Поиск
Шырав ĕçĕ:
пиччей (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Атте — утаман, тата, аслӑ пиччей, Ӳкӗтлӗр мана темӗн чухлӗ, темӗнччен, Анчах ан асӑнӑр хур туса Ман паллашнӑ, ман юратнӑ хӗр туса!
XI. Ӗшнере // Николай Шупуҫҫынни. Шупуҫҫынни Н.В. Еркӗн: поэма. — Мускав: СССР-ти халӑхсен тӗп издательстви, 1930. — 176 с.
— Эсӗ мӗн ятлӑ, пиччей? — ыйтрӗ лавҫӑ, чӑпӑркка аврипе хуллен кӑна Григорий хулпуҫҫине сӗртӗнсе.— Как тебя звать, дяденька? — спросила подводчица, тихонько касаясь кнутовищем плеча Григория.
VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
— Эсӗ аманнисен лавӗнчен иртсе килмерӗн-и, пиччей?
LIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.
— Чарӑннӑ пул, пиччей, атту шӑлса яратӑп ак хӑвна!
III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.
Страницы:
- 1