Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

шӑршипе (тĕпĕ: шӑршӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Петро тутине вӑрӑммӑн чалӑштарчӗ, шупка сарӑ куҫ харшисене сиктерсе илчӗ те, куҫӗсене тартса, хуралса кайнӑ, табак шӑршипе касӑлнӑ сӑмса тутри ҫине сӑмсине нӑшлаттарса шӑнкартрӗ.

Петро длинно покривил рот, шевельнул белесыми бровями и, пряча глаза, высморкался в грязную, провонявшую табаком утирку.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таптаса пӑтратнӑ юшкӑнлӑ ҫӗрӗн, шапа лӑймакин кӳкӗрт тутиллӗ шӑршипе ҫуса тасатнӑ, кӑштах ҫӗрӗшнӗ ҫӳҫе тымарӗсен пылак шӑрши ҫӗкленет…

Поднялся серный запах взвороченной илистой земли, тины, горький и сладостный дух омытых и сопревших корней верб…

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Листницкий утнӑ ҫӗртех ҫав алӑ ҫине куҫне чалӑштарса пӑхрӗ, вербена шӑршипе хӗвел хӗртсе ӑшӑтнӑ хӗрарӑм ӳчӗн шӑршине ҫӑтнӑ май, хӑйне пӗчӗк ача пек телейсӗр те такам тӗрӗс мар, йывӑр кӳрентернӗн туйрӗ.

Листницкий, шагая, косился на эту руку, вдыхал запах вербены и нагретого солнцем женского тела и чувствовал себя по-детски глубоко несчастным, кем-то несправедливо и тяжко обиженным.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Садри улмуҫҫисем айӗнче — тигр тирӗ пек сарӑ йӑрӑмлӑ мӗлкесем; утар шӑршипе шӑрӑхра типсе кайнӑ ҫӗр шӑрши кӗрет.

В саду под яблонями — тигровые пятнистые тени, пахнет пчельником, выгоревшей землей.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӳлӗм тӳрех салтак пурнӑҫӗн хӗрхӳ шӑршипе тулса ларчӗ.

Сразу наполнил комнату прогорклым запахом солдатчины.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыҫалтан вӗсен ҫурӑмӗсем ҫине шанма пуҫланӑ армутин типӗ шӑршипе ӑшшине сарса, каҫ сӗмӗ сывлать.

Сзади сухим теплом и запахом вянущей полыни дышала им в спины ночь.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ватӑлса кайнӑ армути тӑррине ывҫинче йӑваласа, унӑн йӳҫенкӗ шӑршипе сывласа, Подтелков кӗтӳҫ патне пычӗ.

Разминая в ладони головку престарелой полыни, вдыхая острую горечь ее запаха, Подтелков подошел к пастуху.

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эшелонсенчен хӗрлӗ гвардеецсем сирпӗне-сирпӗне тухаҫҫӗ, пӑшал сассисем кӗрслетеҫҫӗ; станцисен тӗлӗнчи шлак шӑрши аркатупа вӑрҫӑ-харҫӑн йӳҫенкӗ шӑршипе хутӑшса сарӑлать.

Из эшелонов высыпали красногвардейцы; дробно грохотали выстрелы, над станциями запах шлака смешивался с прогорклым запахом войны, уничтожения.

XXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫамрӑк курӑкӑн, суха тимӗрри ҫавӑрса пӑрахнӑ, анчах юр шывӗн тӑварсӑр тутине ҫухатма ӗлкӗреймен ҫӗрӗн тутлӑ шӑршипе сывласси килчӗ унӑн, — чунӗ хӑпартланса ҫӗкленчӗ.

Представляя себе, как будет вдыхать сладкий дух молодой травы и поднятого лемехами чернозема, еще не утратившего пресного аромата снеговой сырости, — теплело на душе.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗрсе кайнӑ асфальт, бензин, ҫывӑхри тинӗсӗн тӑварлӑ шӑрши сарӑлнӑ; хӗрарӑмсем сапӑнакан духисен черченкӗ те уҫӑмсӑр шӑршипе пӗрле халӑх йышлӑ пурӑнакан кашни хулари евӗрлех уйӑрса илмелле мар тем тӗрлӗ шӑршӑсен хутӑшӗ сӑмсана кӑтӑклантарать.

