Поиск

Хильда (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Сасартӑк хӗрарӑмсемпе пӗрле тӑракан Хильда шӑппӑн калаҫа пуҫларӗ:
И вдруг Хильда, молча стоявшая с женщинами, тихо произнесла:

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Хильда вӗсем хыҫҫӑн вӗтӗртетрӗ.
Хильда семенила за ними.

Заикин, Хильда ҫине пӑхнӑ май, самантлӑха чарӑнчӗ.
— Заикин на минуту запнулся, взглянул на Хильду.

Фюрхте нихт! — хушса хучӗ хӗрарӑм ҫавӑнтах, Хильда еннелле ҫаврӑнса.
Фюрхте нихт! — добавила она, обращаясь к Хильде.

Фюрхте нихт, Хильда!
Фюрхте нихт, Хильда!

— Ку вӑл — Хильда.
— Это Хильда.

Страницы:

Корпус чувашского языка