Корпус чувашского языка

Пуш хирӗн пысӑк чӗринче этемӗн пӗчӗк чӗри талтлатать; ӳсен-тӑран мириадисем ыйхӑллӑн сывлаҫҫӗ; йӑл кулса — Стар вӗсен ҫурма уҫӑ пӗчӗкҫӗ ҫӑварӗсене курать, курӑк-чечек кӗпҫисен чӑштӑртатӑвне тӑнласа утать.

Маленькое сердце человека стучало в большом сердце пустыни; сонные, дышали мириады растений; улыбаясь, мысленно видел Стар их крошечные полураскрытые рты и шел, прислушиваясь к треску стеблей.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 415–430 с.

Ҫулӑмлӑ кӑвайтран ҫивӗч кӑвар куҫӗсен купи ҫеҫ юлчӗ, вӗсем ҫӗре, хуҫланакан ҫӗҫҫе, эпӗ ларакан йӗнер тӑхине курӑни-курӑнми ҫеҫ ҫутатаҫҫӗ, эпӗ пуҫ ҫийӗнчи курӑнми ҫулҫӑсен салху чӑштӑртатӑвне тӑнлатӑп.

От пламенного костра осталась кучка огненнозорких углей, скупо озарявших землю, складной ножик и бляхи седла, на котором я сидел, прислушиваясь к заунывному шелесту невидимой, над головами, листвы.

V. Бигӑн ту ҫул // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Вӑл кӗсменне пӑрахрӗ, ларчӗ, малалла унпа мӗн пулса иртрӗ — ас тумасть; ӑнӗ мӑкалчӗ, шухӑшӗн вӑйсӑр, чирлӗ вӑйӑмӗ шыв тӗпӗн ӑшӑха лексе ҫапӑнакан чӑштӑртатӑвне, ҫыранӑн типӗ сывлӑшне, лӑпкӑлӑха ярса тытасшӑнччӗ…

Он бросил весло и сел, что было с ним дальше — он не помнил; сознание притупилось, слабые, болезненные усилия мысли схватили еще шорох дна, ударяющегося о мель, сухой воздух берега, затишье.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.