Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

такамӑн (тĕпĕ: такам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сасартӑк пурте шӑпланчӗҫ, — такамӑн чӗмсӗрлӗхӗ кӗтмен ҫӗртен тата авӑккӑн килсе ҫапса мӗн пур ҫӑвара хупларӗ.

Вдруг все умолкли, — чье-то молчание, наступив внезапно и круто, закрыло все рты.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Дигэ куҫӗсене мӗншӗн хупнине халӗ тинех ӑнлантӑм, вара пӗр тӳре-француз пирки такамӑн калавӗ аса килчӗ: ҫак этем Наци банкӗн путвалне лекнӗ-мӗн, ылтӑн тӑрӑхсен куписен хушшинче ҫӳренӗ хыҫҫӑн ниепле те тухса каяйман, пӗр стакан эрех ӗҫтерсен тин…

Тогда я понял, почему Дигэ закрыла глаза, и припомнил чей-то рассказ о мелком чиновнике-французе в подвалах Национального банка, который, походив среди груд золотых болванок, не мог никак уйти, пока ему не дали стакан вина.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Тахҫанхи тусӗсем ахӑр; такам такамӑн пурнӑҫне ҫӑлнӑ е ҫав манерлӗ, — терӗ Галуэй.

— Кажется, старые друзья; кто-то кому-то спас жизнь или в этом роде, — сказал Галуэй.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Сӑмах хӑрушлӑх, ҫухату, иккӗленӳсем пирки, такамӑн темӗн ыратни, чир ҫинчен, «тӗп-тӗрӗс пӗлмелли» ҫинчен пырать.

Речь шла об опасности, потере, опасениях, чьей-то боли, болезни; о том, что «надо точно узнать».

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Давенант хӑйӗншӗн тӑрӑшнине пӑлхануллӑ туйӑмпа ӑнланать, — такамӑн кӑнттам алли ун кӗлетки тавра тӗрме утиялне хӗрхенсе ҫавӑрса чикрӗ тейӗн.

Давенант испытал покорное чувство заботы, как будто грубая рука хмуро подоткнула вокруг него тюремное одеяло.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унӑн арӑмне такамӑн тӗрлӗ хӑтланӑвӗ кӑсӑклантарман, ҫавӑнпа та вӑл ҫиллессӗн каласа хунӑ: вӑл, упӑшки ӗнтӗ, чулҫӑпа ӗҫсе лартнӑ та — мӗн калаҫнине иккӗшӗ те япӑх ӑнланаҫҫӗ.

Его жене некогда было углубляться в человеческие причуды, она резко заявила, что, верно, он напился с каменщиком, поэтому оба плохо понимали, что говорят.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Эпир паллашрӑмӑр, вара вӑл манӑн укҫан ҫуррине кивҫенле илчӗ, мӗншӗн тесен ӑна хӑйне тепӗр кунне такамӑн миллион памалла-мӗн.

Мы познакомились, а он взял у меня взаймы половину моих денег, потому что сам должен был на другой день получить миллион.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Хонс вӗтӗртетсе-тӗрткелешсе, хыпаланса, такӑна-такӑна, арпаша-арпаша мана хӑй мӗнле пуйса кайни пирки (такамӑн пайӗсене сутнӑ-мӗн) кӑштах чӑнах та шанчӑксӑртарах истори каласа кӑтартрӗ, эпӗ таврана кӑсӑклансах сӑнаса пытӑм.

Пока Хонс с неестественной для него суетливостью, сбиваясь и путаясь, рассказывал мне действительно слегка подозрительную историю своего обогащения (перепродал чьи-то паи), я с любопытством осматривался.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

Тӳпен тӗлӗнтермӗш, хӗрлӗ пушарӗ такамӑн ҫапма ҫӗкленнӗ ал тупанне аса илтерет.

Отвратительный, красный пожар неба напоминал чью-то огромную, поднятую для удара ладонь.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Шухӑша кайса утать: Кароле паянах шыраса пӑхмалла-ши е ырана хӑвармалла-ши; унччен те пулмарӗ — такамӑн йӑрӑ алли ӑна хул пуҫҫинчен ҫатӑрласа тытрӗ.

Задумчиво шел он, не зная, сейчас ли искать Кароля, или отложить на завтра, как вдруг быстрая рука схватила его плечо.

Вӑрӑ вӑрманта // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 243–251 с.

