Корпус чувашского языка

Веткин, сӗтел ҫинчен сиксе аннӑ май, ҫакса хунӑ лампа пуҫӗпе перӗнчӗ; лешӗ пысӑк, пӗр тикӗс кукӑр-макӑрсемпе вайкӑнса тайкаланма пуҫларӗ те, урнӑ ҫынсен мӗлкисем вара, е улӑп пеклӗн ӳсе-ӳсе, е урай тӗпӗнче ҫухалса, хӑрушшӑн, тискеррӗн пӑтрашӑнса варшӑнчӗҫ, шурӑ стенасемпе мачча тӑрӑх вирхӗнсе ыткӑнма пикенчӗҫ.

Веткин, прыгая со стола, задел головой висячую лампу; она закачалась огромными плавными зигзагами, и тени от беснующихся людей, то вырастая, как великаны, то исчезая под пол, зловеще спутались и заметались по белым стенам и по потолку.

XIX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.