Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

апата (тĕпĕ: апат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн чирӗ ҫинчен пирвайхи кун пӗлсенех, Елена хӑй те кӑштах чирлесе ӳкмерӗ; вӑл килне таврӑнсанах, хӑй пӳлӗмне питӗрӗнсе илчӗ; анчах ӑна апата чӗнчӗҫ, вӑл столовӑйне тӗксӗм сӑн-питлӗ кӗрсен, Анна Васильевна хӑраса ӳкрӗ те ҫийӗнчех вырӑн ҫине вырттарасшӑн пулчӗ.

В первый день, когда она узнала об его болезни, она сама чуть не занемогла; она, как только вернулась, заперлась у себя в комнате; но ее позвали к обеду, и она явилась в столовую с таким лицом, что Анна Васильевна испугалась и хотела непременно уложить ее в постель.

XXVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл тепӗр виҫӗ сехетрен каялла килчӗ те Берсенев хӑйпе апат ҫиме чӗннине хирӗҫ паянлӑха унпа апатланма килӗшни ҫинчен, анчах малалла хӑй валли апата кил хуҫи арӑмӗнчен илсе тӑма пулни ҫинчен пӗлтерчӗ.

Он вернулся часа через три и на приглашение Берсенева разделить с ним его трапезу отвечал, что он не отказывается обедать с ним сегодня, но что он уже переговорил с хозяйкой дома и будет вперед получать свою еду от нее.

XI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Атьӑр ӗнтӗ апата, атьӑр, — терӗ те кил хуҫи арӑмӗ хурлӑхлӑ сассипе, пурте столовӑйне кайрӗҫ.

— Пойдемте же кушать, пойдемте, — проговорила жалостным голосом хозяйка, и все отправились в столовую.

IV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Мӗншӗн-ха вара эсир, господасем, апата таврӑнмастӑр?

— Что же вы это, господа, обедать не идете?

II // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӗсем эпир апата ларсан ҫитрӗҫ.

Они вернулись, когда мы уже ужинали.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Нимӗҫ «мессерӗсем» хушӑран-хушӑ пирӗн колоннӑсем ҫинчен аялтанах пулеметсемпе шатӑртаттарса иртеҫҫӗ пулсан та, нимӗҫ артиллерийӗ ҫине-ҫинех перет пулсан та, пирӗн салтаксем хушшине урӑх тум тӑхӑннӑ власовецсемпе бандеровецсем ытларах та ытларах килсе ере пуҫларӗҫ пулсан та, пынӑ ҫӗртех-и унта е самантлӑха котелоксем умне апата ларнӑ вӑхӑтсенче-и — салтаксем тем те пакӑлтатаҫҫӗ, шӳтлеҫҫӗ, ассӑн та сывлакалаҫҫӗ, сӑмах май тенӗ пек, нимӗҫсен пулас хӑрушӑ хӗҫпӑшалӗ ҫинчен калаҫкалаҫҫӗ.

И хотя вражеские «мессеры» нет-нет да и жужжат над нашими дорогами, снижаются до бреющего и строчат по колоннам; хотя бьет немецкая артиллерия и все чаще среди наших солдат появляются переодетые власовцы и бандеровцы; то на ходу, а то и присев на минутку к солдатскому котелку, балакают о том о сем, вздыхают и как бы между прочим расскажут о новом страшном немецком оружии, которое, мол, еще даст о себе знать в последнюю минуту войны.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Апата эпир юлса ҫитрӗмӗр, анчах пире никам та ятламарӗ.

На обед мы опоздали, но почему-то никто нас не ругал.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Акӑ, старшина батарейӑна апата илсе каять, яланхи пекех вӑл: «Юрӑ пуҫлӑр!» — тесе команда парать.

Вот старшина ведет батарею на обед и, как всегда, говорит: «Запевай!»

1943-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сирӗн ырӑ та ачаш сассӑра дневальнӑйӑн: «Апата каймалла» тата «Ҫывӑрма выртмалла» тесе командӑсем панӑ чухнехи ҫепӗҫ сассипе танлаштарма пулать.

Ваш нежный голосок можно сравнить с голосом дневального, который произносит приятно звучащие команды: «На обед» и «Отбой».

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Апата ларсан, сэр, Падди О'Мурӑн ферминче эсир Грант капитан истори ҫинчен каласа патӑр.

За обедом на ферме Падди О’Мура, сэр, вы рассказали историю капитана Гранта.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсен умне хӑйсем ҫыран ҫинче питех нумай шухӑшланӑ апата пырса лартрӗҫ.

Завтрак, о котором они так мечтали на берегу, был подан.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Анчах апата тиркесе тӑман арҫынсем ӑна юратсах ҫирӗҫ.

Но менее брезгливые мужчины ели его с аппетитом.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Эленпа Мэри Гранд маориецсем тем пекех юратакан ҫак апата тем парсан та тутанса пӑхмарӗҫ.

Элен и Мэри Грант наотрез отказались отведать это блюдо, столь ценимое новозеландцами.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пӗлме ҫук, тепӗр апата таҫта тата тахҫан ҫимелле пулать, ҫавӑнпа кашниех нумайтарах ҫиме тӑрӑшрӗҫ.

Неизвестно было, где и когда придётся есть в следующий раз, и все решили наесться впрок.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Апачӗ ҫине табу хунӑ ҫын чухӑн пулсан, унӑн вара ҫӗлен-калта пек ҫӗр ҫинче шуса ҫӳресе апата ҫӑварӗпе пуҫтармалла пулать.

Если он беден, ему остаётся ползать по земле, как пресмыкающемуся, захватывая пищу ртом.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ялан кисренсе тӑнипе кӑмӑла пӑтратсан та типӗ апата ҫулҫӳревҫӗсем кӑмӑлласах ҫирӗҫ.

Но и это скромное угощение было с удовольствием съедено путешественниками, хотя качка не очень-то помогала их аппетиту.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Шур ӳтлисен какайне илсен вара, вӗсем ӑна юратсах каймаҫҫӗ, мӗншӗн тесен шуррисем апата тӑварпа ҫиеҫҫӗ, тӑвар ҫини вӗсен какайне пӑсать теҫҫӗ.

До мяса же европейцев они не очень охочи, потому что белые добавляют в пищу соль, и это придает их мясу особый привкус, который гурманам не по нраву.

Улттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл хӑйӗн пӳлӗмӗнче сакӑршар сехет нимӗн ҫимесӗр лара пуҫларӗ, мӗншӗн тесен ирхи апатпа кӑнтӑрлахи апата виҫҫӗмӗш этажран анса ҫӳреме унӑн вӑйӗ ҫитмест: час-часах е алӑсем е урасем нимӗн пӗлми пулса каяҫҫӗ.

Он просиживал в своем отделе без перерыва восемь часов не евши, так как спускаться на завтрак и обед с третьего этажа в соседнюю столовую оказалось не под силу: часто немела то рука, то нога.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Павел апата йышӑнмарӗ.

Павел от еды отказался.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Ӑна Мария Михайловна тахҫанах кӑнтӑрлахи апата кӗтет, — терӗ Нюра.

Его Мария Михайловна давно ждет к обеду, — сказала Нюра.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней