Корпус чувашского языка

Гнор — асамлӑ ҫутӑпа тӗрлӗ тӗслӗ мӗлкесен вӑййин, ешӗл йывӑҫ-курӑк ӗнтӗркевӗн тыткӑнӗнче; ҫӗр тулли кӑкӑрӗпе сасӑсӑр сывлать — тискер кайӑксен юратуллӑ кӑшкӑрӑвӗ евӗр йӑваш тата хаяр пуш хирсен шухӑша путнӑ ҫӗрӗ.

Волшебный свет, игра цветных теней и оцепенение зелени окружали Гнора; земля беззвучно дышала полной грудью — задумчивая земля пустынь, кротких и грозных, как любовный крик зверя.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.