Корпус чувашского языка

Пӗлмест-тӗр хӗр ӑҫта чӗнет Тин ҫеҫ вӑраннӑ ҫамрӑк чунӗ, Мӗнле хӗлхемпеле вӑл ҫунӗ, Ӑҫта ун туйӑм ҫиҫкӗнет?

Помоги переводом

I // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Вӑрман чӑтлӑхӗн мӑнаҫлӑ ҫутӑ хушӑкӗсенче симӗс ылтӑн хыпа-хыпа ҫиҫкӗнет.

В величественных просветах лесных дебрей вспыхивало зеленое золото.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

— Маншӑн унта, — хуравӗ тӳлек, — пӗртен пӗр хумсем кӑна, вӗсен хушшинче утрав пур; вӑл аякрах ҫиҫкӗнет, ҫап-ҫупӑн ялкӑшать.

— Для меня там, — был тихий ответ, — одни волны, и среди них есть остров; он сияет все дальше, все ярче.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Алли ҫутӑ пайӑрки ҫинчи мрамор пек ҫиҫкӗнет.

Как мрамор в луче, сверкала ее рука.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Куҫӗсенче пӗлтерӗшлӗ те хаваслӑ йӑлтӑртату ҫиҫкӗнет.

В его глазах появился значительный и веселый блеск.

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Аякра, шыв йӑлтӑртатӑвӗпе асамат кӗперӗлле тӗтре ултавне пула, вӑрман хӑйӗн чӑн симӗс тӗсне ҫухатать, шупка хӗрлӗ тата кӑвак сӗмсемпе ҫиҫкӗнет.

В отдалении, благодаря блеску воды и миражам радужного тумана, лес терял натуральный зеленый цвет, сияя розовой и голубой окраской.

ХIII. Джуджу вӑрманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫав вӑхӑтрах, мӗн пулса иртнине ӑнкарма тытӑннӑ май, урӑхла каласан — хама пулӑмсен уйрӑм йӗрне-паллине асӑрхамашкӑн хистесе, куратӑп: сӗтел тавра ҫӳллӗ кустӑрмаллӑ, черченнӗн ылтӑнланӑ урапасем куҫса ҫӳреҫҫӗ, вӗсем йӑлтӑркка савӑт-сапапа тулсах ларнӑ, хупӑсен айккинчен пӑс тухать, тӗпӗнче вара спирт ҫунтармӑшсен сенкер вучӗ ҫиҫкӗнет.

Тем временем, начиная разбираться в происходящем, то есть принуждая себя замечать отдельные черты действия, я видел, что вокруг столов катятся изящные позолоченные тележки на высоких колесах, полные блестящей посуды, из-под крышек которой вьется пар, а под дном горят голубые огни спиртовых горелок.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Алӑкӑн бронза хӑлӑпӗн, статуя чӗр куҫҫин, люстра кӗмӗлӗн йӑлтӑртатӑвне палӑртса ҫутӑ йӗрӗ ҫул ҫинче, каҫ ӗнтрӗкӗнче, тусанланса сапаланать, паллӑ мар пӑнчӑ — куҫ кӗскин-и е тимӗр япалан-и… ӑҫтан пӗлес? — мраморла инҫетре пӗр пӗччен ҫиҫкӗнет.

Линия света, отметив по пути блеск бронзовой дверной ручки, колено статуи, серебро люстры, распыливалась в сумраке, одна на всю мраморную даль сверкала неизвестная точка, — зеркала или металлического предмета… почем знать?

XV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Хейлӗн чарӑлсах кайнӑ куҫӗсенче чараксӑр тилӗрӳ ҫиҫкӗнет; вӑл Блюм еннелле утӑмларӗпе пӗрехчӗ, анчах тытӑнса тӑчӗ, мӗншӗн тесен лару-тӑрӑва уҫӑмлатрӗ.

Сильный гнев блеснул в широко раскрытых глазах Хейля; он сделал было шаг к Блюму, но удержался, потому что уяснил положение.

IV. Хейлӗн юлашки пӑнчи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Вӑл питне ҫӗклерӗ, Хур Кайӑк Ҫулӗн икӗ енӗпе те ушкӑн-ушкӑн ҫӑлтӑр ҫав тери хиврен йӑлтӑртататаь те ҫиҫкӗнет, — вӗсен вут-тӗлкӗшӗвӗ тӑрӑх ӗмӗрлӗх ҫилӗ чупа-чупа иртет тейӗн.

Она подняла лицо, большие созвездия, по обе стороны млечного пути, сияли и мерцали так, будто ветерок вечности проходил по их огням.

Пусма ҫинче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.