Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

ахӑлтатма (тĕпĕ: ахӑлтат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ах, апла-и-ха! — Мунк Томшӑн ӑнланмалла мар, хӑрушла ахӑлтатма тытӑнчӗ; арҫын ача аптӑранипе виҫӗ утӑм каялла чакса тӑчӗ.

— Ах, так! — сказал Мунк с диким и непонятным для Тома хохотом, который заставил мальчика отступить на три шага.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Ҫак хушӑра Шамполион, хуралҫӑ ҫумӗнчен иртсе пынӑ май, ӑна темӗн пӗлтерчӗ те — салтак ҫӑвар туллин ахӑлтатма пуҫларӗ.

Шамполион между тем, проходя мимо часового, сказал ему что-то такое, отчего солдат зычно захохотал.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Эпӗ ахӑлтатма пикентӗм хайхи, питӗ кулӑшла пулса кайрӗ.

Я, это, захохотал, мне, стало быть, смешно стало.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Унӑн кулли, такама та ерме пултарать, эпӗ те, чарӑнаймасӑр, унпа пӗрле пӗтӗм таверна чӗтресе кайичченех ахӑлтатма тытӑнтӑмӑр.

Хохот его был так заразителен, что я не удержался и стал хохотать вместе с ним, пока вся таверна не задрожала от хохота.

VIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Фома хыттӑн ахӑлтатма пуҫланӑ, икӗ аллипе икӗ аякӗнчен тытса, пуҫне ҫӳллӗн ҫӗклесе, енчен енне сулӑнса тӑнӑ.

Фома залился громким хохотом и, схватившись за бока, закачался на ногах, высоко вскинув голову.

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома та ун хыҫӗнчен ахӑлтатма тытӑннӑ, вӑл — те вучахран, те йӗкӗтрен — хӑй ҫине хаваслӑх та ӑшӑ вӗрнине туйнӑ.

И Фома захохотал, чувствуя, как на него от костра или от парня пахнуло весельем и теплом.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпир кӑштах лӑпланатпӑр ҫеҫ, эпӗ Люба ҫине пӑхатӑп та пӗр вӑхӑтранпа йӑлана кӗнӗ хамӑр юратакан сӑмаха, яланах култарса яраканскере, калатӑп, вара эпир каллех ахӑлтатма пуҫлатпӑр.

Только что мы немного успокаиваемся, я взглядываю на Любочку и говорю заветное словечко, которое у нас в моде с некоторого времени и которое уже всегда производит смех, и снова мы заливаемся.

ХХIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӳлӗме кӗрсен, вӑл туйипе урайне мӗнпур вӑйран таклаттарчӗ те, куҫхаршисене чалӑштарса, ҫӑварне карса пӑрахса, тӗлӗнмелле хӑрушла кулӑпа ахӑлтатма пуҫларӗ.

Войдя в комнату, он из всех сил стукнул им по полу и, скривив брови и чрезмерно раскрыв рот, захохотал самым страшным и неестественным образом.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тахӑшӗ кулса янӑ, вара, юри сигнал панӑ пекех, пӗтӗм класс ахӑлтатма тапратнӑ.

Кто-то прыснул, и, как по сигналу, захохотал весь класс.

56 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Вӑл чӑнласах ҫав тери тарӑхса кайнине курсан, ачасем ун ҫинелле пӑхса каллех ахӑлтатма тытӑнчӗҫ.

Видя, что он на самом деле сильно разозлился, мальчики, глядя на него, опять захохотали.

Переменӑри хирӗҫӳ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вальӑпа иксӗмӗр кулса ятӑмӑр, Владимир кӑштах тӳскелесе ларчӗ те — чӑтаймарӗ, пирӗнтен те хытӑрах ахӑлтатма тытӑнчӗ.

Мы с Валей расхохотались, Владимир же какое-то время крепился, но потом не выдержал и тоже рассмеялся, и даже еще громче нашего.

7 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Ака хӑлхаллӑ тӑмана ир ҫывхарса килнине туйса илсе ахӑлтатма, ӳхлетме тытӑнать.

Неясыть почувствовала приближение утра, я слышу, как она воет и хохочет.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Унччен те пулмарӗ, пуҫне каялла ывӑтрӗ те, хӑрах аллипе карттусне тытса, хулӑн сасӑпа ахӑлтатма пуҫларӗ.

Скоро, запрокинув голову и одной рукой поддерживая кепку, он басовито хохотал на все озеро.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Приказчиксемпе ача-пӑчасем, Крэнкбиле арестленине кура, ахӑлтатма тытӑннӑ.

Приказчики и мальчишки встретили арест взрывом хохота.

II // Василий Алагер. Франс, Анатоль. Кренкбиль: повесть; В. О. Алагер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1941. — 57 с.

Элентей ҫаплах ахӑлтатма чарӑнмарӗ, ҫав хушӑрах йӗплӗ сӑмахӗсене те суйлама ӗлкӗрет:

Но Элендей никак не мог остановиться, смех прямо-таки раздирал его, но он все же успевал вставлять колкие слова:

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ачисем никамран та хӑраман, вӗсем ахӑлтатма, коридорта чупма тата пӗр-пӗрне хӑвалама пуҫланӑ.

Дети, никого не боясь, принялись хохотать, бегать по коридору и ловить друг друга.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Андрей малтанах тӗлӗннипе куҫне чарса пӑрахрӗ, унтан урисене хускаткаласа ахӑлтатма тытӑнчӗ, хӑйне пуҫӗнчен пӳрнисемпе шаккаса, савӑнаҫлӑн кӑшкӑрчӗ:

Он сначала удивленно расширил глаза, потом захохотал, двигая ногами, колотил себя пальцами по голове и радостно кричал:

XVI // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хӑйӗнчен ҫеҫ мар, пуҫлӑхпа районти икӗ ҫынран тӑрӑхласа юрланине ӑнлансан, Ганьӑн ашшӗ хӗпӗртесе кайрӗ те кантӑксене чӗтретмелле ахӑлтатма тытӑнчӗ унӑн ури тавра кускалакан кушак ҫури кравать айне тарса кӗчӗ, хӑраса ӳкнӗскер, вӑл симӗс куҫӗсене чарса пӑрахрӗ.

Видя, что не один он приглашен, а и голова, да еще и двое из района, Ганин батька повеселел, толкнул Серьгу в бок и расхохотался так, что задрожали окна, а увивавшийся у его ног котенок нырнул под кровать и теперь светил оттуда испуганным зеленоватым огоньком.

Паня-Ганя // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Эпӗ шухӑшра унӑн ашшӗ ятне тӳрлететтӗм те хам ӑшра Анна Аркадьевна тесе чӗнеттӗм, пӗррехинче эпӗ ӑна сасӑпах ҫапла чӗнтӗм, клас ахӑлтатма тытӑнчӗ.

Я мысленно вносил поправку в отчество и про себя называл ее Анна Аркадьевна, а однажды назвал ее так вслух, и класс хохотал.

Диктант // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Вара, пӑчӑртаса кӑларнӑ пек, аран-аран юлашки сӑмахпа пӗрлех, пӗтӗм самӑр кӗлеткипе чӗтренсе, ахӑлтатма тытӑнчӗ.

И вместе с последним, судорожно выдавленным словом новый взрыв хохота потрясал весь его состав.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней