Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

тараватсӑр (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑрттӑн салхуллӑхпа уйрӑлтӑм эпӗ халиччен курман ҫыншӑн сапаланчӑк та тараватсӑр Севастопольтен, ҫавӑн пек тухса тӑрать вӑл Мекензи тӑвӗсем ҫинчен пӑхсан.

Я с грустью провожал глазами Севастополь, разбросанный, на посторонний взгляд, вероятно, неприветливый, каким он виден с Мекензиевых гор.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫак тараватсӑр вырӑнсене часрах пӑрахса хӑварас тесе, таркӑнсем темӗнле хыпалансан та, тӑваттӑмӗш кунӗнче тин, февралӗн 23-мӗшӗнче, вӗсем ҫӳллӗ мар тӗмсем ӳсекен уҫӑ вырӑнсене тухрӗҫ.

Но как ни спешили беглецы поскорее покинуть эти неприветливые места, только через четыре дня, 23 февраля, они выбрались на открытое место, поросшее невысоким кустарником.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хупах хуҫине Гленарван, ӗҫленӗшӗн тесе, темиҫе кӗмӗл укҫа парса тав турӗ, вара ҫак тараватсӑр ҫуртран тухса кайма кӑна тӑчӗ, ҫавӑнтах унӑн куҫӗсем стена ҫумне ҫыпӑҫтарса хунӑ плаката асӑрхарӗҫ.

Гленарван отблагодарил хозяина харчевни «за труды» несколькими монетами и собирался уже покинуть неприветливый дом, как вдруг его внимание приковал прибитый к стене плакат.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Юханшыв хӗррипе, тӗтре витӗр тараватсӑр хуран курӑнса, талккӑшпех садсем тӑсӑлаҫҫӗ.

Сплошные сады тянулись над речкой, неприветно чернея в тумане.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн тараватсӑр ҫути, ҫил шыва вӗтӗ хумлӑн кӑтрашкалантаракан вырӑнсенче йӑрӑм-йӑрӑм хуран йӑлтӑртатса, Дон тӑрӑх сивӗ шурӑ ҫулӑм пек сапаланса юхать.

Свет его белым холодным пламенем растекался по Дону, играя отблесками и черными переливами там, где ветер зыбил воду легкой рябью.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн Михаила ыталасси килнӗччӗ, анчах кулмасӑр пӑхакан куҫӗсенчи тараватсӑр сивӗ хӗлхеме асӑрхарӗ те тытӑнса тӑчӗ.

Он хотел обнять Михаила, но увидел в безулыбчивых глазах его холодок, неприязнь и сдержался.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, йынӑшса ярса, пуҫӗнчи тутӑра сӳсе пӑрахрӗ, типсе кайнӑ, тараватсӑр ҫӗр ҫине пичӗпе чикӗленсе ӳкрӗ те, ҫумне кӑкӑрӗпе тӗршӗнсе, куҫҫульсӗр ӗсӗклесе ячӗ.

Она со стоном сорвала с головы платок, упала лицом на сухую, неласковую землю и, прижимаясь к ней грудью, рыдала без слез.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Асаилӳсем килсе капланнипе чунӗ кӳтсе ҫитнӗ Наталья шӑппӑн чӗркуҫҫи ҫине кукленсе ларчӗ, мӗн ӗмӗртен виле шӑрши кӗрекен тараватсӑр ҫӗр ҫумне пичӗпе тӗршӗнчӗ.

Потрясенная нахлынувшими воспоминаниями, Наталья молча опустилась на колени, припала лицом к неласковой, извечно пахнущей смертным тленом земле…

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хур, ҫак тараватсӑр ҫӗре юлашки хут ыталанӑ пек, ҫуначӗсене сарса пӑрахнӑ, — мӑйне тӑсса выртать.

Гусь лежал, вытянув шею, распластав крылья, словно обнимал напоследок эту неласковую землю.

XLV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ыйхӑланӑ пек лӑпкӑ тӑрать октябрь уйӑхӗнчи тӗксӗм кун: тараватсӑр хӗвелӗн сапаланчӑк ҫутинче пӗтӗм тавралӑх канлӗн, пӗр шӑв-шавсӑр, ним хускалми тӗлӗрнӗ пек туйӑнать.

Сонлив и мирен был тусклый октябрьский день; благостным покоем, тишиной веяло от забрызганного скупым солнцем пейзажа.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав вӑхӑтрах пӗр самантлӑха та тараватсӑр Польша ҫӗрӗнчен инҫетри-инҫетри Дон тӑрӑхӗ вӗсен асӗнчен тухма пӗлмест.

Но не выходила ни у кого из головы далекая от неласковой польской земли Донщина.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн сӑмахӗсем — чул ҫине ӳкекен ҫумӑр тумламӗсем — тараватсӑр хӑйранаҫҫӗ.

И слова — дождевые капли на камень — точились скупо.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

А, тепӗр тесен, кирек ӑҫта ҫырсан та пурӗпӗрех-ҫке, тараватсӑр этем… пӗтнӗскер…

Да ему всё равно, как его ни записывай: непутящий человек… пропащий…

Кӑткӑс ӗҫ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 95–99 стр.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней