Корпус чувашского языка

Курӑк, кизил, хирти шӑлан тӗмӗсем ҫинче, йывӑҫсем ҫинче — пур ҫӗрте те цикадӑсем шӑрантарса юрлаҫҫӗ.

В траве, в кустах кизиля и дикого шиповника, в виноградниках и на деревьях — повсюду заливались цикады.

II // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Хумсем чӑмпӑлтатаҫҫӗ, ҫулҫӑсем шӑппӑн чӗлтӗртетеҫҫӗ, цикадӑсем лӑплантармалла мар хыттӑн чӗриклетеҫҫӗ.

Шелестел прибой, тихо шуршали листья, цикады стрекотали неуёмно и резко.

Ҫӗрлехи хуралта // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Маклай кайӑксем юрланине, цикадӑсем сӗрленине, ту ҫинчен юхакан пӗчӗк ҫырма шӑнкӑртатнине итлесе тӑчӗ.

Маклай стоял, прислушиваясь к пению птиц, звону цикад, шуму быстрого горного ручья.

Пӗрремӗш тус // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Анчах ку пӗрре хӑнӑхнӑ сасӑсем — вӑрманӑн ҫӗрлехи сассисем: шӑнкӑртатса шыв юхать, варкӑш ҫил килсе хускатнипе ҫулҫӑсем пӑшӑлтатаҫҫӗ, цикадӑсем чӗриклетеҫҫӗ.

Но это привычные звуки — ночные голоса леса: журчит ручей, шепчутся листья, встревоженные ветерком, стрекочут цикады.

ХLIV сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Цикадӑсем чарӑна пӗлмесӗр чӗриклетни сывлӑшра янӑраса тӑнӑ, ҫавӑнпа йӑнӑш илтӗнме те пултарнӑ.

Цикады наполняли воздух своим неугомонным стрекотаньем, и легко можно было ошибиться.

XXXII сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

ҫурма хытӑ ҫунатлисем (цикадӑсем, пӑрҫасем);

Полужесткокрылые (представители: цикады, блохи).

Пӗрремӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Цикадӑсем кана сасӑ кӑлараҫҫӗ, вӗсем чарӑна пӗлми те яланах пӗр пек ҫатӑртатнине пула хӑлха янӑранӑ евӗр туйӑнать.

Одни цикады вторили ей, и их неугомонно-однообразный треск казался звоном в ушах.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Цикадӑсем кӑшкӑраҫҫӗ, Кедрон шывӗ пӗр евӗррӗн шарласа тем мӑкӑртатать, хулара каҫхи хуралҫӑ хурлӑхлӑн тӑстарса юрлани илтӗнет.

Кричат цикады, монотонно лепечет Кедронский ручей, слышно, как в городе заунывно поет ночной сторож.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Тулта ҫеҫ, ҫул таврашӗнчи тӗмсенче, цикадӑсем типпӗн те хӗрӳллӗн кӑшкӑрнӑ, унтан тата, талт-талт тапса, хӑлхара юн шавланӑ.

Только снаружи, в придорожных кустах, сухо и страстно кричали цикады, и кровь толчками шумела в ушах.

VI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.