӑр тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Ӑна «горница» тенӗ.

Называлась она важно «горницей».

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

— Уҫӑлнӑ алӑкран Стефание горница пӗтӗмӗшпех курӑнать.

 — В открытую дверь Стефании была видна вся горница.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Олеся пӑлхануллӑн горница тӑрӑх утса ҫӳрет.

Олеся тревожно ходила по горнице.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Гленарван анса та ӗлкӗреймерӗ, горница алӑкӗнчен Эленпа майор ӑна хирӗҫ сирпӗнсе те тухрӗҫ, ҫамрӑк хӗрарӑм упӑшки ҫине пырса уртӑнчӗ.

Не успел Гленарван сойти с подножки, как из парадной двери вышли ему навстречу Элен и майор, молодая женщина бросилась в объятия мужа.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кубанец кил хуҫин тулли ӳтлӗ арӑмне ҫара хулӗнчен ярса тытнӑ та ҫурма тӗттӗм горница еннелле сӗтӗрет.

Кубанец, схватив выше локтя голую руку дородной хозяйки, тянул ее в полутемную горницу.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вула! — татӑклӑн хушать вӑл, горница алӑкӗ еннелле шиклӗн пӑха-пӑха илсе.

Читай! — приказывал он, опасливо поглядывая на дверь горницы.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Горница тавра пӑхрӗ — ӑнланчӗ.

Оглядел горницу — понял.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫапла шутларӗ те Гришка, Степан епле сиккеленине горница чӳречи витӗр курсан.

Так и подумал Гришка, увидев из окна горницы, как подпрыгивает Степан.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ан сӗтӗрӗнсе ҫӳре, кӗрт йытти! — хӑйӑлтатать Пантелей Прокофьевич, Григорий аллинчи туяна туртса илес тесе, ӑна горница тӑрӑх сӗтӗрсе.

Не таскайся, кобелина! — хрипел Пантелей Прокофьевич, тягая по горнице Григория, силясь вырвать костыль.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл мӗскӗннӗн йынӑшнӑ, пытаннӑ Аксинйӑна тупас тесе, куҫӗсемпе горница тарӑх шыранӑ.

Он жалобно мычал, шарил по горнице глазами, отыскивая спрятавшуюся Аксинью.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Горница тӑрӑх уткаласа вӑл каллех калаҫма пуҫларӗ:

Он снова заговорил, шагая по горнице:

XII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Уҫӑрах тӑракан горница алӑкӗ витӗр Ерофей Кузьмич пӗр хушӑ Лозневой ҫине интересленсе пӑхса тӑчӗ, унтан арча ҫинелле, хӑйӗн пӗтӗм ҫӗнӗ тумтирӗ выртнӑ ҫӗрелле чӑсӑлса ӳкрӗ те, нумайччен хулпуҫҫийӗсемпе чӗтренкелесе выртрӗ…

В приоткрытую дверь горницы Ерофей Кузьмич некоторое время с интересом наблюдал за Лозневым, сначала он стоял перед зеркалом, распялив у себя на груди немецкую куртку серого змеиного цвета, а потом, свалившись на сундук, где лежала вся его новая одежда, долго судорожно встряхивал плечами…

XXIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Пӗлместӗп, ӑҫтине, — пӑшӑлтатса илчӗ Марийка, горница алӑкӗ тепӗр хут уҫӑласран хӑраса.

— Я не знаю где, — зашептала Марийка, боясь, что вновь откроется дверь горницы.

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней