Корпус чувашского языка

Вӗсен пит-куҫӗнче каллех аслатиллӗ ҫумӑр ӑмӑрлӑхӗ ситреленсе сирӗлсе ҫухалчӗ, унта телей, ҫурхи шурӑмпуҫ хӗвелӗ вӗлт-вӗлт хӗмленчӗ, йӑлтӑр-йӑлтӑр йӑлтӑртатрӗ.

Помоги переводом

Мӑнтӑрккапа Вӑрӑмкка (е Турӑ пӳрни) // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 8–35 с.

Ҫапла тарават пупленӗ май пакӑлтин тӑлпу ӑмӑрлӑхӗ унран кӗрнеклӗ, ӗлккен тӑвакан курӑнми темӗскере ҫухатрӗ; куҫӗсем йӑлкӑшаҫҫӗ те элекҫе кӑтартаҫҫӗ; ҫулӗсене кура мар пӗлме юратаслӑхӗ сӑнӗнчи кӑмӑлсӑр йӗрсене ҫемҫетрӗ; туйинчен вӗчӗрхеннӗн таяннӑскер халӗ куҫ хупанкисемпе кӑмӑллӑн мӑчлаттарать.

При этом проявлении общительности внушительная мрачность болтуна утратила нечто неуловимое, делавшее ее солидной; глаза блеснули, выдав сплетника; несвойственное возрасту любопытство смягчило мрачные черты и, нервно опершись о палку, человек умильно захлопал веками.

Чӗмсӗрлӗх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 267–275 с.

Уйӑх пайӑркисем ӳксен, унӑн кӗмӗлпе илемлетнӗ ӑмӑрлӑхӗ тата кӗмӗлпе тыттарнӑ казак йӗнерӗн сӑмси пӗтӗм тӑкӑрлӑкра шап-шуррӑн ҫиҫсе илчӗҫ.

Серебряный нагрудник и окованная серебром высокая лука казачьего седла, попав под лучи месяца, вдруг вспыхнули в темени проулка белым, разящим блеском.

1-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959