Корпус чувашского языка

Андрей Владимировичпа Ирина Николаевнӑн ҫемье архивӗнче упранакан Хисеп хучӗсем ҫакнах ҫирӗплетеҫҫӗ: Патӑрьелӗнчи пӗрремӗш вӑтам шкулти ҫамрӑк моряксен кадет класне аталанма пулӑшса пынӑшӑн (виҫӗ пепки те кадет класӗнче), ачасемпе ашшӗ-амӑшӗн творчество конкурсӗсенче палӑрнӑшӑн, Турӑ Амӑшӗн иконӗ ячӗллӗ Патӑрьелӗнчи храма пулӑшнӑшӑн, Еншикри Тӑван ҫӗршывӑн Аслӑ вӑрҫин ветеранӗсене асӑнса лартнӑ палӑка тӑвас ӗҫре пысӑк тӳпе хывнӑшӑн тата ытти те.

Помоги переводом

Ҫемье телейӗ - ачасенче // А. ЕГОРОВА. http://avangard-21.ru/gazeta/44183-ceme- ... achasenche

Лукарье, ури ӑҫта пуснине туймасӑр пырса, тепӗр иконӗ умне юлашки ҫуртине лартрӗ те чӗркуҫҫи ҫине тӑчӗ.

Помоги переводом

V // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Стена ҫумне алтарьти престол евӗрлӗ ансӑр сӗтел выранаҫтарса лартнӑ, ун тӗлӗнче католик тӗнӗн турӑ амӑшӗн пачах якалса, тӗссӗрленсе кайнӑ иконӗ курӑнать.

По крайней мере, к стене был приставлен узенький столик в виде алтарного престола, и над ним виден был почти совершенно изгладившийся, полинявший образ католической мадонны.

VI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Вӑл Симеон Столпник иконӗ пек-ҫавӑн пекех типшӗм, хытанкаскер, ҫитменнине унӑн выляман куҫӗсем те ҫавӑн пекех ним ҫинчен те шухӑшламасӑр тата аяккалла, ҫынсем тата стенасем витӗр пӑхаҫҫӗ.

Он похож на икону Симеона Столпника — такой же сухой, тощий, и его неподвижные глаза так же отвлеченно смотрят куда-то вдаль, сквозь людей и стены.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Чалӑш куҫлӑ столяр Панфил, кутӑн та усал ҫын, хӑй саваласа ҫыпӑҫтарса хунӑ тӗрлӗ пысӑккӗшлӗ кипарис хӑмисемпе ҫӑка хӑмисем илсе пырса парать; чахоткӑллӑ каччӑ Давидов вӗсене суртласа хурать; ун юлташӗ Сорокин «левкас» хурать; Миляшин подлинникран пӑхса ӳкерчӗкне карандашпа ӳкерет, старик Гоголев ылттӑнлать тата ылттӑн ҫийӗнчех тӗррине туса пырать, даличниксем пейзажне тата иконӑн тумтирне ҫыраҫҫӗ, унтан иконӗ, сӑн-питсӗр те алӑсӑрскер, личниксем ӗҫлессине кӗтсе стена ҫумӗнче тӑрать.

Косоглазый столяр Панфил, злой и ехидный, приносит выстроганные им и склеенные кипарисовые и липовые доски разных размеров; чахоточный парень Давидов грунтует их; его товарищ Сорокин кладет «левкас»; Миляшин сводит карандашом рисунок с подлинника; старик Гоголев золотит и чеканит по золоту узор; доличники пишут пейзаж и одеяние иконы, затем она, без лица и ручек, стоит у стены, ожидая работы личников.

XIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Иконӗ — никониансен алли ҫырнӑскер.

— Икона — никонианской руки.

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Хисеплӗ ҫынӑм, иконӗ мӗнле вара?

— Как же, почтенный, икона-то?

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл «фальша» тесе калать пулсан, иконӗ хаклӑ та сайра ҫеҫ тӗл пулаканскер пулатчӗ.

Если он говорит «фальша», значит — икона дорогая и редкая.

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Патӑрьелӗнчи Державная Турӑ Амӑшӗн иконӗ ячӗллӗ чиркӳ картишне йывӑҫсем лартнӑ ҫӗре те, тирпей-илемпе ҫыхӑннӑ субботниксене те яланах кар тӑратпӑр.

Помоги переводом

Ырӑпа пурӑнакан ырӑ ят хӑварать // А. ЕГОРОВА. http://avangard-21.ru/gazeta/11294-yr-pa ... t-kh-varat