Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Митькӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мӗншӗн-ха ыттисем, акӑ сӑмахран, Тупиков прапорщик, Митькӑн пиччӗшӗ хӑйсен ҫырӑвӗсенче мӗнле ҫапӑҫнисем ҫинчен, тӗрлӗ мухтавлӑ ӗҫсем ҫинчен ҫырса яраҫҫӗ, тата кашни эрнерех темӗн чухлӗ фотографисем ӳкерсе яраҫҫӗ?

Почему другие, вот, например, прапорщик Тупиков, брат Митьки, присылает письма с описанием сражений и подвигов и каждую неделю присылает всякие фотографии?

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

«Эпӗ, тет, ҫав Митькӑн хулкӗреҫисене тӑпӑлтарса кӑларӑп, ун пек пулмасан, пуҫне те пӗвӗнчен ҫапса уйӑрӑп!..»

«Я, говорит, этому Митьке задние лопатки из вертлюгов повыдергаю, а не то и совсем голову с плеч снесу…»

Пӗр киллӗ Овсяников // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 39–58 с.

Пантелей Прокофьевич ун патнех пырса тӑчӗ те, Митькӑн сарӑ хӗлхем сапакан куҫӗсенчен пӑхса, ҫирӗппӗн каларӗ:

Пантелей Прокофьевич подошел вплотную и, глядя в желтые мерцающие Митькины глаза, твердо сказал:

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Митькӑн ачаллах палӑрнӑ тискерлӗхӗ карательсен отрядӗнче калама ҫук вырӑнлӑ пулнӑ кӑна мар, нимӗнле чару та пулман пирки, вӑл пушшех хӑрушла ӳссе кайнӑ.

Жестокость, свойственная Митькиной натуре с детства, в карательном отряде не только нашла себе достойное применение, но и, ничем не будучи взнуздываема, чудовищно возросла.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫав енсем, ав, Митькӑн ытлашшипех те пулнӑ: казаксене пит шансах пӗтермесӗр, большевиксем майлӑ пек туйӑннӑ ҫынсене вӑл хӑех илсе кайса вӗлернӗ; хӑйӗн аллине, саламат е шомпол пулӑшнипе, дезертирсене хӗнесе асаплантарассине те тиркесех тӑман; арестленисене допрос тӑвас енчен вара отрячӗпе те ӑна ҫитекенни пулман.

А качеств этих у Митьки было хоть отбавляй: не особенно доверяя казакам, он сам водил на распыл заподозренных в большевизме, не брезгал собственноручно, при помощи плети или шомпола, расправляться с дезертирами, а уж по части допроса арестованных — во всем отряде не было ему равного.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫак ылханлӑ революци сиксе тухман пулсан, хӑйӗн кӗлетки-ҫурӑмне кура, Митькӑн лейб-гварди атаманӗнче ҫӳремеллеччӗ, чаплӑ-ятлӑ аслӑ императора хуралласа, патша керменӗ таврашӗнче пурӑнмаллаччӗ.

Быть бы Митьке по его наружным достоинствам лейб-гвардии атаманцем, жить бы при дворце и охранять священную особу его императорского величества, если бы не эта окаянная революция.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ҫӗлен! — хыттӑнах каларӗ унтан, пӑрӑнса кайнӑ Митькӑн сарлака ҫурӑмӗ ҫинелле пӑхса.

 — Гад! — звонче повторил он, глядя в широкую спину уходившего Митьки.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Митькӑн хӗрарӑма ачашласа чуна лӑплантарас енӗпе вӗри те пысӑк ӳтне аса илсе, ҫав вӑхӑтрах тата служивӑй парнелесе хӑварнӑ трипперпа асапланса, Аникушка арӑмӗ те хытӑ макӑрса юлчӗ.

Плакала и Аникушкина жалмерка, вспоминая большое, горячее на ласки тело Митьки и мучаясь от триппера, которым наделил ее служивый.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пантелей Прокофьевич Митькӑн вӑрӑм ал тупанне тытса чӑмӑртарӗ те пӗр утӑм каялла чакса тӑчӗ, Митька ҫине тӗлӗнсе те кӑмӑллӑн сӑнаса пӑхрӗ.

Пантелей Прокофьевич, подержав длинную ладонь Митьки, отступил шаг назад, дивясь и оглядывая его.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Варенька Митькӑн хӑлхине тытса пӑрчӗ, анчах хӑех ҫухӑрса ячӗ.

Варенька ударила Митьку в ухо, но сама же и закричала.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тӑвӑннипе, ҫилленнипе тата хӑранипе Митькӑн тӗлсӗр сапаланчӑк пичӗ ҫине уяр ҫанталӑкри сывлӑм нӳрӗклӗхӗ пек вӗтӗ тар пӗрчисем пӑчӑртатса тухрӗҫ.

Отчаяние, злоба, трусость выдавили на растерянном Митькином лице пот, скупой, как росная сырость в засуху.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лиза, ахлатса, Митькӑн тути ҫумне чӑмӑртанчӗ те, Митька вара сарӑрах тӗслӗ кимӗрен икӗ утӑмра чарӑнса тӑчӗ.

Ахнув, она прижалась к растрескавшимся Митькиным губам, и Митька стал в двух шагах от серой стенки баркаса.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Лиза ирӗксӗрех Митькӑн юпа пек хытӑ мӑйӗнчен ыталаса илчӗ, пепекленсе шӑппӑн кулса ячӗ.

Лиза невольно обхватила смуглый твердый столб Митькиной шеи, засмеялась воркующе и тихо.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн ҫара хулпуҫҫийӗсем ҫине сирень тӗслӗ хӑю усӑнса аннӑ; вӑйсӑр ҫилпеле чӗтрет вӑл, ирӗлнӗ пек туйӑнать, Митькӑн тӗтреленнӗ куҫӗсене кӗвӗҫтерет.

Сиреневая лента стекала со шляпы на оголенный покат плеча, дрожала от бессильного ветра, таяла, дразнила Митькин затуманенный взгляд.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

«Мужик» тени Митькӑн ҫынна чи йывӑр каласа татмалли сӑмахӗ.

«Мужик» у Митьки было слово самое ругательное.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Митькӑн самантлӑх именни иртсе кайрӗ те вӑл, хӗр хӑйӗнчен вӑрттӑн тӑрӑхланине туйса илсе, куҫӗсене мӑкӑльтеттерсе вылятрӗ.

Митька оправился от минутного смущения и, чувствуя в словах ее неуловимую насмешку, замерцал желтизною глаз.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫӑварнире, чышкалла ҫапӑҫнӑ чух, Шамиль Алексейе хӗрхенмен иккен Митькӑн ҫамрӑк шӑлӗсене, пӗррех шӑлса илнӗ те ҫӑвар урлӑ, Митька ҫавӑнтах атӑ кӗллисемпе таптанса шӑйӑрӑлса пӗтнӗ симӗс пӑр ҫине икӗ урлӑ шӑл сурса кӑларса пӑрахнӑ.

На Масленице в кулачной стенке не пожалел Алешка Шамиль молодых Митькиных зубов, махнул наотмашь, и выплюнул Митька на сизый, изодранный кованными каблуками лед два коренных зуба.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней