Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тӑваткалӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Никам пӗлмест-ҫке, мӗн сӗнет Ҫынна вылянчӑк ӑраскалӗ — Пӗррехинче ҫул тӑваткалӗ Тен, тӗл пултарӗ вӗсене.

Помоги переводом

X // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Тӳпен кӑвак тӑваткалӗ тунсӑх сапалать.

Синий квадрат неба веял грустью.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Виҫҫӗмӗш тӑваткалӗ пӗрремӗш пек пулать.

Третья клетка узора такая же, как первая.

Тӗрлӗрен пирсем тата кавирсем // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Асӑннӑ ҫи витти тӗрринчи кашни тӑваткалӗ ҫирӗм ҫипрен тӑрать: вуннӑшӗ шурӑ, вуннӑшӗ хура.

Каждая клетка состоит из 10 белой и 10 черной ниток, всего 20.

Тӗрлӗрен пирсем тата кавирсем // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Хура йӑрӑмсем пӗр тӑваткалӗ урлӑ, тепӗр тӑваткалӗ тӑрӑх каҫаҫҫӗ, ҫавӑнпа та пӗр пушӑчӗ теприн урлӑ каҫса, виҫҫӗмӗшӗн айне кӗрсе тухнӑ пек курӑнать.

Черные полоски переходят из одной клетки в другую, поэтому одна, пересекая другую, выглядит так, будет вылезает из-под третьей.

Тӗрлӗрен пирсем тата кавирсем // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Уҫнӑ алӑкӑн кӑвак тӑваткалӗ тӗлӗнче вӑл пӗр минутлӑха чарӑнса тӑчӗ те ыйтрӗ:

Он на минуту задержался в синем квадрате открытой двери и спросил:

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Автомачӗсене малалла тӑсса тытнӑ боецсем урам тӑваткалӗ урлӑ аялтан пуҫласа ҫӳле ҫити шатӑртатса-кӗмсӗртетсе тӑракан ҫурт еннелле ыткӑнчӗҫ.

С автоматами наперевес бойцы неслись через перекресток на клокочущий снизу доверху дом.

XVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Юхӑннӑ кӗтес, юнлӑ ҫул тӑваткалӗ, ҫапӑҫу хирӗ, — эсӗ кунтан ывӑлун чӗришӗн татах та тӑвантарах!

Разоренный край, кровавый перекресток, поле битвы, — отсюда ты еще роднее сыновнему сердцу!

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӗҫ, сывлӑшра йӑлтӑркка пӗкӗ туса, кӑвак картуз тӑваткалӗ ҫине вӗҫсе анчӗ.

И шашка, описав искровую дугу, впилась в голубой квадрат фуражки.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Пӗр урам тӑваткалӗ чухлӗ кайсан, Кошевой Иван Алексеевич еннелле ҫаврӑнчӗ, унӑн хӗрачанни пек кӳпшекрех тутинче тӗлсӗр кулӑ выляни палӑрчӗ.

Прошли квартал, и Кошевой повернулся к Ивану Алексеевичу, на полных, девичьих губах его блуждала потерявшаяся улыбка:

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ик ҫул тӑваткалӗ хыҫӗнче часовньӑн шӗвӗр кӗтеслӗ тӑрри сӗмленсе палӑрать.

За поворотом на шляху у перекрестка тонко вырисовывалась остроугольная верхушка часовни.

23 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Митридат пур урамран та курӑннӑ пирки, хӗҫпӑшалланнӑ ту кашни ҫул тӑваткалӗ тӗлӗнче вӑрҫӑ пуҫланнине пӗлтерсе тӑрать.

И так как виден был Митридат с любой улицы, то вооруженная гора нависала теперь над каждым перекрестком как напоминание о войне.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Варя хӑвӑрт ҫаврӑнчӗ те урам тӑваткалӗ урлӑ утса мар, чупсах каҫрӗ, кӗҫ-вӗҫ ӗсӗклесе ярасран аран тӳссе, вӑл старикпе сывпуллашма та пултараймарӗ.

Варя быстро повернулась и не пошла, а побежала через площадь, давясь рыданиями, она не в силах была даже попрощаться со стариком.

XXIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӗсем ҫак килӗшӳсӗр сӑвва темӗн тӗрлӗ калама, вӗҫӗмсӗр улӑштарма вӗренсе ҫитнӗ, вара йӗп-йӗпе тара ӳкнӗ Давыдов, ачасене, Лушкӑна тата хӑйӗн ҫемҫешке кӑмӑлне чунтан ылханса, Лушкӑпа пӗрле икӗ урам тӑваткалӗ кайнӑ ҫӗре хайхи «унаман чуста» унанӑ чуста, тӑварсӑр, кӑпӑш, тутлӑ чуста тата темле чуста та пулса тӑнӑ.

Они бешено изощрялись, без конца варьируя свое нелепое двустишие, и пока мокрый от пота Давыдов проходил с Лушкой два квартала, кляня в душе ребятишек, Лушку и свою слабохарактерность, «кислое тесто» последовательно превращалось в крутое, пресное, сдобное, сладкое и так далее.

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней