Корпус чувашского языка

Эпӗ кӗпене кӑкӑр ҫумне чӑмӑртанӑ та ҫурма ҫарамас тӑратӑп, ҫав тери тарӑхатӑп, мӗншӗн тесен манӑн тӑрӑшуҫӑсем кӑшкӑрашнӑран, ахӑлтатса кулнӑран халӑх пӗр кӗтӳ килсе тулчӗ, паҫӑртанпах пӗр-пӗринпе хӗрӳллӗн сӳтсе яваҫҫӗ — «мӗскер унта?» — эпӗ вара унталла-кунталла ҫаврӑнкалатӑп, йӗкӗлтевҫӗсене куҫӑмсемпе сире-сире ывӑтатӑп.

Я стоял, прижимая к груди рубашку, полуголый, и был так взбешен, что крики и хохот пестунов моих привлекли кучу народа и давно уже шли взаимные, горячие объяснения — «в чем дело», — а я только поворачивался, взглядом разя насмешников.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.