Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Чуптума (тĕпĕ: чупту) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Спартак алӑкран кӗрсенех, Мирца ун патне чупса пычӗ, ыталаса илсе, пуҫӗнчен чуптума тытӑнчӗ.

Как только увидела Спартака входящим в свою комнату, Мирца бросилась к нему, обвила его шею руками и стала покрывать лицо поцелуями.

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Мальвина, пӗр сӑмах чӗнмесӗрех, Буратинона мӑйран ыталаса илчӗ, анчах чуптума пултараймарӗ, Буратинон вӑрӑм сӑмси кансӗрлерӗ.

Мальвина, не говоря ни слова, обхватила Буратино за шею, но поцеловать не смогла — помешал его длинный нос.

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино ӑна шӑл тасатмалли порошок пек шурӑ питҫӑмартийӗсенчен ярса илчӗ те чуптума пуҫларӗ.

Буратино схватил его за щёки, белые, как зубной порошок, целовал.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывӗнчен тарать те, инкек-синкек тӗлӗшпе, хӑйӗн юлташне тӗл пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Кунта пуканесем каллех ытаклашма, чуптума, тӗккелеме, чӗпӗтме тата вучахра питех те хӑрушшӑн ҫунса пӗтесрен хӑтӑлса юлнӑ Буратинона ыталаса чуптума пуҫларӗҫ.

Тут куклы опять начали обнимать, целовать, толкать, щипать и опять обнимать Буратино, так непонятно избежавшего страшной гибели в очаге.

Синьор Карабас Барабас Буратинона ҫунтарса ярас вырӑнне пилӗк ылтӑн укҫа парать те килне ярать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Пуҫларӗҫ чуптума, юратса чӗпӗтме, ҫапкалашма, — Буратино пӗрин аллинчен тепӗрин патнелле сирпӗнсе кӑна тӑрать.

Начали обнимать, целовать, щипать, — Буратино переходил из рук в руки…

Комеди кӑтартнӑ чухне пуканесем Буратинона палласа илеҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӑл темле хӗрарӑм, ҫӗвӗҫпе пурӑннине эпӗ пӗлеттӗм, ҫав хӗрарӑм ҫинчен вара ӑнланса илеймесӗр те хӗрхенсе шухӑшлаттӑм: вӑл сав вӑрӑм шӑмӑсене ыталама, ҫав ҫӗрӗк шӑрши йывӑррӑн кӗрекен ҫӑвара чуптума епле йӗрӗнмест-ши? теттӗм.

Я знал, что он живет с какой-то швейкой, и думал о ней с недоумением и жалостью: как она не брезгует обнимать эти длинные кости, целовать этот рот, из которого тяжко пахнет гнилью?

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Ачасем, эпӗ сире вӗрентӗп чуптума вӗренес килет-и? — терӗ.

— Хотите, мальчики, я вас научу целоваться?

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Чуптума тытӑнтӑр-и? — шӳт турӗ Евсеич.

Целоваться полезла! — шутил Евсеич.

Гришка Хват // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 18–40 с.

— Хӑна-ху тыткалама пӗлместӗн, мӗнле эсӗ чухламастӑн тутаран чуптума юраманнине?

— Невежа, как же ты не понимаешь, что в губы нельзя целовать?

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫамрӑкки куҫхаршисене сиввӗн пӗрӗнтерсе, пукан хыҫӗ ҫумнелле тайӑнса, итлесе ларатчӗ; аслӑраххи — ҫинҫешке те хӑпартланса тӑракан ҫӳҫлӗскер — сасартӑк питне алӑ тупанӗсемпе хупласа илчӗ, унӑн хулпуҫҫийӗсем чӗтреме пуҫларӗҫ, гимназист кӗнекене ывӑтса ячӗ, ҫамрӑк хӗрарӑмӗ ура ҫине сиксе тӑрса тухса тарсассӑн, гимназист хӑпартланса тӑракан ҫӳҫлӗскерӗ умне чӗркуҫленсе ларчӗ те, унӑн аллисене чуптума тапратрӗ.

