Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

акӑ сăмах пирĕн базăра пур.
акӑ (тĕпĕ: акӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Итле эсӗ, Костя: кунта кӗпӳсем, акӑ ӑшӑ куртка, акӑ сӑмса тутрисем…

Так смотри, Костя: здесь рубашки, вот теплая куртка, вот носовые платки…

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Акӑ — кӑвайт кӗлӗ, акӑ — таптаннӑ мӑк, — унта Аэлита улла юррине юрланӑччӗ.

Вот — пепел костра, вот примятый мох, где Аэлита пела песню уллы.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ мӗн чи хӑрушши: эпӗ вилнӗ те выртатӑп, шӑла йӗрнӗ; ку — эпӗ, хама виҫӗ ҫултан ас тӑваканскер, акӑ халӗ эпӗ — ҫук!

Вот что страшно, — валяюсь я мёртвый, оскаленный, — это я-то, ведь я себя с трёх лет помню, и меня — нет.

Магр майра патша лабиринчӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пӗрне хӑйӗн карланкинчен уйӑрса сывлӑшалла вӑркӑнтарчӗ; акӑ пурне те хӑйӗн хыҫҫӑн терраса тӑрӑх сӗтӗрсе пырать; акӑ ӳкрӗ.

Оторвал одного от горла, швырнул в воздух, и пошёл по террасе, волоча их всех за собой; и упал.

Контратака // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ Исаакий соборӗн колоннадипе сивлек куполӗ тухса тӑчӗҫ, кӗҫех ун вырӑнне шыв хӗрринчи гранит пусма йышӑнчӗ, акӑ — тенкелӗн ҫур унки, сунчӑклӑ, хурлӑхлӑн ларакан темӗнле хӗрарӑм, ун ҫийӗн вара — тиараллӑ икӗ сфинкс.

Выдвинулась колонада и тусклый купол Исаакиевского собора, и уже на месте его поступала гранитная лестница у воды, полукруг скамьи, печально сидящая какая-то барышня с зонтиком, а над нею — два сфинкса в тиарах.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ӑслӑх-тӑнлӑх, ӑслӑх-тӑнлӑх, акӑ мӗн, Алексей Иванович, акӑ мӗн илсе каймалла пирӗн караппа.

Мудрость, мудрость, — вот что, Алексей Иванович, нужно вывезти на нашем корабле.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ — вӑл, акӑ вӑл — тамӑк.

Вот он, вот он — ад.

Кану // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ вӑл, акӑ вӑл — пӗчченлӗх.

Вот оно, вот оно — одиночество.

Лось ҫӗре сӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Шӑши вичкӗнленчӗ, вӑй хушрӗ, акӑ сӑмсине ҫӗклерӗ, сӑмси шӑтӑкӗсене хускаткалать, акӑ ҫӑвӑнать.

Мышь понемногу ожила, подняла нос, стала шевелить усами, умылась.

Анса ларӑм // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ ку, акӑ епле, парать те, — Марс ҫине! — кӑмӑллӑн каласа хучӗ те салтак — хӗвелпе пиҫсе хӑмӑрланнӑ, шухӑшсӑр питне Скайльс енне ҫавӑрчӗ.

— Вот этот, вот так, замахнулся, — на Марс! — проговорил он с удовольствием и обернул к Скайльсу загорелое, беззаботное лицо.

Тӗлӗнмелле пӗлтерӳ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пӗри калать — акӑ пӑх, манӑн мӗнле масть тет, тепри — акӑ манӑн вӗсем, козырьсем! тет.

Один — у меня-ста вот какая масть, другой — а у меня, дескать, вот они, козыри!

XVIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Акӑ, ҫулла пулать те, каллех тӑрӑшма, пушара хирӗҫ йӗркесене ҫирӗплетме тытӑнатӑн акӑ, вара хаваслӑрах пулать.

— Вот подойдет лето, снова будешь хлопотать, добиваться противопожарного порядка: оно и веселее будет.

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Акӑ мӗн пирки шухӑша кайнӑ иккен Йӑкӑнат, акӑ мӗншӗн «хура куҫсем» ҫинчен кичеммӗн юрлать вӑл!

Так вот о чем задумался Игнат, вот откуда тоскливые «карие глазки»!

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Акӑ ӑнланса ил-ха: эпир плита патӗнче тамӑкри пек шӑрӑхра хамӑр юна сӑрхӑнтаратпӑр, шӑмӑсене типӗтетпӗр, вӑл акӑ пӑх, сысна аҫи пек чӑмлать ҫеҫ!

— Вот, сообрази: мы кровь сочим, кости сушим в адовой жаре у плиты, а он — на вот, жует себе, как боров!

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Акӑ, ку ҫынсем килелле чупаҫҫӗ, акӑ улпут майри ӳкнӗ, ку тата лимонсем сутса ҫӳрекен ҫын…

А это — люди бегут домой, вот — барыня упала, а это разносчик с лимонами…

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Акӑ вӑл ҫав чӑтма ҫук йывӑр та пӗлмен ҫӗклемпе авӑнса анать, акӑ ӳкет те, анчах ют хула ҫаплах кӗрлет; йӑнӑшать Вавжон, Христоса чӗнет, анчах кунта хӗресӗ те ҫук вӗсен, хула ҫеҫ кӗрлет, кӗрлет; ав лере, улӑм ҫинче, ҫӗрелле пӑхса шӑппӑн асапланса, выҫӑ хӗрӗ ларать.

Вот уж сгибается он под этим неведомым бременем, вот уж падает, а тут чужой город все гудит, гудит; стонет и Вавжон, взывает к Христу, а тут и креста нигде нет, никто не отвечает, только город все гудит, гудит, а там, на соломе, сидит голодная дочь, уставясь глазами в землю, и молча страдает.

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Уча кӑвайтсем хушшинчи пушӑ вырӑн патнелле ҫывхарса пынӑҫемӗн ун пуҫне хытӑрах та хытӑрах: «Акӑ халех!.. акӑ халех!» — текен шухӑш пӑралама пуҫларӗ.

Чем ближе подходили они к пространству между кострами, тем сильнее стучало у него в голове: «Вот сейчас! Вот сейчас!»

29 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Акӑ сана, акӑ

 — Вот тебе, вот…

9 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Акӑ труба, акӑ ҫав трубана лекнӗ снаряд шӑтӑкӗ.

— Вот труба, вот снарядная дырка в этой самой трубе.

5 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Акӑ пилӗк пуслӑххи, акӑ ҫирӗм пуслӑххи, ытти ффффю! — терӗ вӑл, аллипе кулӑшла паллӑ туса.

— Вот пятацок, вот двугривенницик, а то ффффю! — сказал он, делая комический жест рукою.

XXVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней