Корпус чувашского языка

Ҫав хушӑра инҫетри вӑрмансемпе тусӗнчен иртсе Ҫурҫӗр Ҫырма масарӗ патне ҫуркуннен янкӑр уҫӑ ирӗ йӑпшӑнса-ҫывхарса килет; унӑн йӑпшӑнӑвӗ — юратакан хӗр савнӑ ҫыннин тӑнлавӗнчен перӗнсе, пӑхӑнуллӑ ҫӳҫ ӑшӗнче — пуҫне ӑшӑтса, куҫӗсене кулӑпа ҫиҫтерсе, пуҫне вара сасӑсӑр сывлӑх сунӑм вӑхӑтӗнче хускалмасӑр тӑма хушса ҫепӗҫ пӳрнесем куҫнӑ евӗр.

Тем временем ясное утро весны подбиралось, минуя далекие леса и горы, к кладбищу Северного Ручья, так же тихо и ласково, как нежные пальцы любимой, коснувшись виска друга, пробираются в глубь покорных волос, грея голову, заставляя глаза смеяться, а голове приказывая быть неподвижной, пока длится безмолвный привет.

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.