Корпус чувашского языка

Ҫӗр шӑршипе тулнӑ сывлӑш малтан, шутласа тӑнӑн, ҫил кӑларттарса ҫаврӑнакан лапаткасем умӗнче тӑхтав тунӑ пек пулчӗ, унтан, тем пысӑкӑш ҫӑварлӑ тӗттӗм те нӳрӗ кӗпҫене кӗрсе, штрексенелле ыткӑнчӗ, шахтерсен чӗрисенче хӗвелпе ҫӳллӗ-ҫӳллӗ тӗксӗм сенкер тӳпе еннелле канӑҫсӑррӑн сӗтӗрекен туйӑм хӑпартса, лавӑсемпе заводсенче ашкӑнма пуҫларӗ.

Воздух, пропитанный запахами земли, как бы остановился перед бешено кружащимися лопатками, мгновение подумал и ринулся в темную, сырую паста ствола, ворвался в штреки и пошел гулять во лавам, забоям, будоража души шахтеров необъяснимо сладкой тоской по солнцу, по высокому темно-голубому небу.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.