Молодая слушала, сурово нахмурив брови, откинувшись на спинку стула; а постарше — тоненькая и пышноволосая — вдруг закрыла лицо ладонями, плечи у неё задрожали, гимназист отшвырнул книгу, а когда молоденькая, вскочив на ноги, убежала — он упал на колени перед той, пышноволосой, и стал целовать руки её.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Малиша амӑшӗ ӑна ыталаса илчӗ, пичӗ патне чӗвӗнсе ҫитейменнипе унӑн аллисемпе кӑкрине чуптума тытӑнчӗ.

Мама обняла Малишу, целуя руки и грудь, потому что не доставала до лица.

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Тур ҫырлахах, килтӗн иккен эсӗ! — кӑшкӑрса ячӗ вӑл пӳртре, вара, алӑка хӑвӑрт уҫса, тӑхӑннӑ-тӑхӑнманах сиксе тухрӗ те Малишӑна ыталаса чуптума, унӑн питне хӑйӗн куҫҫулӗпе йӗпетме пуҫларӗ.

Ох, господи, еще раз погляжу на тебя! — сразу же отозвалась она из дому и, быстро открыв дверь, полуодетая, обняла Малишу, орошая его слезами.

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вавжон та господин ури патнелле ӳкрӗ, пӗлӗт хӗррине ярса тытнӑ пек, ун сюртукӗн аркине тытрӗ те ӑна чуптума тытӑнчӗ.

Вавжон в свою очередь повалился в ноги господину и, целуя полу его сюртука, вцепился в нее, будто за край неба ухватился.

II // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Вӑл халь ӑна чип-чиперех ыталаса илсе чуптума пултарать ӗнтӗ — ҫакна Кларк хыттӑн шанса тӑрать.

Он мог бы сейчас без всякого риска — в этом он твердо был уверен — обнять и поцеловать Терезию.

11 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Тепӗр ывӑлӑра та ан манӑрччӗ, — терӗм эпӗ ун аллине чуптума пырса, ҫав вӑхӑтра хамӑн сӑна та, сасса та ирӗксӗрех Володьӑнни пек тума тӑрӑшрӑм.

— И второго сынка не забудьте, — сказал я, подходя тоже к ее руке и стараясь невольно перенять выражение лица и голоса Володи.

ХLII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Савнӑ аннеме килсе ҫитнӗ ятпа саламлатӑп, ун аллине чуптума ирӗк ыйтатӑп.

— Имею честь поздравить с приездом милую мамашу и целовать ее ручку.

ХLII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл каретӑран тухнӑ-тухманах, Володя пӗр кулмасӑр-тумасӑр куҫне хӗссе хучӗ, вара урисене шаклаттарнӑ май тайкалана-тайкалана пуҫ ухса ун аллине чуптума пычӗ те такампа паллаштарнӑ чухнехи пек ҫапла каларӗ:

Как только она вышла из кареты, Володя, сделав серьезное лицо и мутные глаза, расшаркиваясь и раскачиваясь, подошел к ее руке и сказал, как будто представляя кого-то:

ХLII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл ман алла хыттӑн чӑмӑртарӗ, вара, куҫҫуль тухнӑран сасартӑк ӗсӗклесе илсе, Любочкӑна хура пуҫӗнчен икӗ аллипе ярса тытрӗ те куҫӗнчен чуптума тытӑнчӗ.

Он крепко пожал мою и вдруг, всхлипнув от слез, взял обеими руками Любочку за ее черную головку и стал целовать ее в глаза.

XXXV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мимипе Любочкӑна чуптусан, Катенька патне ҫывхарнӑ чух ман пуҫа: ӑна чуптума аван мар ӗнтӗ, текен шухӑш пырса кӗчӗ те, эпӗ, ним чӗнмесӗр, хӗрелсе кайса, чарӑнтӑм.

Расцеловавшись с Мими и Любочкой и подходя к Катеньке, мне вдруг пришло в голову, что уже неприлично целоваться с ней, и я, молча и краснея, остановился.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ку чӑнах та тӗрӗс; пирӗн туслашура эпӗ чуптӑватӑп, Дмитрий вара питҫӑмартине чуптума парать; анчах вӑл мана чуптума та хатӗр.

Это совершенно справедливо; и в нашей дружбе я целовал, а Дмитрий подставлял щеку; но и он готов был целовать меня.

XXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней