Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Тунсӑхлама (тĕпĕ: тунсӑхла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Пӑхатӑп та, тунсӑхлама пуҫларӑр…

— Гляжу, загрустили вы…

Вӑтӑр ҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Рубежанскра юр хӳсе лартнипе ҫӑва ҫинче Машӑн виле тӑприне шыраса тупайман хыҫҫӑн, Беридзе татах та ытларах тунсӑхлама пуҫларӗ.

После того, как в Рубежанске из-за занесенного снегом кладбища, не смог найти могилу Маши, Беридзе стал еще больше ходить скучающим видом.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫак самантра Наташа каллех тунсӑхлама пуҫларӗ.

А Наташу снова охватила грусть.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Аня тӗрӗсех калать: харпӑр хӑй нихҫан та тӳссе-туйса курманни пирки тунсӑхлама, асапланма та пулать иккен.

Аня была права: можно грустить и страдать о том, чего не испытал ни разу.

IV // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

— Аҫу та ҫавӑн пекех, картинине ӳкерсе пӗтерет те унтан вара тунсӑхлама пуҫлать.

— Вот и папа твой, бывало, кончит картину и заскучает.

16 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Эсӗ яланах ҫавӑн пек… ӳкерчӗк тӑватӑн та паратӑн… кайран вара тунсӑхлама тытӑнатӑн, питех те хытӑ тунсӑхлатӑн… — тенӗ амӑшне юлашкинчен.

И говорил матери: — Я всегда так… нарисую, отдам… и скучно, скучно мне делается…

16 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

«Унпа танлаштарсан, эпӗ чӗмсӗр, — шухӑшласа илчӗ вӑл ҫавӑнтах. — Манпа пӗрле пурӑнма тытӑнас пулсан, тунсӑхлама тытӑнать».

«Немая я рядом с ним, — подумала она тотчас. — Заскучает он со мной, если будем вместе».

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Хӑйӗн ӗмӗр тӑршшинче мӗн пухнине хӑй таврари ҫынсем хакламаннине, пӗчӗк Дуняшка та пулин унӑн пӗтӗм пуянлӑхне пластмассӑран тунӑ щёткӑпа улӑштарма хатӗррине курса ӗненсен, Степанида тунсӑхлама пуҫланӑ.

Когда Степанида убедилась, что все накопленное в течение ее жизни не имеет цены в глазах окружающих и что даже маленькая Дуняшка предпочитает всему ее великолепию пластмассовую зубную щетку, она затосковала.

6. Виҫҫӗмӗш хӑвӑртлӑхпа // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

«Марат» Двина ҫине тухса кайнӑ хыҫҫӑн Сергунько питӗ тунсӑхлама пуҫларӗ.

После ухода «Марата» на Двину Сергунько затосковал.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӑл тул ҫути килсен тухса кайнӑ, анчах вӑл ун патне кӗтмен ҫӗртен васкаса килсе кӗни Валентина асӗнче юлнӑ, вара вӑл тунсӑхлама та, пӗр-пӗринчен уйрӑм пурӑнни ҫинчен шухӑшлама та пӑрахнӑ.

Он уезжал с рассветом, но стремительный и неожиданный приезд его к ней сквозь ночь и снег оставался в памяти Валентины, и уже не было места ни тоске, ни мыслям о разлуке.

3. Ҫуркунне // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хӑй колхозра ӗҫлени ӑна сасартӑк пӗчӗккӗ те ниме тӑман пек туйӑнчӗ; вӑл тунсӑхлама пуҫларӗ.

Собственная деятельность в колхозах вдруг представилась ей мелкой, кустарной; она затосковала.

2. Хӑвӑртлӑх // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Ҫакӑн пек пурнӑҫшӑн Василий вӑрҫӑн пирвайхи ҫулӗсенчех тунсӑхлама пуҫланӑ, анчах ӑна вӑл хӑй килӗнче тупаймарӗ.

О такой жизни Василий тосковал еще с первых лет войны и не находил в собственном доме.

9. Хуратул икерчисем // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Халӗ пушӑ тӑрса юлнӑ пӳрте курсан, Степаншӑн яланах тунсӑхлама хӑнӑхнӑ Авдотья татах вӑйлӑнрах тунсӑхлама пуҫларӗ.

Привычная и постоянная тоска Авдотьи по Степану вдруг обострилась при виде этой опустевшей избы.

8. Степан ҫуртӗнче // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Халӗ вӑл, сывалса ҫитсе, малтанхи пек пурӑнма тытӑнсан, ҫемйишӗн нихҫанхинчен те ытларах тунсӑхлама, ӑна хальччен туйман юратупа юратма пуҫларӗ.

Теперь, когда он снова стал самим собой, снова возвращался к своей прежней жизни, его охватили такая тоска по семье и такая нетерпеливая любовь к ней, каких он не испытывал никогда.

1. Виҫҫӗн // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Хамӑн фрица курайманнипе тунсӑхлама та тытӑнтӑм хайхи.

Я уже тосковал, что не вижу его, этого фрица.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

«Мухтав турра! Тунсӑхлама пӑрахрӗ!» пӑшӑлтатнӑ вӑл арӑмне: «мӗнле каласа хучӗ вӑл паян мана, тӗлӗнмелле!» тенӗ вӑл.

«Слава богу! перестал хандрить! — шептал он своей супруге. — Как отделал меня сегодня, чудо!»

XXVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хӑй енчен, Катя та ӑна тунсӑхлама кансӗрлемен.

С своей стороны, Катя не мешала ему грустить.

XVII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Октябрьччен вӑл вӑрманта аранлӑ-мӗнлӗ пурӑнкаларӗ-ха, анчах кӗркуннехи ҫумӑрсем, унтан ак сивӗсем пуҫлансан — ун чӗри сасартӑк ҫӗнӗ вӑйпа ачисемшӗн, тӑван хуторӗшӗн тӗмсӗлсе тунсӑхлама тытӑнчӗ…

До октября он кое-как прожил в лесу, но когда начались осенние дожди, а затем холода — с новой и неожиданной силой проснулась в нем тоска по детям, по родному хутору…

XVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах кӗҫех теветкел командир тунсӑхлама тытӑнчӗ, сӑнӗпе салхуланса, хӑй нумай пулмасть ӗҫсе супса, асса-пӗссе ҫӳренисене пачах маннӑ пек пулчӗ.

Но вскоре бравый командир заскучал, помрачнел и почти совсем забыл о недавних развлечениях.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична каллех ӗнтӗ ывӑлӗшӗн ниҫта кайса кӗрейми тунсӑхлама тытӑнчӗ, ҫакна ниепле те пытарма пултараймарӗ.

Ильинична с новой силой затосковала по сыну и скрыть этого не смогла.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней