Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ачашлать (тĕпĕ: ачашла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Алӑкне уҫрӗ, тет, иккӗшӗ пӗрле кӗрсе кайрӗҫ, тет: «Ил, Палля шӑллӑм, куҫна мӗн ачашлать — санӑн пулать», — тесе каларӗ, тет, Манюр папай.

Открыл дверь, вошли они туда оба разом, Манюр и говорит: «Бери, братец Палля, что твоим глазам глянется».

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Амӑшӗ ним чӗнмесӗр ывӑлне пуҫӗнчен ачашлать.

Мать молча гладила голову сына.

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пурте ачашлать ӑна, савӑнтарать, хӑй патнелле туртать: хӗвел те, уяр тӳпе те, карта витӗр курӑнакан сад та.

Все ласкало, все веселило, все тянуло к себе: и солнце, и небо, и видневшийся сквозь решетчатую ограду сад.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑл пӗшкӗнет, йыттине ачашлать, йытти унӑн пӳрнисене ҫулать; хальхи опыт ӑна ӑслӑрах пулма хушнине кура, Жучка урӑх вырӑнтан тапранмасть, анчах ун вырӑнне вӑл ҫав тери чуна тивмелле, ҫав тери ачашланса йынӑшать.

Он наклоняется, гладит ее, она лижет его пальцы, и — так как опыт заставляет ее быть благоразумной — она не трогается с места, но зато так трогательно, так нежно визжит.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Таня Тёмӑна кӳрентересшӗн мар; вӑл тепӗр хут пӗшкӗнет те, татах ӑна чуптуса илет, унӑн ылтӑн тӗслӗ ҫӳҫне шӑлса ачашлать.

Таня не хочет огорчать Тёму; она еще раз наклоняется и еще раз его целует, гладит его густые золотистые волосы.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Анса ларас патне ҫитнӗ хӗвел ҫӗре ҫутӑпа ачашлать.

Все любило, солнце посылало всему сущему свою ласку.

VI // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ҫывӑракан Ваҫҫукӑн ҫамки ҫинчи хӗрлӗ ҫӳҫ пайӑркисене ҫил вӗҫтерет, Мазинӑн лӑпкӑ та тулли пит-куҫне питҫӑмартисене, тути-ҫӑварне уҫӑ сывлӑш сӗртӗнсе кӑтӑклать, аялти полка ҫинче сарӑлса выртакан Петя Русаковӑн вӑрӑм куҫхаршине хумхатать, амӑшӗ ҫинчен шухӑшласа выртнӑ ҫӗртех ҫывӑрса кайнӑ Сашӑн кӑмӑллӑ питне ачашлать, Одинцовӑн сарӑ ҫӳҫне тӑрмалать, Малютинӑн шурӑхса кайнӑ пичӗ ҫине пӑхса илет, унтан ҫав ҫил, чарӑна пӗлмесӗр, куршӗри куппесене пырса кӗрет, Лида Зоринӑн ҫивӗтрен тухса кайнӑ ҫӳҫӗн пайӑркисене пӑтраштарать, Синицынӑн ыйхӑпа хӗрелсе кайнӑ пичӗ тӑрӑх юхать, аллисене пуҫ айне хурса выртнӑ Валя Степановӑн пӗчӗкҫӗ питне пырса перӗнет…

Он шевелил рыжий чуб спящего Васька; обвевал прохладой спокойное лицо Мазина с упрямой нижней губой и по-детски пухлыми щеками; трогал длинные ресницы Пети Русакова, разметавшегося на нижней полке; гладил доброе, озабоченное лицо Саши, заснувшего с мыслью о матери; трепал светлые волосы Одинцова и заглядывал в бледное лицо Малютина, а потом, шаловливо перебегая в соседнее купе, начинал трепать выбившиеся прядки волос в черных косичках Лиды Зориной, пробегал по разрумянившемуся во сне лицу Синицыной и по серьезному личику Вали Степановой, сложившей под щекой ладони…

40 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ваҫҫук куҫхупанкине тата та хытӑрах хупать,унтан куҫӗсене уҫса пӑрахать те ҫывӑрнипе вӗриленсе кайнӑ аллисемпе ашшӗн ӳссе кайнӑ сухалне сӑтӑрса ачашлать.

Васек еще крепче зажмуривает веки, потом сразу открывает их и горячими от сна руками гладит отца по заросшим, небритым щекам.

35 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Петькӑна хулпуҫҫирен лӑпкаса ачашлать, кулать, шӳт тӑвать.

Петьку по плечу хлопает, смеется, шутит.

34 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

(Ачашлать.)

(Гладит).

Пӗрремӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Пуҫӗ патне амӑшӗ пырса тӑрать, ӑна пуҫӗнчен ачашлать, лӑплантарас тенӗ пек, темӗн пӑшӑлтатса калать.

Мать останавливалась возле изголовья и гладила его по голове, она что-то шептала, будто стараясь его успокоить.

4 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ядвига, нимӗн чӗнмесӗр, ӑна пуҫӗнчен ачашлать.

Ядвига молча гладила ее по голове.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

— Ӗмӗтӗре ан татӑр, савнӑ Мэри! — тесе ачашлать ҫамрӑк хӗрачана Элен, унпа пӗрле ҫыран ҫине тухнӑ вӑхӑтра.

— Не теряйте надежды, милая Мэри! — ласково говорила Элен молодой девушке, отправляясь вместе с ней на берег.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл Таукӑна мӑйран ыталаса илет, унпа калаҫать, ӑна ачашлать, мухтавлӑ выльӑх юн тымарӗнче этем юнӗ йӑрӑлтатса ҫӳрет тесе калӑн.

Он обнимал Тауку за шею, говорил с ней, ласкал её, точно в жилах гордого животного текла человеческая кровь.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

(Кӗтрине ҫупӑрлать, ачашлать.)

(Ласкает, обнимает Кетрин.)

Иккӗмӗш курӑну // Арсений Тарасов. Килти архив

Анне тутлӑ апатпа сӑйлать, хуралнӑ кӗпе-йӗмсене ҫӑвать, кашнинех кӑкӑрӗ ҫумне чӑмӑртаса пуҫсенчен ачашлать.

Помоги переводом

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Сарлака уйсенче сарӑ тырпула ҫил ачашлать, ҫуллахи кун лӑпкӑ тӑрать.

Широко по полям желтыми хлебами играет ветер, и лазурно спокоен летний день.

1 // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 3–53 с.

Вӑл пурне те ачашлать — пӗрне йӗрӗнсерех, теприне кӑмӑллӑнтарах; дамӑсем умӗнче «en vrai chevalier fransais» пек чӗвӗлтетет, шултӑра, янӑравлӑ ҫапах та лӑпкӑ, сановнике килӗшӳллӗ кулӑпа пӗр чарӑнми кулать.

Он ласкал всех — одних с оттенком гадливости, других с оттенком уважения; рассыпался «en vrai chevalier fransais» перед дамами и беспрестанно смеялся крупным, звучным и одиноким смехом, как оно и следует сановнику.

XIV // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Мана ашшӗ те час-часах ачашлать.

Папа тоже очень часто ласкает.

Ухмаха ернӗ ҫын ҫырса пынисем // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 75–95 с.

Ача ӑна ачашлать, кӑлпасси татӑкӗпе хӑналать.

Артем гладит ее и угощает куском колбаски.

Люси // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 51,53,55 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней