Поиск
Шырав ĕçĕ:
Яков Маякинӑн пичӗ, чултан касса тунӑ пек, хускавсӑр та тӗксӗм пулнӑ.Лицо Якова Маякина было неподвижно и темно, точно высеченное из камня.
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Господа! — йӗкевпе тимӗре хырнӑ пек, чакӑртатса кайнӑ Маякинӑн усал лӑпкӑлӑхпа тулнӑ сасси.— Господа! — зазвучал, как скрип подпилка по железу, спокойно-зловещий голос Маякина.
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Мана эс луччӗ ҫакна кала: чӑнах-и, Маякинӑн ывӑлӗ таврӑннӑ, теҫҫӗ?— Ты мне лучше вот что скажи: правда, что к Маякину сын воротился?
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Фома Яков Маякинӑн пӗчӗк кӗлеткине курнӑ, анчах ку та ӑна нимӗнле кӑмӑл та кӳмен.Фома видел маленькую фигурку Якова Маякина, но и она не возбудила в нем ничего.
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Шӑплӑха чи малтан Яков Маякинӑн аран ҫеҫ илтӗнмелле каланӑ хупланчӑк сасси сирсе янӑ:Молчание разрушил тихий, странно глухой голос Якова Маякина:
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Апла пулсан: Смолинӑн тата Маякинӑн суту-илӳ ҫурчӗ уҫӑлать — каснӑ та лартнӑ?— Стало быть: торговый дом Смолин и Маякин и — больше никаких?
XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Маякинӑн ӳт пӗркеленчӗкӗсем, чӗтренсе кайса, аялалла усӑннӑ, ҫакна пула, унӑн пичӗ йӗнӗ пек, ыратнӑ чухнехи евӗр пулса кайнӑ.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Маякинӑн пичӗ ҫинчи пӗркеленчӗксем ҫӳлелле хӑпарса кайнӑ, пӗчӗк куҫӗсем, тӗксӗм енчӗкӗсенчен пӑхса, сиввӗн, виртлешӳллӗн кулнӑ.Морщины на щеках Маякина поднялись кверху, глазки улыбались из темных мешков насмешливо, холодно.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Маякинӑн хулари хисеплӗ вырӑнне пула тата Атӑл ҫинче ун пӗлӗшӗсем нумаййине кура, ӗҫ питӗ шеплӗ пынӑ, анчах Маякин ӗҫ ҫине ҫавӑн пек ытла та вӗчӗрхенсе пӑхни — хреснашшӗ хӑйӗн хӗрне чӑнах та Фомана качча пама татӑклӑнах шут тытнӑ иккенне тата ытларах ҫирӗплетнӗ.
V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Маякинӑн тата Тарас ятлӑ ывӑлӗ пулнӑ, анчах ҫемьере унӑн ятне асӑнман; кун пирки хулара ҫакӑ ҫеҫ паллӑ пулнӑ: вунтӑхӑр ҫулхи Тарас, Мускава вӗренме кайсан, виҫӗ ҫултан ашшӗн ирӗкне хирӗҫ авланса янӑ, — ҫакӑншӑн ӑна Яков ывӑллӑхран кӑларнӑ.
II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
- 1