Поиск
Шырав ĕçĕ:
кайманскерне (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗчӗкрен ытти ача-пӑчасемпе хутшӑнсах кайманскерне кунти пурнӑҫ килӗшетчӗ.
Кӑваркуҫ. Пурӑнӑҫ шӑпи // Андрей Чэн. Анрей Чэн. Пӑлхар ҫар ҫынни. Шупашкар: «Ҫӗнӗ вӑхӑт», 2020 — 100 с.
Игнат ун ҫумне куҫса ларнӑ, ӑна, сивӗскерне, ачашлӑх мӗнне туйсах кайманскерне, ыталанӑ, куҫӗсенчен тинкерсе пӑхнӑ.Он подсаживался к ней, обнимал ее, холодную, скупо отвечавшую на его ласки, и заглядывал в ее глаза.
I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.
Эпӗ авӑ сирӗн вӑрҫа — мур хирсе кайманскерне! — виҫӗ ывӑла патӑм, ҫитменнине, ҫылӑха пӗлмесӗр, ваттине те ӑсатса ятӑм.Я вон на вашу войну — лихоман ее возьми! — трех сынов выстачила да ишо деда, на грех, проводила.
XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.
Страницы:
- 1