Корпус чувашского языка

«Ухмахӑм, мелке пуҫ, хамран юлмасть иккен. Ма каларӑм эп ҫын панче ӗҫленисем, мӑшӑрӑм пуррисем-мӗнсем ҫинчен? Тьфу та ҫав», — ятларӗ Янтул хӑйне.

И снова пожалел Яндул о сказанном. «Вот, дурень, и зачем я все это выболтал? Тьфу, голова мякинная!»

Янтул кам вӑл? // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ҫӑва ҫине ӗнер кайманшӑн ятларӗ Янтула.

Он попенял Яндулу за то, что тот не пришел вчера на кладбище.

Тӑван ялта // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Ан ухмахланӑр, Михала пиччене ахаль тытса ан тӑрӑр, — ятларӗ вӗсене тӑлӑх арӑм Марине.

Помоги переводом

II // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Кунпа пӗрле хӑйне хӑй ятларӗ: ҫав ҫӗлене алманчӑ туса хунӑ вӗт-ха ӗлӗк мӑрса, ӑна пуйма, хӑйне хирӗҫ вӑй пуҫтарма пулӑшнӑ!

Помоги переводом

10. Пысӑк карачи сӑмахӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Хытӑ ятларӗ ӑна пысӑк карачи Хусан мӑрсисемпе княҫӗсем умӗнче!

Помоги переводом

6. Сарыев мӑрса // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ҫавӑнтах Пинеҫ упӑшкине те ятларӗ.

Помоги переводом

15. Чӗн йӗвен // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Альтук инке ним тӑвайман енне аллисемпе хӑлаҫланса хӗрӗсене тем те пӗр каласа ятларӗ.

Помоги переводом

14. Урасмет хӗр ҫураҫать // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Шухӑшӗсемпе арпашӑннӑ Эсборн хӑйне те, Алисӑна та ятларӗ, чун-чӗри варринчен ӑнтӑлса тухакан вӑрттӑн ҫак вӑя, йӗркеллӗ мӗнле те пулин япала тума татӑклӑн хирӗҫлекенскере, пӗр вӗҫӗм пӑхӑнса тӑчӗ.

Сбитый в мыслях, он возмутился против себя и против нее, все время повинуясь этой достигшей теперь болезненной остроты тайной центробежной силе, отдалявшей какое-либо нормальное решение.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Сӗннӗ, анчах йышӑнман ҫыхха салтнӑ май вӑл Кӑвак Тӑвансене чарӑнми ятларӗ, капитана, вӑл лекнӗ лару-тӑрӑва кура, кӑнса выртнӑ тинӗс сыснипе, ӑсран тайӑлнӑ кӑвасакпа т.ыт. танлаштарчӗ.

Развязывая отвергнутый узелок, он не переставал бранить Голубых Братьев и называть капитана приличными случаю именами, вроде дохлой морской свиньи, сумасшедшего кисляя и т.д.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

«Эй, хӗрарӑм, — хӑйне хӑй ятларӗ вӑл, — упӑшка ҫинчен ӗмӗтленен ху ҫаплах, анчах хӑш арҫын пурӑнтӑр санпа, тулӑксӑрскерпе.

Помоги переводом

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ырларӗ те, ятларӗ те Хӗлимун хӑнне хӑй, хӑпартланчӗ те, ӳкӗнчӗ те…

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

«Анчах усӑсӑр ӗмӗт-шухӑш кӑна-ҫке ку, пач усӑсӑр! — ятларӗ хӑйне Крапивин.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тӳрех пӗлтерем: питӗ хытӑ ятларӗ.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Хытах ятларӗ ӑна паян уйрӑм пуҫлӑхӗ.

Помоги переводом

Ӗмӗтсем пурнӑҫа кӗме пуҫлаҫҫӗ // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Вӑл кашни витене кӗрсе ӗҫсем мӗнле пынипе интересленчӗ, тасамарлӑхшӑн ятларӗ, пӑрусене виҫсе пӑхрӗ.

Он заходил в каждый хлев, интересовался, как обстоят дела, ругал за гряз, взвешивал телят.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Виктор Иванович та халичченхи ҫитӗнӳсем ҫинчен мансах Аньӑна ятларӗ.

И Виктор Иванович, забыв о прежних успехах, ругал Аню.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Анне ятларӗ ҫак чиган хӗресӗшӗн.

Мать отругала за крест за этот, за цыганский.

III сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Вӑл хӑйӗн салтакӗсене тӑван чӗлхене кӑшкӑрса ятлама та хӑратма тытӑнчӗ, вӗсене вӑрӑ-хурахсен ушкӑнӗ тесе, сутанчӑксен пуххи тесе ятларӗ.

Он принялся громко осыпать их угрозами и бранью на родном языке, называя их подлым сбродом, сборищем разбойников и толпой предателей.

XVIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Анчах унӑн тӑшманла шухӑшне сиссе, эпӗ ӑна тӗрлӗ майпа ҫак ӗҫрен пӑрасшӑн тӑрӑшрӑм, ҫапах та ҫак ултавҫӑ та путсӗр ҫын Перерепенко ывӑлӗ Иван Иванов мана тем те пӗр каласа хӑртрӗ, мужик пек ятларӗ, ҫав вӑхӑтранпа ӗнтӗ ман ҫине вӑл ӗмӗр каҫӑхми вӗчӗхет.

Но, предугадывая тогда же преступное его намерение, я всячески старался от оного уклонить его; но оный мошенник и подлец, Иван, Иванов сын, Перерепенко, выбранил меня мужицким образом и питает ко мне с того времени вражду непримиримую.

IV сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

— Кӳпчерӗн-им? — сиввӗн ыйтрӗ хуҫа, унӑн арӑмӗ пусма тӑрӑх йывӑррӑн утса хӑпарса, эпӗ ӑна шӑнтса пӑсӑлтартӑм тесе ӳпкелешрӗ, карчӑкӗ ятларӗ.

— Дрых? — сурово спросил хозяин; жена его, тяжело поднимаясь по лестнице, жаловалась, что я её простудил, старуха ругалась.

VIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.