Корпус чувашского языка

Каснӑ-лартнӑ Шура сасси пек: йӗс шӑнкӑрав тӗнкӗлтетӗвӗ те, Чӗрхва ҫырминчи кӑвак чулсене шутласа чупакан тӑп-тӑрӑ шыв шӑнкӑртатӑвӗ те, ҫепӗҫ ҫил пӑшӑлтатӑвӗ те, ҫамрӑк хурӑн ҫулҫипе алӑ ҫупса кӑларнӑ чӑштӑртату та, ирхи чечек ҫинчен ӳкекен тумлам-сывлӑмӑн вӑйсӑрлӑхӗпе йӑлтӑртатӑвӗ те пур унта, юрлаканӑн сассинче.

Помоги переводом

Тусӑм, эсӗ тусна аса ил… // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 207–214 с.

Куҫсен йӑлтӑртатӑвӗ, ҫурма маскӑсен чее вӑрттӑнлӑхӗ, ушкӑнра ахӑлтатупа тата ҫухӑрашупа кама та пулин тытнӑ май хӑйсен ҫулне кӗленчесемпе сулкалашса уҫса пыракан матроссен отрячӗсем; пукансем ҫинчи ӳсӗр ораторсем, — вӗсене никам та итлемест е чавсапа ӑнсӑртран чыша-чыша ӳкереҫҫӗ; шӑнкӑравсен тӗнкӗлтетӗвӗ, ӑратлӑ урхамахсен атлас пӗркенчӗкӗсем ҫинче ларакан принцессӑсемпе гризеткӑсен кавалькади; алӑксен тӗлӗнчи ҫынсен кӗпӗрленӗвӗ, — унта тӗтрере тилӗрчӗк сӑнсем, чӑмӑртаса тытнӑ алӑсем мӗлтлетеҫҫӗ; чул ҫул ҫинче тӑсӑлса выртакан ӳсӗрсем; килӗсене шиклене-шиклене таврӑнакан кушаксем; ҫепӗҫ сасӑсемпе хӑрӑлти ҫухӑрашу, юрӑсемпе хӗлӗхсем; чуп тӑву сассипе аякри кӑшкӑру хорӗ, — ҫапларах Гель-Гью кӑмӑл-туйӑмӗ ҫак ҫӗрле.

Блеск глаз, лукавая таинственность полумасок, отряды матросов, прокладывающих дорогу взмахами бутылок, ловя кого-то в толпе с хохотом и визгом; пьяные ораторы на тумбах, которых никто не слушал или сталкивал невзначай локтем; звон колокольчиков, кавалькады принцесс и гризеток, восседающих на атласных попонах породистых скакунов; скопления у дверей, где в тумане мелькали бешеные лица и сжатые кулаки; пьяные врастяжку на мостовой; трусливо пробирающиеся домой кошки; нежные голоса и хриплые возгласы, песни и струны; звук поцелуя и хоры криков вдали, — таково было настроение Гель-Гью этого вечера.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Шлюпкӑсенчен гитарӑсен тӗнкӗлтетӗвӗ илтӗнет; пур енче те кулӑ, кӑшкӑрашу.

С шлюпок звенели гитары; были слышны смех и крики.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Сӗм тӗттӗмлӗхӗн пархӑт тӗпсӗрлӗхӗнчен ун патне ҫӗрлелӗхӗн ӗмӗлкеллӗ илтӗнми янӑравӗ килсе ҫитрӗ, — пӗчӗкҫӗ шӑнкӑравсен тӗнкӗлтетӗвӗ, ҫӗр юрри, вӗтӗ-вӗтӗ цитрсен вӑййи, юнӑн хумханма пуҫланӑ пурнӑҫӗ.

Неслышный призрачный звон ночи пришел к ней из бархатных глубин мрака, звон маленьких колокольчиков, пение земли, игра микроскопических цитр, взволнованная жизнь крови.

V. Шӑплӑх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.