Корпус чувашского языка

Поиск

Шырав ĕçĕ:

Прокофич (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Тӑр, тӑр, Прокофич! — васкатрӗ Прохор.

— Вставай, вставай, Прокофич! — торопил Прохор.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ну, тӑр, Прокофич, йӑтса кӗртмелле-ҫке-ха чирлӗ ҫынна.

Ну, поднимайся, Прокофич, надо же хворого сносить.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ан хӑра, Пантелей Прокофич!

— Не пужайся, Пантелей Прокофич!

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ну, Прокофич, эсӗ мӗнле те, эпӗ тек кунта юлма килӗшместӗп!

Ну, Прокофич, как хочешь, а оставаться тут я больше несогласная!

XXII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Турӑҫӑм, ӑҫта кӗретех сан, Прокофич!

— Господи, да как уж ты ешь, Прокофич!

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫавӑн пек вӑйӑрханса каясси Пантелей Прокофьевичӑн темиҫе те пулчӗ, анчах унӑн чурӑс ҫиллине лайӑх пӗлсе ҫитнӗ Ильинична хушша-хуппа кӗме урӑхла меслет суйласа илчӗ: Пантелей Прокофьевич усал сӑмахсем кӑшкӑрса хуҫалӑхра тыткаламалли пӗр-пӗр япалана ватма-ҫӗмӗрме пуҫласан — карчӑк йӑваш сасӑпа, ҫапах та ҫителӗклех хыттӑн: «Ватах, ват, Прокофич! Ҫӗмӗр! Пирӗн татах пулӗ-ха!» — тесе хавхалантаранҫи турӗ.

Такие припадки ярости повторялись у него не раз, но Ильинична, наученная горьким опытом, избрала другую тактику вмешательства: как только Пантелей Прокофьевич, изрыгая ругательства, начинал сокрушать какой-нибудь предмет хозяйственного обихода — старуха смиренно, но достаточно громко говорила: «Бей, Прокофич! Ломай! Мы ишо с тобой наживем!»

XXI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Ҫулу телейлӗ пултӑр темеллеччӗ те, чим-ха, тӑх-та, Пантелей Прокофич, ан тухса кай.

— Сказал бы — в час добрый, да погоди, Пантелей Прокофьевич, не выезжай.

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Кил-ха кунта, Прокофич!

— Поди-ка сюда, Прокофич!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Прокофич!

— Прокофич!

LXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Сана, Пантелей Прокофич, йӗр тӑрӑхах тупма пулать, — терӗ.

Говорил ему: «Тебя, Прокофич, по следу можно свесть.

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Капла мӗнле-ха, Прокофич?

— Ну, что оно будет, Прокофич?

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Хыпарӗ нумай, Прокофич!

— Новостей много, Прокофич!

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Пантелей Прокофич, ывӑлу сан!..

— Пантелей Прокофич, сын у тебя!..

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Мӗнле уксахласа пурӑнан, Прокофич? — саламларӗ ӑна Шамиль.

— Хромаешь, Прокофич? — приветствовал его Шамиль.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ак, куратӑн, Прокофич, эсӗ ман ҫине ним сӑлтавсӑрах хаяр автан пек сиксе лартӑн, хурӑнташсем хушшинче ун пек пулни аван мар.

— Вот видишь, Прокофьич, ты невесть с чего наскочил на меня, как драчливый кочет, а так по-свойски-то нехорошо.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ильинична, лутра та стайлӑскер, праҫник чухне ҫыхмалли хитре тутӑрне уртса янӑ, вӑл хӑйӗн чун-чӗри пӑлхавне тута кӗтессисене пытарса Григорий ҫине ҫаврӑнса пӑхрӗ те стариккине: — Ҫитӗ сана, Прокофич, чыхса тултарма. Выҫӑхса ҫитнӗ пекех эсӗ! — терӗ.

Ильинична, кургузая и важная, в палевой праздничной шали, тая в углах губ материнскую тревогу, взглянула на Григория и — к старику: — Будя тебе, Прокофьич, напихиваться. Чисто оголодал ты!

15 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницы:
  • 1

Сайт:

 

Статистика

...подробней