Ҫак вӑхӑтра кантӑк леш енчи ҫутӑлакан сӗмлӗхрен такамӑн шӑтарасла вӗри куҫӗ арҫын ачана ӗнсинчен тӑрӑнчӗ; вӑл ҫаврӑнчӗ те айлӑм хӗрринче ҫулӑмланса хӑпаракан хӗрлӗ пӗкке курчӗ.

Между тем в просветлевшей тьме за окном чей-то пристальный, горячий взгляд уперся в затылок мальчика, он обернулся и увидел красный сегмент, пылающий за равниной.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 85–91 с.

Тарӑн ту хушӑкӗнчи такамӑн шӑмми-шакки…

Чей-то скелет среди глубокого ущелья…

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 49–57 с.

Горизонтра кӑна темӗскер, тиркевлӗ пӗлӗт евӗрлӗскер, шурӑ, кахал ҫумӑр пӗлӗчӗсен хушшинчи тӗтре татӑкӗ пек малалла тӑсӑла-тӑсӑла куҫать — ҫак тӗтрене сӑнарлава кӑштах вӑйлатсан такамӑн сухалӗ вырӑнне ним мар йышӑнаятӑп.

Только на горизонте нечто, подобное прихотливому облаку, быстро двигалось среди белых, ленивых туч с вытянутым вперед обрывком тумана, который, при некотором усилии воображения, можно было счесть похожим на чью-то бороду.

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Эстамп — ҫулланнӑ ҫын, ҫав тери шуранка, сӑрӑ куҫлӑ, куҫ харшисем хӗрлӗ, калаҫма кӑмӑлламасть; Рениор — вӑрӑм хура ҫӳҫлӗ, чармак куҫлӑ, такамӑн тумне тӑхӑннӑ манаха аса илтерет; Чинчар — кукӑр, йӑрӑ старик, шӑлӗсем хуралнӑ, кӑвак куҫӗсем тунсӑхлӑ, тӑрӑхлавлӑ.

Эстамп был пожилой, очень бледный, сероглазый, с рыжими бровями, неразговорчивый человек; Рениор, с длинными черными волосами и глазами навыкате, напоминал переодетого монаха; Чинчар, кривой, ловкий старик с черными зубами и грустным голубым глазом, отличался ехидством.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Такамӑн кӑмӑлӗ ыйтнине пӑхӑннӑн вӑл выртнӑ ҫӗртен тӑрса ларчӗ, хӑлхине ҫӗр ҫумне тытрӗ; унтан… виле ӳте хунӑ вӑрттӑн шӑтӑкран пурнӑҫӑн уҫӑмсӑр пӑшӑлтатӑвне, чӑшӑлтатӑва, сисӗни-сисӗнми хусканӑва тата аякран-аякран килекен сасса илтрӗ; ҫак сасӑ, ахӑртнех, тупӑк тӑвӑрлӑхӗнче ухмаха ернӗ ҫын ҫухӑрӑвӗпе янӑрать.

Она приподнялась, движимая как бы чужой волей, приникла ухом к земле, и там, из таинственной глубины праха, услышала темные звуки жизни, шорох и неясное трение, и глухой отзвук голоса, который, может быть, оглашал тесноту гроба воплем, близким к безумию.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Кунта такамӑн чаплӑ ӑйӑрӗ ҫӳретчӗ ӗнтӗ.

Помоги переводом

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Уҫӑ кантӑкран сӗтел ҫинчи кӗленче курӑнать; ҫавӑнтах такамӑн вараланчӑк алли ҫурма кӑвак мӑйӑхне сӑвать.

В раскрытом окне, на столе, виднелась бутылка; возле нее чья-то грязная рука доила полуседой ус.

III. Шурӑмпуҫ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫенӗхе халӑх лӑк тулсан, хӗсӗнсе ларнӑ Пашка пулӑ шӑрши кӗрекен такамӑн тӑлӑпӗ ҫумне таянчӗ те, кӑтӑш пулчӗ.

Когда сени мало-помалу битком набились народом, стиснутый Пашка припал лицом к чьему-то тулупу, от которого сильно пахло соленой рыбой, и вздремнул.

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

Такамӑн ирсӗр алли завода хӗрлӗ ялав кӑларса ҫакнӑ.

Чья-то преступная рука вывесила на заводской трубе красный флаг.

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пӳрт тӑрринчи шӑтӑк витӗр кӗрекен уйӑх ҫутинче такамӑн сӑнӗ курӑнчӗ те каллех ҫухалчӗ.

В яркой полосе лунного света, падавшего сквозь дыру в крыше, показалось чье-то лицо и снова скрылось.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней