Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Оленька (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Оленька Миронова!..

Помоги переводом

20. «Ан ӗненӗр ӑна, ан ӗненӗр!..» // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

Оленька Миронова… — хуллен тепӗр хут каларӗ старик, пуҫне ерипен сулкаласа.

Помоги переводом

20. «Ан ӗненӗр ӑна, ан ӗненӗр!..» // Леонид Агаков. Чаковский А. Б. Инҫетри ҫӑлтӑр ҫути: повесть / А. Б. Чаковский ; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1966. — 275 с.

— Ну, тавах сана, Оленька, тавах.

Помоги переводом

XVI // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 94–253 с.

Оленька кӑмӑллӑ, анчах тарӑн шухӑшсӑр тата малалла ӳсмен йышши ҫынсенчен пӗри пулнӑ; ун пеккисем пӗрре вӑйлӑ туйӑмпа ҫунса илеҫҫӗ те — хатӗр, пӗр вырӑнта тӑракан пулаҫҫӗ, вара малалла каймаҫҫӗ.

Оленька принадлежала к тем милым, но неглубоким и неразвивающимся натурам, которые, однажды вспыхнув сильным чувством, готовы, оседают и уже дальше не идут.

Малалла ҫырас вырӑнне каласа пани // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Сана мӗнле юратать вӑл, Оленька!

Как он тебя любит, Оленька!

Вуннӑмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Оленька! — кухньӑран кӑшкӑрчӗ Серафима.

Оленька! — закричала из кухни Серафима.

Икӗ йӗлтӗрҫӗ // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Оленька, атя йӗлтӗрпе ярӑнса килер, ҫитет сана ҫырса, — сӗнчӗ Володя.

— Оленька, пойдем на лыжах пройдемся, хватит тебе писать, — предложил Володя.

Оля // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Оля, Оленька, куҫна уҫ-ха.

— Оля, Оленька, открой глаза.

Каҫ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Оленька кам пулӗ-ши тесе эпӗ час-часах шухӑшлатӑп.

Я часто думаю, кем будет у нас Оленька.

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Каллех пурте шӑп пулчӗҫ, подвалӑн тепӗр вӗҫӗнче кӑна темле хӗрарӑмӑн ҫӳллӗ сасси паҫӑрхи пекех: «Оленька, Оленька!» тесе кӑшкӑрчӗ.

Снова наступило молчание, и только где-то в глубине подвала по-прежнему выкрикивал высокий женский голос: «Оленька! Оленька!»

14. Чӗрӗллех пытарнӑскер // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Малтанхи пекех уйрӑммӑн-уйрӑммӑн хӗрарӑм кӑшкӑрчӗ: «Оленька! Оленька

По-прежнему с перерывами кричала женщина: «Оленька! Оленька!»

14. Чӗрӗллех пытарнӑскер // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Оленька! — кӑшт ҫеҫ илтӗнчӗ хӗрарӑм сасси.

Оленька! — еле слышно отозвался женский голос.

14. Чӗрӗллех пытарнӑскер // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Оленька!

— Оленька!

14. Чӗрӗллех пытарнӑскер // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

«Оленька! Оленька!», тепӗр хӗрарӑм сасси ҫавнашкалах хурлӑхлӑн йынӑшрӗ:

«Оленька! Оленька\!», другой женский голос так же глухо бормотал со стоном:

14. Чӗрӗллех пытарнӑскер // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Халь ҫав вырӑнта сан хӗрӳ, эсӗ ӗненетӗн-и, Оленька, унӑн ӗҫне ырламастӑп эпӗ.

А теперь на том месте твоя дочка, и, веришь, Оленька, не одобряю я ее действия.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ӑнланма пултараймастӑп, Оленька, ҫавна районта епле курмаҫҫӗ-ха.

Не пойму, Оленька, как этого не видят в районе.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Юрӗ, Оленька, калаҫса пӑхӑп.

— Хорошо, Оленька, я поговорю.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Оленька, чей мӗн тума кирлӗ вӑл пире, иксӗмӗре; чейсӗр те аван пулать…

— Да зачем же, Оленька, чай; нам и без чая будет хорошо вдвоем.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Оленька, е Ольга Самойловна, — Татьяна амӑшӗ — Варвара Сергеевнӑпа пӗр тантӑш пулнӑ.

Оленька, или Ольга Самойловна, мать Татьяны, и Варвара Сергеевна были ровесницы.

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Оленька патне каятӑп. Унпа калаҫса, Татьянӑна кӗтсе илӗп те вӗсем патӗнчех ҫӗр каҫӑп».

«Пойду я к Оленьке. Поговорю с ней, подожду Татьяну, а там у них и заночую…»

XXIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней