Корпус чувашского языка

Михапарӑн иккӗмӗш тӑшманӗ Яка Илле терӗмӗр.

Второй недруг Михабара — Яга Илле.

Пӑлхавҫӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пурнӑҫ хӗсӗккипе юлашки икӗ ҫул хушшинче Михапарӑн ашшӗ лартнӑ ҫырмари ватӑ йӑмрасене йӑвантарма та, кисек кирпӗчисем туса типӗтме те тиврӗ, ҫапах Микулай патне ура ярса пусмарӗ вӑл.

Михабару особенно тяжко пришлось в последние два года, и он вынужден был спилить посаженные еще отцом старые ветлы по берегу оврага, а также лепить кизяки вместо дров.

Пӑлхавҫӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тата тепӗр сӑмах асран каймасть Михапарӑн.

Особенно запомнилось Михабару, как Укка однажды сказала:

Пӑлхавҫӑ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Анчах иртнӗ каҫ вӗсем Микулайпа мӗн хӑтланнисем ҫинчен шухӑшласан Михапарӑн ҫӳҫ-пуҫӗ вирелле тӑрса каять.

Но стоило Михабару представить, чем занимались они с Мигулаем прошлой ночью, как его тотчас прошиб озноб, и волосы на голове будто ощетинились.

Виҫӗ тӗрленчӗк // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Аллинче ҫамрӑк Михапарӑн вӑй вылять.

И Михабар режет колосья играючи.

Виҫӗ тӗрленчӗк // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Анчах ҫапах, ҫапах арӑмӗ, ниҫта та мар, пиччӗшӗсем патӗнче ҫӗр каҫӗ тесе шухӑшласси килет Михапарӑн.

Что Укка переночует в родительском доме, у братьев!

Ҫухалнӑ ҫынна тупни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Паян ӑна кирлӗ пулнӑ пуль ӗнтӗ пулӑшу, ыран, тен, Михапарӑн нуша сиксе тухӗ.

Нынче Мигулаю нужна помощь, а завтра, глядишь, понадобится и самому Михабару.

Ҫухалнӑ ҫынна тупни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Михапарӑн чӗри ыратса илчӗ.

У Михабара заныло сердце.

Пулас ниме // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Кӗтрӗ-кӗтрӗ те ӑна Михапарӑн савнӑ мӑшӑрӗ Укка юлташа аллине туя тытса Ишекелле тухса утрӗ.

Тут не выдержала его любимая жена Укка: взяла в подруги трость и двинулась на поиски в родную деревню мужа — в Ишаки.

Пулас ниме // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тен, каламалла марччӗ Михапарӑн ку сӑмаха тесе шухӑшларӗ Янтул.

«Может, не стоило об отце-то напоминать?» — подумал Яндул.

Кутӑн шалҫа // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Янтул чиксе пынӑ ҫӑкӑр татӑкӗсене Михапарӑн кӗҫӗн хӗрӗсем канхвет ҫинӗ пек ҫиеҫҫӗ.

Младшие девчонки Михабара куски хлеба, что иногда им приносит Яндул, принимают как конфеты.

Киремете пуҫ ҫапни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Яшка ҫинчен асӑннипе Михапарӑн хырӑмӗ ҫӑтӑр выҫса каять, ҫӑварне шыв килет.

Воспоминание о доме вызваю голодную тошноту: желудок сжался, рот наполнился слюной.

Серепе // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Акӑ Михапарӑн ачинех илес.

Вот, к примеру, сын Мигабара.

«Эпир...» // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

«Ристан» Михапарӑн тӑванӗ Михапар хӑйӗн пӗрремӗш ывӑлне те Михапар ятах панӑ.

Так-то вот: от «ристана» Мигабара пошел внук Мигабар, который своего сына тоже нарек Ми га баром.

Турӑпа ҫӳреме тухни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ватӑ Михапарӑн пӗр ывӑл та пӗр хӗр пулнӑ, ун мӑнукӗн вара халех — сакӑр ача, арӑмӗн татах ҫийӗнче пур.

Правда, в детях дед с внуком разошлись: у старика Мигабара их было всего двое — сын и дочь, а у Мигабара-младшего восьмеро, а жена снова ходит на сносях.

Турӑпа ҫӳреме тухни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Михапарӑн аслашшӗ — вӑл та Михапарах — ӗлӗк ку тӑрӑхра Пугачев ҫыннисене ертсе ҫӳренӗ, пупсене ҫакма пулӑшнӑ.

Дед Мигабара ходил по округе вместе с людьми Пугачева, помогал им расправляться с попами.

Турӑпа ҫӳреме тухни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

(Тӗрӗссипе каласан, Михапарӑн кӑмӑллӑ сӑнне пичӗ ҫинчи вӗтӗ чечче йӗрӗсем те пӑсмаҫҫӗ, тутине тӑп тытса тӑни те ӑна хаяр пек кӑтартмасть, куна Александр Петрович хӑй те курать.

Хотя, говоря по правде, даже оспины не портили добродушного, чуть продолговатого лица Мигабара, да и плотно сжатые губы не делали его свирепым, это видел и сам отец Александр.

Турӑпа ҫӳреме тухни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.