Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Саньӑна (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Саньӑна тем килӗшмен, вӑл унпа юнашар кичеммӗн утса пынӑ.

А рядом с ним вышагивал хмурый, чем-то недовольный Саня.

Вӑтӑр иккӗмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Шыва кӗрсе таврӑннӑ чухне хӑйсен пӳрчӗ патне ҫитсен, Сергей Саньӑна аллинчен тытнӑ та хуллен: — Эсӗ ссыльнӑйсем патне, Полстоваловскине кайма шухӑшламастӑн-и? — тесе ыйтнӑ.

На обратном пути после купанья, уже подходя к дому, Сергей взял Саню под руку и спросил негромко: — А ты на Полстоваловскую к ссыльным не собираешься?

Вӑтӑрмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Сергей Саньӑна хӑйӗн мӗнпур фокусӗсене кӑтартса пӗтернӗ, унтан вӗсем курӑк ҫине ларса калаҫма тытӑннӑ.

Когда Сергей показал Сане все свои фокусы, они уселись на траву и начали разговаривать.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

1897 ҫулта кӗркунне Саньӑна Вяткӑна реальнӑй училищӗне илсе кайнӑ, Серёжа УГУ-ра вӗренме пуҫланӑ.

Осенью 1897 года Саню повезли в Вятку, в реальное училище, а Сережа начал учиться в УГУ.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Саньӑна аса илтӗмӗр те эпир — сӑмах уҫмасӑр, ҫав ӑссӑр вилӗм умӗнче кулянса вӑрахчен тӑтӑмӑр.

Мы вспомнили Саню — и долго молчали, как бы вновь остановившись с тоской перед этой бессмысленной смертью.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

«Ҫӗлеме те, виҫсе касма та вӗрентетӗп, — тесе ҫырать вӑл кӗскен, — санпа Саньӑна тав тӑватӑп.

«Учу шить и кроить, — кратко писала она, — а тебя и Саню поздравляю.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Акӑ халь эсир эпӗ Саньӑна вӗлернӗ теме хӑятӑр!

А теперь вы смеете утверждать, что я убил Саню!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эпӗ Саньӑна чӑнах та юратмастӑмччӗ, ун ҫинчен сӑмахӑма пытарса тӑма та шухӑшӑм ҫук, — терӗ Ромашов малалла, — анчах эпӗ унӑн аманнӑ урисене курсан, ҫав таса мар теплушкӑра хайне хӑй персе вӗлересшӗн иккенне курсан, эпӗ ун ҫинчен мар, сирӗн ҫинчен шухӑшларӑм.

— Да, я не любил его — это правда, которую я не собираюсь скрывать, — продолжал Ромашов, — но когда я нашёл его с отбитыми ногами, с пистолетом у виска, в грязной теплушке, я подумал не о нём — о вас.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эсир Саньӑна вӗлернӗ.

Вы убили Саню.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Иккӗмӗшӗ: Саньӑна шыраттарасси ҫинчен приказ пама е ун ҫинчен мӗн пӗлес пуррине пухассине хушма пӗртен-пӗр чи ҫӳлӗ инстанци кӑна пултарать, унта ҫитме калама ҫук кансӗр.

Вторая: этот приказ разыскать Саню или собрать сведения о нём может дать только одна очень высокая инстанция, и добраться до неё чрезвычайно трудно.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унтан вара пӗр ӗннӗ питлӗ лейтенант Ромашова пулӑшма тытӑнать, Саньӑна шурлӑх урлӑ ҫӗклесе каҫараҫҫӗ те, вӗсем вара иккӗшӗ пӗр пӗчӗккӗ кӑна йӗпе авӑс катинче чарӑнаҫҫӗ.

Потом один лейтенант с обожжённым лицом помог Ромашову перетащить его через болото, и они остались вдвоём в маленькой мокрой осиновой роще.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫапла вара Саньӑна вилнӗ тесех шутланӑ, анчах вӑл вилмен, унӑн урипе пичӗ ҫеҫ суранланнӑ пулнӑ.