Пахло нагретым асфальтом, перегаром бензина, близким морем, волнующим невнятным запахом дамских духов и еще какой-то разнородной неделимой смесью запахов, присущей всякому многолюдному городу.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Малти пӳлӗмре типӗ, ҫутӑ; йытӑ шӑршипе уксус шӑрши йывӑррӑн тапса тухнӑ.

В сухой, светлой передней тяжко воняло псиной, уксусом.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анкартисенчи капансем патӗнче шӑннӑ ҫӗр ирӗлнӗ те, иртен-ҫӳрен ҫынсен сӑмсисене хӗрхӳленнӗ улӑмӑн ӑша лӗклентерекен пылак шӑршипе кӑтӑклантарать.

На гумнах оттаивала у скирдов земля, колола в нос прохожего приторная сладость подопревшей соломы.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йӗпхӳллӗ ҫумӑр айӗнче пӗр типӗ вырӑн юлмиччен йӗпеннӗскер, вӑл, ҫирӗк йывӑҫҫисен чуна кӑтӑклантаракан хӗрхӳ шӑршипе касӑлса, хӑй пурӑнакан ҫӗр пӳрт тӗлне ҫитрӗ.

Он добрался до своей землянки, вновь весь пропитанный дождевой сыростью и запахом изопревшей ольховой листвы.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Йӑмӑх тӗссем майӗпенех сӳне пуҫларӗҫ, ту айккисем те тӗттӗмленчӗҫ, анчах нумайччен каҫ пулса ҫитеймерӗ, ту мӗлкисем хуран курӑнаҫҫӗ, чӗрӗ ҫӗр шӑршипе хыр шӑрши перет.

Угасли яркие краски, почернело и ребро горы, но вечер еще долго не наступал, лишь от гор ползли тени да веяло сыростью и запахом сосны.

XXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Чӑнах та, атте хуларан ҫитнӗ, сӗтел ҫинче хуларан​ килнӗ тутлисем, кӗтнисем: шур кулачӑ — батон, сӑмсана шӑршипе ҫуракан кӑлпаса ҫавракӑшӗ, ҫемҫешке клинтӑрсем…

И правда, отец приехал из города, на столе сладости с города, которых мы ждали: белый калач — батон, колбасный круг, вкусный запах которого ударяет в нос, мягкие баранки...

Атте хулана кайсан // Микулай Павловский. https://www.facebook.com/permalink.php?s ... 4345864182

Григорий, ҫӑмлӑ ут ҫиттин йывӑр шӑршипе чыхланса кайса, кӑшкӑрма пикенчӗ, урисемпе вите пӳлӗмӗн хӑмисене такӑртаттарма пуҫларӗ.

Давясь вонючей шерстью попоны, Григорий пробовал кричать, бил ногами в перегородку.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Площадь енчен варкӑш ҫил ирӗлнӗ юр шӑршипе лаша шӑкӗ шӑрши иле-иле килет.

Ветер нес по площади запах конской мочи и подтаявшего снега.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ильинична, сӑмсине каҫӑртса, шӑршласа пӑхрӗ, анчах та старикрен сивӗ сывлӑш шӑршипе квасак пӑчӑ тир шӑрши кӑна кӗрет.

Ильинична двинула ноздрями, но от старика несло морозом, кислым душком овчины.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Хушӑкӗ витӗр ыйхӑри хӗрӗн ӑшӑ ӳчӗн тутлӑ шӑршипе шерпет пек духи шӑрши кӗрет.

Из черной скважины сладко пахнет девичьим, теплым во сне телом и неведомым сладким запахом духов.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мускаври технически училище студенчӗ — Боярышкин; хӑйне хӑй ҫав тери юратнипе тата туберкулёзпа халран кайса ҫитнӗ хыткан учитель Баланда; унпала пурӑнакан учительница, Марфа Герасимовна, чӑмӑр та ватӑлма пӗлми хӗр, яланах аялти юбкине нӗрсӗррӗн кӑларса ярса ҫӳрекенскер; почтмейстер, йӳнӗ духи шӑршипе сӗркӗч шӑрши кӗрекен кулӑшларах хусах ҫын, пӑнтӑхса кайнӑскер.

Боярышкин — студент Московского технического училища; тощий, снедаемый огромным самолюбием и туберкулезом учитель Баланда; его сожительница — учительница Марфа Герасимовна — девушка нестареющая и круглая, с постоянно неприлично выглядывающей нижней юбкой; почтмейстер — чудаковатый, заплесневелый, с запахом сургуча и дешевых духов холостяк.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней