Корпус чувашского языка

Давыдкӑн кӑпӑк пек шурӑ шӑлӗсем ҫӑвар тулли курӑнаҫҫӗ.

У Давыдки полон рот кипенных зубов.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эпӗ армантан килеттӗм… — пуҫларӗ вӑл хаюсӑррӑн, анчах та Давыдкӑн куҫа шартарса яракан куллине аса илчӗ те, ашшӗн пӑчӑ-пӑчӑ тӗрӗллӗ жилеткӑпа туртӑнса тӑракан ҫаврака хырӑмӗ ҫине пӑхса, татӑклӑнах малалла каларӗ:

— Я шел с мельницы… — начал он нерешительно, но вспомнил слепящую Давыдкину усмешку и, глядя на круглый отцовский живот, обтянутый чесучовой жилеткой, уже решительно продолжал:

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл каялла ҫаврӑнса пӑхрӗ те Давыдкӑн паҫӑрхи шур шӑллӑ куллине курчӗ, унтан татӑклӑнах: «Калатӑп!» тесе шут турӗ.

Оглянувшись, увидел прежнюю белозубую Давыдкину улыбку и твердо решил: «Скажу!»

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хӑйшӗн те, ашшӗшӗн те, Давыдкӑн мӗскӗн куллишӗн те куҫӗсем ҫине кӳренӳ куҫҫуль тухнине туйса илсе, Владимир цистерна ҫумӗпе тулалла тухса кайрӗ.

Чувствуя на глазах слезы обиды и за себя, и за отца, и за Давыдкину жалкую улыбку, Владимир прошел мимо цистерны.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.