Итак, Саню считали погибшим, но он не погиб, он был только ранен в лицо и в ноги.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫырусем ҫукчӗ — Берлина, Кенигсберга, Плоэштине бомбӑсем пӑрахса наградӑсем илнӗ летчиксен хушшинче кӑлӑхах Саньӑна шырарӑм эпӗ.

Писем не было — напрасно искала я Саню среди лётчиков, награждённых за полёты в Берлин, Кёнигсберг, Плоешти.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл Саньӑпа пӗрле Ванокана вӗҫнӗ, унӑн тӗлӗнмелле хастарлӑхӗ пулман пулсан, Саньӑна виҫӗ кун хушшинче вӑйлӑ ҫил-тӑманра, пулӑшу пуласса пӗр шанчӑк ҫук чухне, питӗ начар пулнӑ пулӗччӗ!

Он летал с Саней в Ванокан, и, если бы не его удивительная энергия, плохо было бы дело, когда трое суток Сане пришлось «пурговать» без малейшей надежды на помощь!

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл Саньӑна калаҫма вӗрентнӗ, пирвайхи кулӑшла сӑмахӗсене те асрах тытса тӑраттӑмччӗ-ха: «Абрам, кура, ещӗк».

Он научил Саню говорить, и я даже помнила эти первые смешные слова: «Абрам, кура, ящик».

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку ытла та кӑткӑсчӗ пулӗ, пӗлместӗп ӗнтӗ — ахальтен мар вӗт тахҫан Иван Павлович мана Саньӑна ытла кӑткӑс пӗлетӗн, терӗ, — анчах «халӗ эпир пӗр тан» ӗнтӗ — акӑ мӗнле ӑнлантӑм эпӗ унӑн ҫыруне, ун ҫинчен пӗр сӑмахпа каламанччӗ пулин те, «санӑн темле хыпар илтме те хатӗр пулмалла — урӑх эпӗ санран нимӗскер те пытармастӑп», тесе ҫырать.

Не знаю, может быть, это было слишком сложно — недаром Иван Павлыч когда-то говорил, что я понимаю Саню слишком сложно, — но «теперь мы равны» — вот как я поняла его письмо, хотя об этом не было сказано ни слова. «Ты должна быть готова ко всему — я больше ничего от тебя не скрываю».

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Яланхи пекех, малтан ӑна эпӗ васкавлӑн пӑхкаласа тухрӑм, Саньӑна инкек-синкек пулман-и, тесе хӑвӑртрах пӗлесшӗн пултӑм, унтан вара тепӗр хут, васкамасӑр, кашни сӑмахне сиктермесӗр вуласа тухрӑм.

Как всегда, я сначала пробежала письмо, чтобы поскорее узнать, что с Саней ничего не случилось, потом стала читать ещё раз, уже медленно, каждое слово.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унччен малтан Саньӑна пӗр отрядри летчикӑн амӑшӗпе телефонпа калаҫсаттӑм, вӑл мана Рыбинскран ҫыру илтӗм, тесе пӗлтерчӗ.

Накануне я звонила матери одного лётчика из его отряда, и сна сказала, что получила письмо из Рыбинска.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑхӑта чарса тӑратма май пур пулсан, ӑна эпӗ шӑпах ак ҫак самантра чарнӑ пулӑттӑм: эпӗ хуланалла чупрӑм та, Саньӑна тупайманнипе трамвай ҫинчен Невски урамӗнче антӑм, вара «Гастрономӑн» пысӑк чӳречи ҫине ҫапнӑ Главнӑй командованинӗн чи пирвайхи хыпарӗ умӗнче чарӑнтӑм.

Если бы можно было остановить время, я бы сделала это в ту минуту, когда, бросившись в город и уже не найдя Саню, я зачем-то слезла с трамвая на Невском и остановилась перед первой сводкой Главного командования, вывешенной в огромном окне «Гастронома».

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Саньӑна та хӑратмалла пулчӗ, кулса ямасӑр чӑтайман пек ларчӗ вӑл.

Сане я тоже погрозила: он едва удерживался от смеха.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней