Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Маякинсем (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Каҫхине вӑл каллех Маякинсем патне кӗнӗ.

Вечером он снова зашел к Маякиным.

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Урама тухсан, вӑл Маякинсем ҫине кӳренсе кайнӑ, ҫапах та, мӗнле пулсан та, вӗсем уншӑн ку тӗнчере пӗртен-пӗр ҫывӑх ҫынсем пулнӑ.

Выйдя на улицу, он почувствовал обиду на Маякиных: все-таки это были единственные на свете люди, близкие ему.

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякинсем апата кайнӑ хушӑра, Фома Любӑна кӑшт ҫеҫ ҫанӑран туртнӑ, лешӗ Фомапа юлса, васкавлӑн: — Мӗн эсӗ? — тесе ыйтнӑ.

Когда Маякины пошли туда, Фома незаметно дернул Любовь за рукав, и она осталась вдвоем с ним, торопливо спрашивая его: — Ты что?

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах та ашшӗ вилнӗ хыҫҫӑн вӑл кулленех Маякинсем патӗнче пула пуҫланӑ, пӗррехинче ӑна Люба: — Пӑхатӑп та эпӗ сан ҫине, пӗлетӗн-и мӗскер? Пӗрре те эс купец тӗслӗ мар… — тенӗ.

Но после смерти отца он почти каждый день бывал у Маякиных, и как-то раз Люба сказала ему: — Смотрю я на тебя, и знаешь что? — ведь ты ужасно не похож на купца…

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗрре, Маякинсем патне пырсан, Любовь ӑна сад пахчине уҫӑлса ҫӳреме чӗннӗ, вара садра, унпа юнашар утса пынӑ чух, хӗр, пит-куҫне йӳҫӗхтеркелесе: — Мӗншӗн эс ҫакӑн пек мукка, нихҫан та нимӗн ҫинчен те калаҫмастӑн? — тесе ыйтнӑ.

Однажды, когда он сидел у Маякиных, Любовь позвала его гулять в сад и там, идя рядом с ним, спросила его с гримаской на лице: — Почему ты такой бука, — никогда ни о чем не говоришь?

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Игнат Маякинсем патне кашни кунах кӗрсе тухнӑ, ачи валли вылямаллисем илсе пынӑ, ӑна алли ҫине илнӗ, лутӑрканӑ, анчах хӑш чухне кӑмӑлсӑррӑн, чунӗ пӑшӑрханнине аран ҫеҫ пытарса, ҫапла та каланӑ:

Игнат бывал у Маякиных каждый день, привозил сыну игрушек, хватал его на руки и тискал, но порой недовольно и с худо скрытым беспокойством говорил ему:

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эпир, Маякинсем, Кӗтерин аннемӗр патшара ларнӑ чухнех хуҫасем пулнӑ, апла пулсассӑн, эпе — таса юнлӑ ӑруран, — тенӗ вӑл хӑйӑлтатакан сасӑпа.

— Мы, Маякины, еще при матушке Екатерине купцами были, — стало быть, я — человек чистой крови…

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней