Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Маякинӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Яков Маякинӑн пичӗ, чултан касса тунӑ пек, хускавсӑр та тӗксӗм пулнӑ.

Лицо Якова Маякина было неподвижно и темно, точно высеченное из камня.

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Господа! — йӗкевпе тимӗре хырнӑ пек, чакӑртатса кайнӑ Маякинӑн усал лӑпкӑлӑхпа тулнӑ сасси.

— Господа! — зазвучал, как скрип подпилка по железу, спокойно-зловещий голос Маякина.

XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мана эс луччӗ ҫакна кала: чӑнах-и, Маякинӑн ывӑлӗ таврӑннӑ, теҫҫӗ?

— Ты мне лучше вот что скажи: правда, что к Маякину сын воротился?

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома Яков Маякинӑн пӗчӗк кӗлеткине курнӑ, анчах ку та ӑна нимӗнле кӑмӑл та кӳмен.

Фома видел маленькую фигурку Якова Маякина, но и она не возбудила в нем ничего.

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Шӑплӑха чи малтан Яков Маякинӑн аран ҫеҫ илтӗнмелле каланӑ хупланчӑк сасси сирсе янӑ:

Молчание разрушил тихий, странно глухой голос Якова Маякина:

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Апла пулсан: Смолинӑн тата Маякинӑн суту-илӳ ҫурчӗ уҫӑлать — каснӑ та лартнӑ?

— Стало быть: торговый дом Смолин и Маякин и — больше никаких?

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякинӑн ӳт пӗркеленчӗкӗсем, чӗтренсе кайса, аялалла усӑннӑ, ҫакна пула, унӑн пичӗ йӗнӗ пек, ыратнӑ чухнехи евӗр пулса кайнӑ.

Морщины Маякина дрогнули и опустились книзу, отчего лицо его приняло болезненное, плачущее выражение.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякинӑн пичӗ ҫинчи пӗркеленчӗксем ҫӳлелле хӑпарса кайнӑ, пӗчӗк куҫӗсем, тӗксӗм енчӗкӗсенчен пӑхса, сиввӗн, виртлешӳллӗн кулнӑ.

Морщины на щеках Маякина поднялись кверху, глазки улыбались из темных мешков насмешливо, холодно.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякинӑн хулари хисеплӗ вырӑнне пула тата Атӑл ҫинче ун пӗлӗшӗсем нумаййине кура, ӗҫ питӗ шеплӗ пынӑ, анчах Маякин ӗҫ ҫине ҫавӑн пек ытла та вӗчӗрхенсе пӑхни — хреснашшӗ хӑйӗн хӗрне чӑнах та Фомана качча пама татӑклӑнах шут тытнӑ иккенне тата ытларах ҫирӗплетнӗ.

Благодаря значению Маякина в городе и широким знакомствам на Волге дело шло блестяще, но ревностное отношение Маякина к делу усиливало уверенность Фомы в том, что крестный твердо решил женить его на Любе.

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякинӑн тата Тарас ятлӑ ывӑлӗ пулнӑ, анчах ҫемьере унӑн ятне асӑнман; кун пирки хулара ҫакӑ ҫеҫ паллӑ пулнӑ: вунтӑхӑр ҫулхи Тарас, Мускава вӗренме кайсан, виҫӗ ҫултан ашшӗн ирӗкне хирӗҫ авланса янӑ, — ҫакӑншӑн ӑна Яков ывӑллӑхран кӑларнӑ.

Был еще у Маякина, сын Тарас, но имя его не упоминалось в семье; в городе было известно, что с той поры, как девятнадцатилетний Тарас уехал в Москву учиться и через три года женился там против воли отца, — Яков отрекся от него.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней