Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

горничнӑй сăмах пирĕн базăра пур.
горничнӑй (тĕпĕ: горничнӑй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл Верочкӑна ашшӗпе амӑшӗ патне чӗннӗ хыҫҫӑн ҫавӑнтах хозяйка поварӗн арӑмӗ патне чупса кайрӗ те: «Сирӗн барин пирӗн барышньӑна ҫураҫнӑ», — терӗ; хозяйкӑн кӗҫӗн горничнӑйне чӗнсе илчӗҫ, эсӗ хӑвна туслӑ ҫын пек тыткаламастӑн, пире ку таранччен те нимӗн те каламан, тесе ӳпкелеме пуҫларӗҫ: кӗҫӗн горничнӑй хӑйне мӗншӗн ятланине ниепле те ӑнланаймарӗ — вӑл нихҫан та нимӗн те пытарса курман; ӑна каласа пачӗҫ — «эпӗ хам та нимӗн те илтмен», — пытарнӑ тесе ахалех ятланӑшӑн унтан каҫару ыйтрӗҫ; кӗҫӗн горничнӑй ҫӗнӗ хыпара пӗлтерме аслӑ горничнӑй патне чупрӗ, аслӑ горничнӑй «Апла эппин, эпӗ нимӗн те илтмен пулсан, вӑл ӑна амӑшӗнчен вӑрттӑн тунӑ ӗнтӗ, Анна Петровна мӗн пӗлнине эпӗ пурне те пӗлекенччӗ-ҫке», — терӗ те барыня патне пӗлтерме кайрӗ.

Как только она позвала Верочку к папеньке и маменьке, тотчас же побежала сказать жене хозяйкина повара, что «ваш барин сосватал нашу барышню»; призвали младшую горничную хозяйки, стали упрекать, что она не по-приятельски себя ведет, ничего им до сих пор не сказала; младшая горничная не могла взять в толк, за какую скрытность порицают ее, — она никогда ничего не скрывала; ей сказали — «я сама ничего не слышала», — перед нею извинились, что напрасно ее поклепали в скрытности; она побежала сообщить новость старшей горничной, старшая горничная сказала: «значит, это он сделал потихоньку от матери, коли я ничего не слыхала, уж я все то должна знать, что Анна Петровна знает», и пошла сообщить барыне.

VIII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ӑна хӑйне те ӗнтӗ тивӗҫлипех мухтамалла: ун пек горничнӑй манӑн арӑмӑн ку таранччен те пулман, чӑннипех пулман: пӑхма пӗлет, хӑйне тӑп-тӑп тыткалать, мӗн каланине итлет — пӗтӗмӗшпе каласан, горничнӑя урӑх нимӗн те кирлӗ мар.

И надобно было отдать ей справедливость: не было еще такой горничной у моей жены, решительно не было; услужлива, скромна, послушна — просто все, что требуется.

Ермолайпа арман хуҫи арӑмӗ // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 17–28 с.

Хӑш чух ҫав вӑхӑтра Тит хӗрсем пурӑнакан пӳлӗме чупса кайнӑ та, улпут ятран асӑннӑ тӑрӑх, пӗр-пӗр горничнӑйне улпут валли салтак тӳми чечекӗн шывне кайса пама хушнӑ; мӗншӗн тесен унӑн «хырӑмне аван мар пулнӑ», вара горничнӑй, темле хӑраса ӳксе, Агафья Ивановна патне чупнӑ.

Иногда в это время Тит бегал в девичью и приказывал по именному назначению той или другой горничной налить ромашки и подать барину, что «де на животе нехорошо», и горничная с каким-то страхом бежала к Агафье Ивановне.

II // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Камердинер вара хӑйӗн господинне хӑнасем йышӑнакан пӳлӗм урлӑ горничнӑй хӗр патне ҫавӑтса ҫитерчӗ; Чертокуцкий, горничнӑй хӗр хыҫҫӑн ҫывӑрмалли пӳлӗме сӗтӗрӗнкелесе ҫитсе, юр пекех шурӑ платье тӑхӑннӑ, киленсе кайсах ҫывӑракан ҫамрӑк та хитре арӑмӗ ҫумне выртрӗ.

Камердинер проводил господина чрез гостиную, сдал горничной девушке, за которою кое-как Чертокуцкий добрался до спальни и уложился возле своей молоденькой и хорошенькой жены, лежавшей прелестнейшим образом, в белом, как снег, спальном платье.

Кӳме // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 3–38 с.

— Эсӗ… горничнӑй майлӑ мар, горничнӑйран ытларах экономка евӗрлӗ.

— Ты… не похожа на горнишную, на экономку скорее.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫапах та горничнӑй тухса чӗнмесӗр ун патне кӗме хӑймарӗ студент.

Помоги переводом

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Часах ун патне горничнӑй чупса пычӗ, профессора пӗлтерчӗ.

Помоги переводом

5 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Кама та пулин йывӑра илме сӑлтавӗ ҫук та пулӗ: Георгий Петрович Агашӑна юратнӑ, вӑл унӑн хӗрне пӑхса ӳстермешкӗн ют хӗрарӑма чӗнмен — горничнӑй та, няня та хӑех пулнӑ.

Помоги переводом

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Полковник кабинетне сасартӑк Баратынский барон патӗнче пурӑннӑ горничнӑй — Матильда — виркӗнсе кӗчӗ.

Помоги переводом

1 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Мишӑн тӑванӗсем лайӑх йышӑнчӗҫ пулӗ, кӗтнӗ пуль сире? — чуптунӑ хушӑра ыйтрӗ горничнӑй.

Помоги переводом

6 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

— Господин Эльгеев, сире почтальон кӗтет, — пырса пӗлтерчӗ горничнӑй.

Помоги переводом

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Марьене кив клиникӑна вырнаҫтарма та пулӑшрӗҫ: Александр Ивановичӑн тӑванӗ Анна Ивановна — Казем-Бек профессор патӗнче горничнӑй пулса ӗҫленӗ иккен.

Помоги переводом

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Хӗрачана король ҫуртӗнче уйрӑм пӳлӗм пачӗҫ; ӑна пӑхса ӳстерме гувернантка, тумлантарма-салтӑнтарма пӗр горничнӑй тата ытти ӗҫсене туса пулӑшма икӗ хӗрарӑм тарҫӑ пачӗҫ.

Для девочки было отведено помещение при дворе; ей назначили гувернантку, которая должна была заняться ее воспитанием, горничную, чтобы одевать ее, и еще двух служанок для других услуг.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Анчах кӗнеке ҫине ҫырса хума вӑл паспортне парсан, тепӗр куннех вӑл темскер инкек пуласса туйса илчӗ, — коридорти дежурнӑй темскер пӑхкаласа шыранинчен, куҫран пӑхасран пӑрӑннинчен, горничнӑй уҫҫӑнах хӑранинчен тата конторӑн кӗленчеллӗ алӑкӗ витӗр управляющипе чӑп-чӑмӑр швейцар вӑл пырса тухса кӗнине сыхласа тӑнинчен туйса илчӗ.

Но уже на второй день после того, как он сдал паспорт в контору для прописки, он почувствовал неблагополучие, — по шмыганью глаз коридорного, старательно отворачивавшего лицо, по откровенной испуганности горничной и по тому, как следили за выходом и входом его управляющий из-за стеклянной загородки конторы и жирный загалуненный швейцар.

II сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

«Эсӗ пӗлетӗн-и, ухмах, улпут майрин урӑх горничнӑй ҫук вӗт!»

«Да ты знаешь, дура, что у барыни другой горничной нету?»

Ермолайпа арман хуҫи арӑмӗ // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 17–28 с.

Килте Иван — дворник, Секлетея — ватӑ хӗр, кухарка тата горничнӑй хӗр, вӗсемсӗр пуҫне — ҫуйӑн пулӑ пек пуклак сӑмсаллӑ лапсӑркка хура йытӑ.

Дома — Иван, дворник, Секлетея — старая дева, кухарка и горничная, да черная лохматая собака, с тупым, как у сома, рылом.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Горничнӑй хӗр сӑмавар ҫӗклесе кӗрсен, калаҫу татӑлнӑ.

Горничная внесла самовар, и разговор прервался.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мана буфетчица темле шикленмелле пек кӑмӑллӑн пӑхать, — ирхине манӑн ӑна пит ҫума шыв памалла, анчах ҫав ӗҫе иккӗмӗш класри горничнӑй Лушӑн, таса та савӑнӑҫлӑ хӗрӗн тумаллаччӗ.

Ко мне подозрительно ласково относится буфетчица, — утром я должен подавать ей умываться, хотя это обязанность второклассной горничной Луши, чистенькой и веселой девушки.

XI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Мана урама уҫӑлса ҫӳреме ямастчӗҫ, уҫӑлса ҫӳреме вӑхӑт та ҫукчӗ, — ӗҫ пӗрмаях хутшӑнса пыратчӗ; халӗ яланхи пек горничнӑй, дворник тата «чупса ҫӳрекен ача» ӗҫне тунисӗр пуҫне, манӑн кашни кулленех сарлака хӑмасем ҫине пӑтасемпе коленкор ҫапмаллаччӗ, ун ҫине чертежсем ҫыпӑҫтармаллаччӗ, хуҫан строительство ӗҫӗсен сметисене таса хут ҫине ҫырмаллаччӗ, подрядчиксен съезчӗсене тӗрӗслемеллеччӗ, — хуҫа иртен пуҫласа ҫӗрлеччен машина пек ӗҫлетчӗ.

Гулять на улицу меня не пускали, да и некогда было гулять, — работа всё росла; теперь, кроме обычного труда за горничную, дворника и «мальчика на посылках», я должен был ежедневно набивать гвоздями на широкие доски коленкор, наклеивать на него чертежи, переписывать сметы строительных работ хозяина, проверять счета подрядчиков, — хозяин работал с утра до ночи, как машина.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ку ҫын — Гаша горничнӑй.

И лицо это — горничная Гаша.

ХХIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницы:

Сайт:

 

Статистика

...подробней