Корпус чувашского языка

Пирӗн умра — ҫав тери капӑр темиҫе шлюпкӑпа пӑс катерӗ, — вӗсем хаваслӑ мӗлкесем евӗр курӑнаҫҫӗ, ӗнтрӗкри хумсен хушшинче питех те ҫуттӑн ҫиҫкӗнеҫҫӗ.

Мы встретили несколько богато разукрашенных шлюпок и паровых катеров, казавшихся веселыми призраками, так ярко были они озарены среди сумеречной волны.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Рейд карапӗсем шевлеллӗ шурӑ пӑнчӑсемпе сапса тултарнӑн ҫиҫкӗнеҫҫӗ.

Корабли рейда сияли, осыпанные белыми лучистыми точками.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Чайкӑсем, цапльӑсемпе ибиссем шыв урлӑ вӗҫе-вӗҫе каҫаҫҫӗ, кӗтмен ҫӗртен ҫаврӑннӑ самантсенче вӗсен ҫунаттисем пӗрре хуралаҫҫӗ, тепре ылтӑнла ҫиҫкӗнеҫҫӗ.

Чайки, цапли и ибисы перелетали реку; их крылья при внезапных поворотах то чернели, то золотились.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Сапаланчӑк пуҫсем пытанаҫҫӗ те таччӑн пӗрлешсе пыраҫҫӗ, пер ҫӗрелле пуҫтарӑнаҫҫӗ ахӑр; хутран-ситрен сӑнӑ вӗҫӗсем ҫиҫкӗнеҫҫӗ; татӑклӑн тапӑнма хатӗрленни иккӗлентермест.

Головы скрывались и появлялись все теснее, как бы собираясь в кучу; иногда сверкало острие копья: готовился решительный натиск.

ХII. Пӗчӗк утрава хупӑрлани // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хӑй вара перекенсен вӑрӑм вучӗсене киленсех сӑнать, вӗсен ҫутинче шурӑ бурпуссен пӑнчисем тата ӑҫта лекнӗ унталла кӗрӗслеттерекен перӳҫӗсен йӑлкӑшакан куҫӗсем ҫиҫкӗнеҫҫӗ.

Зато он имел удовольствие видеть длинные огни выстрелов, отсвет которых показывал пятна белых бурнусов и сверкающие глаза стрелков, паливших наудачу.

VII. Зимбауэни каварҫисем // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Чӑнкӑ ҫыртан сылтӑмра — вӑрман, сулахайра ирхи хитре тинӗс йӑлтӑртатса выртать, телее — ҫил ӗнсерен вӗрет: вак чул ҫийӗн шӗмпӗртетсе симӗс шыв йӑрӑмӗсем чупа-чупа хӑпараҫҫӗ, каялла вара шӑплӑх пирки пӑшӑлтатакан кӑпӑка куҫса ҫиҫкӗнеҫҫӗ.

Справа по обрыву стоял лес, слева блестело утреннее красивое море, а ветер дул на счастье в затылок, я был рад, что иду берегом, на гравии бежали, шумя, полосы зеленой воды, отливаясь затем назад шепчущей о тишине пеной.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Лось шнура туртрӗ те — ҫав самантрах тӗкӗр патӗнчен каялла сиксе ӳкрӗ: унта, хунарсен хӗрлӗрех ялтӑравӗнче, тӗтӗм палкамӗ вӗҫет, ҫулӑм сирпӗнет-ҫиҫет, хӗлхемсем сывлӑша каса-каса ҫиҫкӗнеҫҫӗ…

Дёрнул за шнур, и сейчас же грохотом отшвырнуло его от зеркала: там в красноватом сиянии фонарей, летели клубы дыма, чиркали огненные вспышки, искры.

Лось Гусева пулӑшма васкать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫуркаланчӑк, сӗвек ахратран металл йӗрсем ҫиҫкӗнеҫҫӗ.

Сверкнули на рваном, отвесном обрыве жилы металлов.

Хура тӳпере // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.