Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Драницын (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Драницын хӑй Лельӑран тин ҫеҫ илнӗ телеграммӑна кӑтартать.

Драницын показывал только что полученную телеграмму от Лели.

3 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Эсир партизансенчен мар-и? — ыйтрӗ хресченрен Драницын.

— А вы не из партизан? — спросил Драницын крестьянина.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Унӑн тӑртаннӑ, хӗрелсе кайнӑ куҫ хупанкисем ҫинче куҫҫуль тумламӗсем чӗтренсе ялтӑраса тӑраҫҫӗ, вӑл кӑвакарса кайнӑ тутисемпе Драницын патнелле туртӑнать, вара йӗрсе ячӗ те Драницын алли ҫине тӗршӗнсе анчӗ.

На ее вспухших, покрасневших веках дрожали слезы, она тянулась к Драницыну посиневшими губами и, расплакавшись, упала ему на руки.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Жилинпа Драницын хӗрсен йӑлтӑртатакан тата чарӑлса кайнӑ, хавасланнипе йӗпеннӗ куҫӗсене, мужиксен чӗтренекен сухалӗсене, пӑлханнипе тата чупнипе хӗрелсе кайнӑ яш-кӗрӗмсен питҫӑмартисене кураҫҫӗ.

Жилин и Драницын видели блестящие и широко раскрытые, увлажненные радостью глаза девушек, трясущиеся бороды мужиков, раскрасневшиеся от волнения и бега щеки парней.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Ҫакна пула малта поезд ҫулне пӳлсе тӑракан хура тӗслӗ курӑнакан япала мӗн иккенне Драницын чухласа илеймерӗ.

Драницын не мог понять, что чернеет вдали, преграждая поезду путь.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Драницын та ун хыҫҫӑнах тухрӗ.

Драницын последовал за ним.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Драницын Жилин ҫине пӑхса илчӗ, унӑн пӑлхануллӑ куҫӗсене курсан, ура ҫине сиксе тӑчӗ:

Драницын посмотрел на Жилина и, увидев его обеспокоенные глаза, вскочил.

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Халӗ ӗнтӗ мана пурте «Драницын юлташ» тесе чӗнеҫҫӗ…

А теперь все зовут «товарищ Драницын»…

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Драницын, пушӑ снаряд ещӗкӗ ҫинче ларса, ӳпкере кӗтмен ҫӗртенех чир процесӗ пуҫланнӑ пирки Шенкурска юлнӑ Леля патне ҫыру ҫырать:

Драницын, сидя на пустом снарядном ящике, писал письмо Леле, оставшейся в Шенкурске из-за внезапно открывшегося легочного процесса:

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Вӗсенчен пӗрне Фроловпа Драницын ертсе пыраҫҫӗ.

Одной из них руководили Фролов и Драницын.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Фролов, Драницын тата Леля юр хӗвсе кайнӑ, кӑмӑла килентерекен хула урамӗ тӑрӑх утса пыраҫҫӗ.

Фролов, Драницын и Леля шли по заснеженному, уютному городку.

7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Драницын, тӑм илсе янӑ хӗп-хӗрлӗ аллисене гимнастерки ҫинчен ҫыхса лартнӑ пиҫиххи хушшине чикнӗ те, чӳрече патӗнче урамалла пӑхса тӑрать.

Бородин стоял у окна, заложив обмороженные, красные руки за пояс гимнастерки, и смотрел на улицу.

7 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Шухӑшлатӑп, — терӗ Драницын.

— Думаю, — сказал Драницын.

6 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Драницын, унӑн хӗрелсе кайнӑ пит-куҫне тата ҫӗлӗкпе ҫурри таран кӑна хупӑрланӑ пӗчӗк хӑлхисене пӑхса, юнашар утса пырать.

Драницын шел рядом, посматривая на ее раскрасневшееся лицо и маленькие, полуприкрытые шапкой розовые уши.

6 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Драницын Лельӑна хулӗнчен ачашшӑн тытса пырать.

Драницын бережно вел Лелю под руку.

6 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Ку тӗрӗс ӗнтӗ, — терӗ Драницын.

— Конечно, — сказал Драницын.

6 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Питӗ юрататӑп эпӗ сана, — терӗ Драницын чӑнласах.

— Я очень люблю тебя, — серьезно сказал Драницын.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Драницын, нимӗн ҫинчен те шухӑшламасӑр, хӗрӗн ансӑр хулпуҫҫисене ачашшӑн чӑмӑртать, ӑна куҫран пӑхать; пӗлет вӑл, питӗ лайӑх пӗлет: ҫак куҫсенче, ҫак ылтӑн тӗслӗ ҫӳҫ пайӑркисенче, ҫӳхе тута хӗррисенче, сивӗпе кӑвакарса кайнӑ пӗчӗк пӳрнесенче уншӑн чи хакли, чи ҫывӑххи, чи ачашши, чи тӑванни пӗтӗҫсе тӑрать; ҫаксене вӑл нихҫан та, никама та парас ҫук.

Не думая ни о чем, Драницын сжимал тонкие плечи девушки, глядя ей в глаза, и знал, твердо знал, что в этих глазах, в золотистых завитках волос, в тонких губах, в посиневших от холода маленьких пальцах навсегда заключено для него самое близкое, самое нежное, самое родное — то, чего он никому и никогда не уступит.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

— Ҫак икӗ талӑк хушшинче эпӗ пурӑнмарӑм, — терӗ юлашкинчен Драницын.

— Эти двое суток я не жил, — наконец заговорил Драницын.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Леля халӗ, Благовещенскри пекех, чечеклӗ-чечеклӗ ҫитса кофтӑпа, Драницын ӑна ҫавӑн пек астӑватчӗ.

Она была в той самой ситцевой кофточке с цветочками, которую он запомнил еще в Благовещенске.

5 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней