Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

улла (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Акӑ — кӑвайт кӗлӗ, акӑ — таптаннӑ мӑк, — унта Аэлита улла юррине юрланӑччӗ.

Вот — пепел костра, вот примятый мох, где Аэлита пела песню уллы.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

«Улла, улла…» — вут-ҫулӑма ункӑласа шӑппӑн ӳлеме тытӑнчӗҫ марсиансем.

«Улла, улла», — тихими голосами завыли марсиане, окружив огонь.

Лару-тӑру улшӑнать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Авалхи йӑлапа, — терӗ Аэлита ҫирӗппӗн, — арҫынна улла юррине юрласа панӑ хӗрарӑм унӑн арӑмӗ пулса тӑрать.

— По древнему обычаю, — сказала Аэлита почти сурово, — женщина, спевшая мужчине песню уллы — становится его женой.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вара Аэлита плащ айӗнчен пӗчӗк улла туртса кӑларчӗ, вырнаҫрӗ те — ҫӗкленчӗк чӗр куҫҫинчен чавсипе тӗревленсе хӗлӗхсене хускатма пикенчӗ.

Тогда Аэлита вынула из-под плаща маленькую уллу и, сидя, опираясь локтем о поднятое колено, тронула струны.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ихӑна каларӑм: апатланмӑшра чечек ытларах ларт, вӑл пӗччен юлсан вара ун валли улла калатӑр.

Я сказала Ихе: поставь побольше цветов в столовой, когда он останется один, пусть ему играет улла.

Ӑрӑм-сурӑм (тухату) // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Нумайӑшӗ улла сассине илтет.

Многие слышат звук уллы.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Анчах Магацитлсем Кӗтӳҫе ӗненекенсене тӗкӗнмеҫҫӗ, Сӑваплӑ Уратаран перӗнмеҫҫӗ, Соам гейзер ҫывӑхне пымаҫҫӗ, ту хушӑкӗсене шала кӗмеҫҫӗ, — унта вара кӑнтӑрлахи сехетсенче вӗрсе иртекен ҫил вӑрттӑн-ытарлӑ сасӑ кӑларать; ку — улла юрри.

Но Магацитлы не трогали верующих в Пастуха, не касались Священного Порога, не приближались к гейзеру Соам, не входили в глубину горных ущелий, где в полдневный час пролетающий ветер издавал таинственные звуки — песню уллы.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Нумайӑшӗ тусем ҫине улӑхать, — тӗтреллӗ ту хушӑкӗсенче усалран тасатакан улла юррине илтессе шанать.

Многие уходили в горы и надеялись услышать в туманных ущельях, очищающую от зла, песню уллы.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тинӗс хӗрринчи ханкӑрсенче пурӑнакансем те унӑн сӑнне — улла калаканскере — чул хысакӗсенче каса-каса кӑлараҫҫӗ, ҫав хушӑрах хӑш-пӗр йӑх ҫул пуҫӗсем кӗтӳҫе пуҫ ҫапакансене вӗлерни те сайра мар, мӗншӗн тесен унӑн вӗрентӗвне ӑссӑрла та хӑрушла тесе пӗтӗмлетеҫҫӗ.

Даже обитатели поморских пещер высекали в скалах изображение его, играющего на улла, но было так же, что вожди иных племён казнили смертью поклоняющихся пастуху, потому что учение его считали безумным и опасным.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫакна илтсен кӗтӳҫ улла — йывӑҫ шӑхлич (ун айӗнчи виҫ кӗтеслӗхре темиҫе хӗлӗх карнӑ) — илет те вӗчӗхекенсен, тарӑхакансен, аптӑракансен хушшине кӗрсе ларать, кӗвӗ калама, юрлама пуҫлать.

Слыша это, пастух брал уллу, деревянную дудку, в низу которой на треугольнике были натянуты струны, садился среди сердитых, раздражённых и недоумевающих, и начинал играть и петь.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

39. Улла ывӑлӗсем: Арах, Ханниил тата Риция.

39. Сыновья Уллы: Арах, Ханниил и Риция.

1 Ҫулс 7 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней