Поиск
Шырав ĕçĕ:
скит (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Инҫетре, сылтӑм енче, староверсен масарӗн хӗрлӗ стени курӑнса тӑратчӗ, ӑна «Бутровски скит» тетчӗҫ, сулахайра, ҫырма тӗлӗнче, йывӑҫсен хура ушкӑнӗ хӑпарса тӑратчӗ, унта — еврейсен масарӗ.
VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.
— Эпир халь скит манахӗсем, пирӗн вӑхӑт нумай… — Василь! — кӑшкӑрчӗ вӑл.— Мы теперь скитские монахи, у нас времени много… Василь! — крикнул он.
Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.
Страницы:
- 1