Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑтӑртаттарса (тĕпĕ: шӑтӑртаттар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл, вилнӗ ҫын пек кӑвакарса кайнӑскер, шӑлӗсене шӑтӑртаттарса ҫыртса, хӗҫӗпе сулкаласа пырать, йӗнерӗ ҫинче ҫӗлен пек авкаланать.

Он отмахивался шашкой, вьюном вертелся в седле, оскаленный, изменившийся в лице, как мертвец.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий тӑчӗ; хулпуҫҫийӗсене шӑтӑртаттарса карӑнса илчӗ те, Михайлӑсен пӳрт чӳречинчен кӑчӑк туртнӑн мӗлтлетсе тухакан ҫутӑ еннелле утрӗ.

Григорий встал; хрустнув плечами, потянулся и пошел на огонь, зазывно мигавший в оконце Михайловой хаты.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кимӗ, шыв хӗрринчи шур чула шӑтӑртаттарса тӗпретсе, сулӑмпала сӑмсипе ҫӗр ҫине шуса тухрӗ.

Лодка с разлета вылезла носом на землю, с хрустом дробя прибрежный мел.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кравать ҫинче сӑмах чӗнмесӗр, ним шутламан пек выртакан Лятьевский ҫӗкленчӗ, ҫара урисене урайнелле усрӗ, аллисене шӑтӑртаттарса, карӑнса илчӗ те пӗртен-пӗр куҫӗпе мӗл пӑхрӗ.

Молча и с безразличным видом лежавший на кровати Лятьевский привстал, свесил босые ноги, с хрустом потягиваясь, угрюмо сверкнул единственным глазом.

I сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Яков Лукич чӗрне вӗҫҫӗн пӗчӗк пӳлӗм алӑкӗ патне пырса итлесе пӑхсан, вӑл Половцев шӑлӗсене шӑтӑртаттарса ҫапла мӑкӑртатнине илтрӗ:

Яков Лукич, на цыпочках подходя к двери комнатушки, слышал, как он, скрипя зубами, бормотал:

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Мӗнле калаҫмалла-ши санпа? — Нагульнов пӳлӗм тӑрӑх уткаласа ҫӳреме тытӑнчӗ, пӳрнисене шӑтӑртаттарса илчӗ, хуллен кӑна, ытарлӑн, йӑл кулса илчӗ.

— С тобою как говорить-то? — Нагульнов ходил по комнате, похрустывал пальцами, тихо, с лукавинкой улыбался.

15-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Анчах Половцев шӑлӗсене шӑтӑртаттарса кӑна илчӗ.

Но Половцев только зубами скрипнул.

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Ҫилпеле шӑтӑртаттарса ҫӗлен ҫӳле-ҫӳле вӗҫсе хӑпарать, Санькӑна та хӑй патнелле туртать.

Подергиваемый ветром змей поднимается всё выше и выше и тянет Саньку за собой.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Акӑ ку чей ӗҫнӗ чух ҫыртмалли, — терӗ те Маша, хӑвӑл кӗпҫене татса унӑн хуппине сӳсе илсе, кишӗр чӑмланӑ пек шӑтӑртаттарса кышлама пуҫларӗ.

— А вот и закусочка к чаю, — сказала Маша и, сорвав пустотелую дудку, очистила ее от кожицы и, звучно хрустя, принялась грызть, точно морковку.

15-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку ашшӗ, сюртук аркисене сарса ларса, ҫанӑ вӗҫӗсене шӑтӑртаттарса семинаристсен полькине вылять.

Это отец, расправив фалды сюртука и гремя крахмальными манжетами, нажаривал семинарскую польку.

XLI. Ёлка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вара матрос, шӑлӗсене шӑтӑртаттарса, хуллен лӑпланать.

И матрос понемножку утихал, поскрипывая зубами.

XVI. «Башеннӑй, пер!» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Урапа кустӑрмисем чул сарнӑ урам тӑрӑх шӑтӑртаттарса пыраҫҫӗ.

Колеса застучали по мостовой.

V. Таркӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫав тери хытӑ ҫиленнипе урса кайнӑ пекех макӑрса, вӑл шӑлӗсене тӗлӗкри пек шӑтӑртаттарса ҫапла кӑшкӑрнӑ:

Рыдая и захлебываясь в этих злобных, почти бешеных рыданиях, он кричал, скрипя зубами, как во сне:

I. Уйӑрӑлни // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Каласа пӗтерсенех пӳрнисене хуҫнӑ пек хыттӑн шӑтӑртаттарса илчӗ те, ҫакӑ вара тӗлӗнмелле пулса тухрӗ.

Странно было только, что, произнося эту речь, он вдруг громко затрещал пальцами, как будто ломая руки.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпӗ перона шӑтӑртаттарса хут тӑрӑх чуптаратӑп.

которая, беспомощно скрипя пером, двигается по бумаге.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах та вӑл шӑлӗсене шӑтӑртаттарса ҫеҫ илчӗ.

Но тот только скрипнул зубами.

3 сыпӑк // Леонид Агаков, Александр Артемьев. Борис Полевой. Чӑн-чӑн этем ҫинчен ҫырнӑ повесть. Леонид Агаковпа Александр Артемьев куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950

«Кам та пулин урӑххи пулсан хӑть, — терӗ Том хӑйӗн ӑссӗн, шӑлӗсене шӑтӑртаттарса, — ҫав хӑйне хӑй питех те чаплӑ тумланнӑ тесе, хӑйне аристократ тесе шутлакан Сент-Луирен килнӗ шукӑль арҫын ача пулас марччӗ хӑть. Тӑхта-ха!

Кто угодно, только бы не этот мальчишка! — думал Том, скрежеща зубами. — Кто угодно в городе, только не этот франт из Сент-Луи, туда же, воображает, что он аристократ, оттого что одет с иголочки. Ну погоди.

18-мӗш сыпӑк. Том хӑй курнӑ тӗлӗкӗ ҫинчен каласа кӑтартать // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней