Поиск
Шырав ĕçĕ:
— Суллас Маякина!
XIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Фома, хыҫалалла ярса пуссанах, хӑйпе ҫуммӑн пӗчӗкрех чӑмӑр этем тӑнине курса кайнӑ, вӑл Маякина пуҫ тайса, хӑйӑлтӑк сасӑпа: — Сывӑ-и, атте! — тенӗ.
XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Иртен-ҫӳренсем Маякина пуҫ тайнӑ, анчах вӑл, хреснай ывӑлӗ ҫине тинкерӳллӗн пӑхса ларса, никама та курман.Маякину кланялись, но он ничего не видал, упорно разглядывая взволнованное лицо крестника.
IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
— Н-ну, Щуров патӗнче пултӑм!.. — тенӗ вӑл Маякина, сӗтел хушшине кӗрсе ларса.— Н-ну, был я у Щурова!.. — сказал он, придя к Маякину и усаживаясь за стол.
VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Унтан ӑна Люба Маякина аса килнӗ.
VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Хӑйӗн туйӑмӗсене пытара пӗлмен Фома час-часах Маякина тӳрккес сӑмахсем каланӑ, анчах старик, ун тӳрккеслӗхне туйман пекех, хреснай ывӑлне самантлӑха та куҫран вӗҫермен, унӑн кашни утӑмнех майлаштарса ертсе пынӑ.
V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Вӑл хӑй ҫак ҫынсем пек ҫӑмӑллӑн, нумайӑн калаҫма пӗлменнишӗн хурланса кайнӑ, ҫавӑнтах Люба Маякина ҫакӑншӑн унран пӗрре анчах мар кулнине аса илнӗ.
IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Вара губернатор, Фомана пӑрахса, Маякина ырла пуҫланӑ.Тогда губернатор отвернулся от Фомы, одобрительно говоря Маякину:
IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ҫавӑнтах тата ҫак хӗрарӑмпа ҫуммӑн, темӗн сӑлтавпа, Любовь Маякина — яштака ӳт-пӳлӗ, ҫуткам хӗрлӗ сӑнлӑ, кулса тӑракан куҫлӑ, ылтӑн ҫивӗтлӗ тулли сарӑ хӗр тухса тӑнӑ.
IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Ашшӗпе Маякина, — ун ҫинчен куҫ илмесӗр тӑраканскерсене, — Фоман ҫак ларайман характерӗ чылаях шиклентернӗ.
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Любовь Маякина вӑл вӑхӑтра темӗнле пансионӑн пиллӗкмӗш класӗнче вӗреннӗ.Любовь Маякина в эту пору училась в пятом классе какого-то пансиона.
III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Люба Маякина вӗсем патне тӑтӑшах пыркаланӑ, вара карчӑк ачасемпе пӗрле хӑй те хаваслӑ ачана тухнӑ.Приходила Люба Маякина, и при них старуха весело превращалась в такое же дитя, как и они.
II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
- 1